Νέα εμπλοκή στις αποζημιώσεις απόλυσης λόγω συνταξιοδότησης
Νέα εμπλοκή στις αποζημιώσεις απόλυσης λόγω συνταξιοδότησης δημιουργεί η κυβέρνηση
Όλοι οι εργαζόμενοι
ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, είτε απασχολούνται σε ΔΕΚΟ, είτε στο
Δημόσιο, δικαιούνται αποζημίωση κατά την αποχώρησή τους
Νέα προσκόμματα στην καταβολή αποζημιώσεων λόγω συνταξιοδότησης σε εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους του Δημοσίου, με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, δημιουργεί η κυβέρνηση και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους λαμβάνοντας ως αιτία ότι οι συγκεκριμένοι εισπράττουν εφάπαξ βοήθημα από
συναφές τομέα ή κλάδο πρόνοιας και δεν δικαιούνται το ποσό της
αποζημίωσης απόλυσης που είναι 15.000 ευρώ στους φορείς του Δημοσίου.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα, αφορά εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους που εργάζονται στο δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, καθώς και τους επιστημονικούς φορείς (μηχανικούς, γιατρούς κ.α) που έχουν προσληφθεί διατηρώντας την ιδιότητα και σε άλλες ιδιωτικής φύσεως εργασίες.
Ταυτόχρονα, αφορά εργαζόμενους που κατά την διάρκεια του εργασιακού τους βίου μετατάχτηκαν από άλλους φορείς και μονιμοποιήθηκαν σε φορείς του δημοσίου.
Επίσης, οι εργαζόμενοι αυτοί με τις ισχύουσες ρυθμίσεις δεν δικαιούνται καμία αποζημίωση όταν συνταξιοδοτούνται για τα χρόνια πριν την μονιμοποίησή τους, δεδομένου ότι λαμβάνουν εφάπαξ μόνο για τα μετέπειτα χρόνια, για τα οποία πληρώνουν συγκεκριμένες εισφορές.
Έτσι ένας εργαζόμενος ΙΔΑΧ, που υπηρετεί πχ 40 χρόνια σε φορέα του δημοσίου θα λάβει με την αποχώρηση/συνταξιοδότησή του την προβλεπόμενη από την περ. 5 της υποπαρ., 5 του Ν. 4093/2012 αποζημίωση, ενώ ένας εργαζόμενος που ήταν ΙΔΑΧ σε έναν φορέα πχ για 15 χρόνια και στη συνέχεια μετατάχτηκε σε φορέα του δημοσίου και μονιμοποιήθηκε δεν δικαιούται καμία αποζημίωση κατά την αποχώρηση/συνταξιοδότησή του για τα 15 χρόνια.
Ο νόμος 4093/12 προβλέπει ότι «στα πρόσωπα που δεν έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές για τη χορήγηση εφάπαξ παροχής ή οποιασδήποτε άλλης αποζημίωσης καταβάλλεται η αποζημίωση, λόγω αποχώρησης από την υπηρεσία για οποιονδήποτε λόγο, του Ν. 3198/1955 (Α΄ 98) σε συνδυασμό με το Ν. 2112/1920 (Α΄ 67) όπως ισχύουν. Το ποσό της καταβαλλόμενης αποζημίωσης είναι ανάλογο με το χρόνο υπηρεσίας που έχει πραγματοποιηθεί εκτός της ασφάλισης σε φορέα-τομέα πρόνοιας προς το συνολικό χρόνο υπηρεσίας τους. Σε καμία περίπτωση η εν λόγω αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 15.000 ευρώ».
Δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, είτε απασχολούνται σε ΔΕΚΟ, είτε στο Δημόσιο, δικαιούνται αποζημίωση κατά την αποχώρησή τους για συνταξιοδότηση με πλαφόν τα 15.000 ευρώ.
Το ποσό της καταβαλλόμενης αποζημίωσης είναι ανάλογο με το χρόνο υπηρεσίας που έχει πραγματοποιηθεί εκτός της ασφάλισης σε φορέα-τομέα πρόνοιας προς το συνολικό χρόνο υπηρεσίας τους.
