Τα σχέδια του σοβιετικού πυρηνικού πυραύλου SS-18 Satan πουλάει ουκρανική εταιρεία στην Τουρκία! (vid)

Στις 5 Απριλίου 2014, κάτω από απόλυτη μυστικότητα, άρχισαν στην Τουρκία οι διαπραγματεύσεις αντιπροσωπείας ουκρανικής εταιρείας Dnepropetrovsk Yuzhmash με εκπροσώπους της τουρκικής κυβέρνησης για την πώληση της τεχνολογίας κατασκευής διηπειρωτικών πυραύλων SS - 18 "SATAN Mod.2" σύμφωνα με την ονομασία του ΝΑΤΟ, ή βαλλιστικός πύραυλος Р-36М2 "Воевода" ( 15P018M ) σύμφωνα με τους Ρώσους.

 

Στην αποκάλυψη αυτή προχώρησαν σήμερα ρωσικά ΜΜΕ.

 

Οι πύραυλοι αυτού του τύπου ακόμη αποτελούν το απόλυτο όπλο του πυρηνικού Αρμεγεδόνα και το ισχυρότερο ακόμη και στο ρωσικό οπλοστάσιο (στην έκδοση Mod 6) αν και πρόκειται για κατασκευή της εποχής του "ψυχρού πολέμου" και για τον λόγο αυτό η ουκρανική εταιρεία που είχε εμπλακεί στη σχεδίασή του έχει όλες τις γνώσεις σχεδίασης και κατασκευής του.

 

Η εξέλιξη θα έδινε στην Τουρκία ένα όπλο το οποίο θα μπορούσε να μεταφέρει τις πολεμικές κεφαλές του ισχύος 20 Mt (!) σε ακτίνα μέχρι 16.000 χλμ. αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ενσωματώνει τεχνολογίες που έχουν τεράστιο ενδιαφέρον για την Τουρκία.

 

Το ερώτημα είναι γιατί η Τουρκία θέλει ένα τέτοιο εξελιγμένο όπλο. Για να απειλήσει την Ελλάδα; Μάλλον αυτό το όπλο ξεπερνά κατά πολύ την Ελλάδα. Αλλά δεν σημαίνει ότι δεν αφορά την Ελλάδα.

 

Μια εναλλακτική εξήγηση για την πρόσφατη ανακοίνωση της επιθυμίας απόκτησης βαλλιστικών πυραύλων από την Τουρκία είναι η ικανότητα για ένα ανεξάρτητο όχημα εκτόξευσης δορυφόρου (SLV).

 

Η Τουρκία πιθανότατα προσπαθεί να αντιγράψει τις δυνατότητες του Ισραήλ, το οποίο έχει χρησιμοποιήσει τον Shavit για να θέσει τους στρατιωτικούς δορυφόρους σε χαμηλή γήινη τροχιά, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

 

Ενώ το Ισραήλ δεν είναι εντελώς ανεξάρτητο από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην ικανότητα συλλογής πληροφοριών, έχει σίγουρα μεγαλύτερη ευελιξία και επιλογές από την Τουρκία.

 

Να σημαιώσουμε ότι οι βαλλιστικοί πύραυλοι SS-18 έχουν ιδιαίτερα εξελιγμένα συστήματα στην δεύτερη έκδοσή τους, αποφυγής συστημάτων της αντιπυραυλικής άμυνας  έχοντας την δυνατότητα να περνούν τάχιστα από καθεστώς συνεχούς ετοιμότητας, στην εξουδετέρωση προγραμματισμένων στόχων, και διαθέτοντας παράλληλα την δυνατότητα επιχειρησιακής επαναστόχευσης εν πτήση, για κάθε νεο στόχο που δεν έχει προγραμματιστεί η καταστροφή του.

 

Ο Р-36М2 "Воевода" είναι εξοπλισμένος με τέσσερις τύπους κεφαλών.

 

Επίσης σύμφωνα με πληροφορίες που δίνονται στην δημοσιότητα σήμερα, η ουκρανική εταιρεία Dnepropetrovsk διαπραγματεύεται και με εκπροσώπους της εταιρείας NKAU από την Κίνα. Το θέμα διαπραγμάτευσης είναι ακριβώς το ίδιο με την Τουρκία.

 

Δεν υπάρχει πληροφόρηση για το είδος των διαπραγματεύσεων και των ποσών που διακινούνται το ύψος της συναλλαγής παραμένει άγνωστο, τονίζει το ρωσικό δημοσίευμα.

 

Οι ΗΠΑ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, θα βρεθούν σε πολύ μεγάλη έκπληξη και ως εκ τούτου με δυσάρεστο τρόπο. 

 

Η κατασκευή και κατοχή στα χέρια της Κίνας και πιθανόν της Τουρκίας πυραύλων αυτού του βεληνεκούς θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε απρόβλεπτες συνέπειες σε σοβαρές γεωπολιτικές μεταβολές σε Ασία και Μέση Ανατολή. Φυσικά θα χτυπήσει και για εμάς η "καμπάνα" αφού έχουμε την τύχη νατους έχουμε γείτονες..

 

Δημοσίευμα της Hurriyet Daily News, από το 2012 είχε αποκαλύψει ότι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν αρχίσει να εργάζονται στην ανάπτυξη διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων (ICBM).

 

Η απόφαση για την έναρξη του πρότζεκτ λήφθηκε στις 17 Ιουλίου 2012, σε μια συνάντηση της Εκτελεστικής Επιτροπής Βιομηχανίας Εθνικής Άμυνας, με επικεφαλείς τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου στρατηγό Νετζντέτ Οζέλ. Ο Ερντογάν είχε προηγουμένως ζητήσει τη στρατιωτική ανάπτυξη πυραύλων με 2.500 χιλιόμετρα εμβέλεια. Το συμβούλιο αποφάσισε να διαμορφώσει ένα δορυφορικό κέντρο εκτόξευσης που θα έχει διττό στόχο. Πρώτον, το κέντρο θα επιτρέψει στην Τουρκία να θέσει τους δικούς της δορυφόρους σε τροχιά, και δεύτερον, το κέντρο θα επιτρέψει στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις να εκτοξεύσουν πυραύλους που μπορούν να πετούν έξω από την ατμόσφαιρα της Γης. Η επίτευξη δυνατότητας εκτόξευσης ICBM φέρεται να είναι ο κύριος στόχος του δορυφορικού κέντρου εκτόξευσης. Η Τουρκία θα μπορούσε να συνεργαστεί με μια άγνωστη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης για να αναπτύξει το δορυφορικό κέντρο εκτόξευσης.

πηγή: http://www.defencenet.gr