Η τύχη του Γιαννακού!

 

Η τύχη του Γιαννακού!

Είδε κι απόειδε ο Γιαννακός

Τον πλήγωσε πολύ η πόλη

Τον κούρασαν οι άνθρωποι

Που τρέχουν για το χρήμα όλοι.

Η αρραβωνιάρα τον άφησε

Γκρίνια η φαμελιά του

Από τη στενοχώρια του

Έχασε και τη δουλειά του

Έκανε συλλογισμούς

Ζύγισε καλά τα πράματα

Μάζεψε τις βαλίτσες του

Και έφυγε χαράματα..

Απέκλεισε να ξαναρθεί

Σε πόλη να ζήσει πάλι

Απέκλεισε την καλογερική

Δε θέλει σκασίλες στο κεφάλι.

Μα που να πάει πείτε μου

Κι όμως το ήθελε πάντα

Να ζήσει σε μικρό χωριό

Με ελάχιστα κουμάντα.

Ναι ναι καλά ακούσατε

Λάδι κρασί κι αλεύρι

Πιο λίγα κι απ'τα βασικά

Μόνο αυτά γυρεύει.

Και θα μου πείτε σε πιο χωριό

Να πάει ο μαυρογιάννος

Εκεί που το τραπέζι του έκανε

Ένας άγνωστος τσοπάνος.

Το καλοκαίρι πρόπερσι

Που ήταν στην καψούρα

Για διήμερο με την κοπελιά

Έφτασαν στην Τζούρα.

Θαύμασε την απλότητα

Που είχαν οι ανθρώποι

Τον κέρδισε το χαμόγελο

Και οι αγνοί τους τρόποι.

Γριούλες τους καλημέριζαν

Τους προσέφεραν καφεδάκι

Και οι παππούδες στον καφενέ

Τους κέρναγαν τσιπουράκι.

Ένιωθε τόσο όμορφα

Πέρναγε τόσο ωραία

Κι η κοπελιά του ξίνιζε

Ψιλομύτα στην παρέα.

Έφυγαν νωρίτερα

Μα κολλησε η καρδιά του

Και τώρα το αποφάσισε

Με όλα τα βάσανά του.

Δεν απέφυγε την ερώτηση

Που είναι το κορίτσι

Με ευγένεια εξήγησε

Και ζήτησε να βρεί σπίτι.

Όλοι τον καλοδεχτηκαν

Ούτε κάν εκατό γερόντια

Και όλοι τον αγκάλιασαν

Σαν τα δικά τους εγγόνια.

Χρόνια σε γραφείο δούλευε

Μα γνώριζε και υδραυλικά

Και ότι χρειαζόταν βοήθαγε

Τους χωριανούς με χαρά.

Δε θα σας πω που έμεινε

Στα αλήθεια θα ζηλέψετε

Και το όνειρο του Γιαννακού

Κι εσείς θα αναζητήσετε.

Άκουστε με λοιπόν καλά

Το σχολείο είχε ένα σπιτάκι

Και ο δάσκαλος έμενε εκεί

Μα τώρα που παιδάκι.

Το άσπρισε το μάζεψε

Και την ξυλόσομπα άναψε

Πλησίαζαν Χριστούγεννα

Κι ο Γιαννακός ζωντάνεψε.

Ήταν χαμογελαστός

Ήταν ευτυχισμένος

Για τέτοια όμορφη ζωή

Ήταν αυτός φτιαγμένος.

Δεν άργησε το συμπεθεριό

Και ούτε καν τον ρώτησαν

Στο γλέντι της Πρωτοχρονιάς

Το Γιάννο αρραβώνιασαν.

Κοπέλα εξαιρετική

Θαρρείς περίμενε αυτόν

Σε ένα χρόνο είχαν παιδί

Κι όμως είναι δυνατόν.

Κάθε χρόνο κι ένα παιδί

Ξαναάνοιξε και το σχολείο

Κι εζησαν αυτοί καλά

Με της αγάπης το μεγαλείο.

Stamatios Remis Frantzis

Το χωριό είναι φανταστικό