Σε καμία περίπτωση η εν λόγω αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 15.000,00 ευρώ.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι το Β’ Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους έχει γνωματεύσει διαφορετικά (Αριθ. Γνωμοδ. 187/2020) σε αντίστοιχη περίπτωση που αφορά στο προσωπικό του υπουργείου Τουρισμού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και ειδικότητα Μηχανικών, που υπάγεται στην ασφάλιση του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. για τη χορήγηση σύνταξης γήρατος, επικουρικής σύνταξης και εφάπαξ παροχής. Για την συγκεκριμένη προσφυγή το ΝΣΚ, εισηγήθηκε θετικά, δηλαδή ότι ο υπάλληλος αυτός (πολιτικός μηχανικός), δικαιούται την, προβλεπόμενη στο άρθρο 55 του π.δ/τος 410/1988, αποζημίωση και σε καταφατική περίπτωση, εάν αυτή θα πρέπει να υπολογιστεί για τον συνολικό χρόνο δημόσιας υπηρεσίας στο Δημόσιο ή/και σε Ν.Π.Δ.Δ. ή μόνο για τον χρόνο που δεν είναι ασφαλισμένο στον κλάδο πρόνοιας αυτού (Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.) για τη χορήγηση εφάπαξ παροχής (το δεύτερο υποερώτημα αναδιατυπώθηκε με το υπ’ αριθ. πρωτ. 18670/3-12-2020 διευκρινιστικό έγγραφο της ερωτώσας υπηρεσίας).
Να σημειωθεί ότι το ΝΣΚ αποφάσισε ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Τουρισμού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, κατηγορίας ΠΕ, εφόσον δεν υπάγονται στην ασφάλιση του Δημοσίου για τη χορήγηση σύνταξης, έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για τη λήψη σύνταξης γήρατος από τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο υπάγονται δικαιούνται αποζημίωσης.
«Ο καθορισμός του ποσού της αποζημίωσης του άρθρου 55 του π.δ. 410/1988, στην περίπτωση των υπαλλήλων αυτών, συναρτάται αποκλειστικά προς τον χρόνο συνεχούς υπηρεσίας των υπαλλήλων/μηχανικών με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε Ν.Π.Δ.Δ. ή/και στο Δημόσιο, χωρίς να ασκεί επιρροή ο χρόνος ασφάλισής τους στον κλάδο πρόνοιας του ΤΣΜΕΔΕ για την καταβολή εφάπαξ χρηματικής παροχής».
Ο συνδικαλιστικός φορέας των Μηχανικών απευθύνθηκε στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, μετά την απόφαση του ΝΣΚ και έτσι άνοιξε ξανά ο δρόμος για όλους τους ΙΔΑΧ συναδέλφους του ΕΟΤ να λάβουν την αποζημίωση απόλυσης που δικαιούνται όπως προβλέπεται στο άρθρο 55 του π.δ/τος 410/1988.
Ωστόσο, φαίνεται πως είναι αλα κάρτ η απόφαση, καθώς υπάρχουν καταγγελίες και σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου ή ΔΕΚΟ, ότι γίνεται χρήση του εγγράφου το Γενικού Λογιστηρίου, προκειμένου να αποφεύγεται η καταβολή αποζημίωσης.
Αντώνης Βασιλόπουλος
www.bankingnews.gr
Το συγκεκριμένο πρόβλημα, αφορά εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους που εργάζονται στο δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, καθώς και τους επιστημονικούς φορείς (μηχανικούς, γιατρούς κ.α) που έχουν προσληφθεί διατηρώντας την ιδιότητα και σε άλλες ιδιωτικής φύσεως εργασίες.
Ταυτόχρονα, αφορά εργαζόμενους που κατά την διάρκεια του εργασιακού τους βίου μετατάχτηκαν από άλλους φορείς και μονιμοποιήθηκαν σε φορείς του δημοσίου.
Επίσης, οι εργαζόμενοι αυτοί με τις ισχύουσες ρυθμίσεις δεν δικαιούνται καμία αποζημίωση όταν συνταξιοδοτούνται για τα χρόνια πριν την μονιμοποίησή τους, δεδομένου ότι λαμβάνουν εφάπαξ μόνο για τα μετέπειτα χρόνια, για τα οποία πληρώνουν συγκεκριμένες εισφορές.
Έτσι ένας εργαζόμενος ΙΔΑΧ, που υπηρετεί πχ 40 χρόνια σε φορέα του δημοσίου θα λάβει με την αποχώρηση/συνταξιοδότησή του την προβλεπόμενη από την περ. 5 της υποπαρ., 5 του Ν. 4093/2012 αποζημίωση, ενώ ένας εργαζόμενος που ήταν ΙΔΑΧ σε έναν φορέα πχ για 15 χρόνια και στη συνέχεια μετατάχτηκε σε φορέα του δημοσίου και μονιμοποιήθηκε δεν δικαιούται καμία αποζημίωση κατά την αποχώρηση/συνταξιοδότησή του για τα 15 χρόνια.
