"Όταν οι αριθμοί δεν λένε αλήθεια "

Βάσω Κόλλια

Φίλες και φίλοι,

Άρθρο μου για τον εφιάλτη της πραγματικής ανεργίας που δημοσιεύθηκε στις 23/7/2017 στην Κυριακάτικη Δημοκρατία με τίτλο:

"Όταν οι αριθμοί δεν λένε αλήθεια "

Με πανηγυρισμούς η κυβέρνηση πριν λίγες μέρες ανακοίνωσε νέα μείωση της ανεργίας.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ η ανεργία στη χώρα μας τον Απρίλιο του 2017 ανήλθε σε 21,7% έναντι 23,6% τον Απρίλιο του 2016. Στο μεταξύ, αναθεωρήθηκε προς τα κάτω (22% έναντι 22,5%) το ποσοστό του Μαρτίου 2017.

Το σύνολο των απασχολουμένων, κατά τον Απρίλιο του 2017, εκτιμάται ότι ανήλθε σε 3.749.975 άτομα. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.040.909 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.228.062 άτομα.
Τι συμβαίνει άραγε και ενώ, από τη μία, η κοινωνία φτωχοποιείται συνεχώς και όλοι μας βλέπουμε να αυξάνονται οι άνεργοι γύρω μας, από την άλλη ,οι αριθμοί να μην αντιπροσωπεύουν την πραγματική κατάσταση;
Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με την γενικευμένη ευελιξία των μορφών εργασίας έχει συμβάλει στην απόκρυψη του υψηλού στην πραγματικότητα επιπέδου ανεργίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο ορισμός της ανεργίας είναι διαφορετικός σε κάθε δεκαετία.
Την δεκαετία του ´90, κάποιος έπρεπε να έχει δουλέψει τουλάχιστον 15 ώρες την προηγούμενη εβδομάδα για να θεωρηθεί απασχολούμενος, ενώ σήμερα, αρκεί 1 ώρα εργασίας την προηγούμενη εβδομάδα για να θεωρηθεί απασχολούμενος! Στην αντίστοιχη δεκαετία του ´80, οι απαραίτητες ώρες ήταν 40 την εβδομάδα !
Σε αυτήν την πραγματικότητα ήρθε με την σειρά της και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) η οποία ανέδειξε το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο πλέον δεν είναι απλά ανησυχητικό,αλλά,τρομακτικό.
Η ΕΚΤ αναφέρει πως η πραγματική υπο-αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού στη χώρα μας έφτασε στο 31,3% το τελευταίο τρίμηνο του περσινού έτους, δηλαδή σχεδόν 8 μονάδες χειρότερα από την επίσημη μέτρηση της ανεργίας, που ήταν 23,4%.
Η μέτρηση της συμπεριέλαβε όχι μόνο τους τυπικούς ανέργους αλλά και τρεις επιπλέον κατηγορίες: Όσους έχουν μερική απασχόληση αλλά θα ήθελαν να έχουν πλήρες ωράριο, όσους θέλουν να εργαστούν αλλά έχουν απογοητευτεί και δεν αναζητούν ενεργά εργασία, και τους «σιωπηλούς» ανέργους που ψάχνουν μεν δουλειά αλλά δεν καταγράφονται διότι δεν μπορούν να αναλάβουν καθήκοντα εντός δύο εβδομάδων.
Το φαινόμενο της "φανερής" και "κρυφής" ανεργίας δεν πρόκειται αντιμετωπισθεί με διάφορες γενικές θεωρίες περί ανάπτυξης.Αλλά ούτε και με διάφορα προγράμματα επιδότησης εισφορών τα οποία καταλήγουν σε ανακύκλωση ανέργων ή με τη συνέχιση της γνωστής και συνηθισμένης στρέβλωσης της αγοράς επανεκπαίδευσης του προσωπικού η οποία λειτουργεί περισσότερο προς όφελος του εκπαιδευτή παρά του εκπαιδευόμενου.
Καμμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει αν δεν υπάρξει συγκεκριμένο σχέδιο για διασφάλιση των προϋποθέσεων που θα φέρουν υγιή ξένα κεφαλαία, πάγια φορολογία, αποτελεσματική διοίκηση, υποδομές, αλλαγή νοοτροπίας...Πριν όμως από την προσέλκυση ξένων επενδύσεων θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να προχωρήσουμε άμεσα στη δημιουργία εθνικού πλούτου. Διαφορετικά θα παρακολουθούμε την παραπέρα φτωχοποίηση της χώρας και της κοινωνίας με ταυτόχρονη ευημερία κάποιων αριθμών. Όχι όλων,όπως για παράδειγμα τους αριθμούς που αφορούν το δημογραφικό , τη φυγή των νέων μας στο εξωτερικό κλπ

Βάσω Κόλλια