Ο νόμος 4093/12 προβλέπει ότι «στα πρόσωπα που δεν έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές για τη χορήγηση εφάπαξ παροχής ή οποιασδήποτε άλλης αποζημίωσης καταβάλλεται η αποζημίωση, λόγω αποχώρησης από την υπηρεσία για οποιονδήποτε λόγο, του Ν. 3198/1955 (Α΄ 98) σε συνδυασμό με το Ν. 2112/1920 (Α΄ 67) όπως ισχύουν. Το ποσό της καταβαλλόμενης αποζημίωσης είναι ανάλογο με το χρόνο υπηρεσίας που έχει πραγματοποιηθεί εκτός της ασφάλισης σε φορέα-τομέα πρόνοιας προς το συνολικό χρόνο υπηρεσίας τους. Σε καμία περίπτωση η εν λόγω αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 15.000 ευρώ».
Δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, είτε απασχολούνται σε ΔΕΚΟ, είτε στο Δημόσιο, δικαιούνται αποζημίωση κατά την αποχώρησή τους για συνταξιοδότηση με πλαφόν τα 15.000 ευρώ.
Το ποσό της καταβαλλόμενης αποζημίωσης είναι ανάλογο με το χρόνο υπηρεσίας που έχει πραγματοποιηθεί εκτός της ασφάλισης σε φορέα-τομέα πρόνοιας προς το συνολικό χρόνο υπηρεσίας τους.
Σε καμία περίπτωση η εν λόγω αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 15.000,00 ευρώ.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι το Β’ Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους έχει γνωματεύσει διαφορετικά (Αριθ. Γνωμοδ. 187/2020) σε αντίστοιχη περίπτωση που αφορά στο προσωπικό του υπουργείου Τουρισμού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και ειδικότητα Μηχανικών, που υπάγεται στην ασφάλιση του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. για τη χορήγηση σύνταξης γήρατος, επικουρικής σύνταξης και εφάπαξ παροχής. Για την συγκεκριμένη προσφυγή το ΝΣΚ, εισηγήθηκε θετικά, δηλαδή ότι ο υπάλληλος αυτός (πολιτικός μηχανικός), δικαιούται την, προβλεπόμενη στο άρθρο 55 του π.δ/τος 410/1988, αποζημίωση και σε καταφατική περίπτωση, εάν αυτή θα πρέπει να υπολογιστεί για τον συνολικό χρόνο δημόσιας υπηρεσίας στο Δημόσιο ή/και σε Ν.Π.Δ.Δ. ή μόνο για τον χρόνο που δεν είναι ασφαλισμένο στον κλάδο πρόνοιας αυτού (Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.) για τη χορήγηση εφάπαξ παροχής (το δεύτερο υποερώτημα αναδιατυπώθηκε με το υπ’ αριθ. πρωτ. 18670/3-12-2020 διευκρινιστικό έγγραφο της ερωτώσας υπηρεσίας).
Να σημειωθεί ότι το ΝΣΚ αποφάσισε ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Τουρισμού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, κατηγορίας ΠΕ, εφόσον δεν υπάγονται στην ασφάλιση του Δημοσίου για τη χορήγηση σύνταξης, έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για τη λήψη σύνταξης γήρατος από τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο υπάγονται δικαιούνται αποζημίωσης.
«Ο καθορισμός του ποσού της αποζημίωσης του άρθρου 55 του π.δ. 410/1988, στην περίπτωση των υπαλλήλων αυτών, συναρτάται αποκλειστικά προς τον χρόνο συνεχούς υπηρεσίας των υπαλλήλων/μηχανικών με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε Ν.Π.Δ.Δ. ή/και στο Δημόσιο, χωρίς να ασκεί επιρροή ο χρόνος ασφάλισής τους στον κλάδο πρόνοιας του ΤΣΜΕΔΕ για την καταβολή εφάπαξ χρηματικής παροχής».
Ο συνδικαλιστικός φορέας των Μηχανικών απευθύνθηκε στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, μετά την απόφαση του ΝΣΚ και έτσι άνοιξε ξανά ο δρόμος για όλους τους ΙΔΑΧ συναδέλφους του ΕΟΤ να λάβουν την αποζημίωση απόλυσης που δικαιούνται όπως προβλέπεται στο άρθρο 55 του π.δ/τος 410/1988.
Ωστόσο, φαίνεται πως είναι αλα κάρτ η απόφαση, καθώς υπάρχουν καταγγελίες και σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου ή ΔΕΚΟ, ότι γίνεται χρήση του εγγράφου το Γενικού Λογιστηρίου, προκειμένου να αποφεύγεται η καταβολή αποζημίωσης.
Αντώνης Βασιλόπουλος
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.