Η επίθεση του Trump στην ΕΕ οφείλεται στη Γερμανία
Η επίθεση του Trump στην ΕΕ οφείλεται στη Γερμανία
|
Δεν μπορεί να κατηγορηθεί η κυβέρνηση Trump για τους δασμούς που θέλει να επιβάλει στην Ευρώπη – πόσο μάλλον όταν έχει τεράστια πλεονάσματα απέναντι στις ΗΠΑ και θηριώδη ελλείμματα σε σχέση με την Κίνα. Το θέμα είναι βέβαια γιατί να πληρώσουμε όλοι εμείς τις παρανομίες της Γερμανίας και την αχόρταγη πλεονεξία της, επί πλέον σε αυτά που πληρώνουμε από τη ληστεία μας - μέσω του μισθολογικού της dumping που αυξάνει τα ελλείμματα και τα χρέη μας, οδηγώντας μας στην απώλεια των περιουσιακών μας στοιχείων, σε μισθούς εξαθλίωσης και στον περιορισμό του ΑΕΠ μας, εξαιτίας του αρνητικού εμπορικού μας ισοζυγίου.
.
Ανάλυση
Κατ’ αρχήν, το διάταγμα που αφορά την εμπορική πολιτική των ΗΠΑ υπό τον Trump, μπορεί κανείς να το βρει εδώ (πηγή) – ενώ το πλέον σημαντικό μέρος του ευρίσκεται στην ενότητα 2, σύμφωνα με την οποία, σε αυτόματη μετάφραση, τα εξής:
.
«Αντιμετώπιση αθέμιτου και μη ισορροπημένου εμπορίου
(α) Ο Υπουργός Εμπορίου, σε συνεννόηση με τον Υπουργό Οικονομικών και τον Εμπορικό Αντιπρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών, θα διερευνήσει τα αίτια των μεγάλων και επίμονων ετήσιων εμπορικών ελλειμμάτων της χώρας μας σε αγαθά, καθώς επίσης τις επιπτώσεις και τους κινδύνους στην οικονομική και εθνική ασφάλεια που προκύπτουν από τέτοια ελλείμματα και θα προτείνουν κατάλληλα μέτρα, όπως ένα παγκόσμιο συμπληρωματικό δασμολόγιο ή άλλες πολιτικές, για την αποκατάσταση αυτών των ελλειμμάτων.
(β) Ο Υπουργός Οικονομικών, σε συνεννόηση με τον Υπουργό Εμπορίου και τον Υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας, θα διερευνήσει τη σκοπιμότητα δημιουργίας και σύστασης των καλύτερων μεθόδων για το σχεδιασμό, την κατασκευή και την εφαρμογή μιας Υπηρεσίας Εξωτερικών Εσόδων (ERS) για τη συλλογή ταριφών, δασμών και άλλων εσόδων που σχετίζονται με το εξωτερικό εμπόριο.
(γ) Ο Αντιπρόσωπος Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, σε συνεννόηση με τον Υπουργό Οικονομικών, τον Υπουργό Εμπορίου και τον Ανώτερο Σύμβουλο Εμπορίου και Βιομηχανίας, θα προβεί σε επανεξέταση και θα εντοπίσει τυχόν αθέμιτες εμπορικές πρακτικές από άλλες χώρες και θα συστήσει κατάλληλες ενέργειες για την αντιμετώπιση τέτοιων πρακτικών υπό τις ισχύουσες αρχές, συμπεριλαμβανομένου, ενδεικτικά, του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών…..
(ε) Ο Υπουργός Οικονομικών θα επανεξετάσει και θα αξιολογήσει τις πολιτικές και τις πρακτικές των μεγάλων εμπορικών εταίρων των Ηνωμένων Πολιτειών, σε σχέση με την ισοτιμία συναλλάγματος μεταξύ των νομισμάτων τους και του δολαρίου ΗΠΑ, σύμφωνα με την ενότητα 4421 του τίτλου 19, Κώδικας Ηνωμένων Πολιτειών, και ενότητα 5305 του τίτλου 22, Κώδικας Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Υπουργός Οικονομικών θα προτείνει κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση της χειραγώγησης ή της κακής ευθυγράμμισης του νομίσματος που εμποδίζει αποτελεσματικές προσαρμογές του ισοζυγίου πληρωμών ή που παρέχει στους εμπορικούς εταίρους αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο διεθνές εμπόριο και θα προσδιορίσει οποιεσδήποτε χώρες πιστεύει ότι, πρέπει να χαρακτηριστούν ως χειραγωγοί νομισμάτων».
Συνεχίζοντας, υπενθυμίζουμε τη φράση του D. Trump από την πρώτη θητεία του, η οποία ήταν η εξής: «Οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί». Αργότερα, αυτό που γνώριζε από το 2017 ο Αμερικανός πρόεδρος, επιβεβαιώθηκε από μία εκπληκτικά ακριβή ανάλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους – στην έκθεση νομισματικής πολιτικής του Οκτωβρίου του 2018 (πηγή), την οποία το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ καταθέτει στο Κογκρέσο κάθε έξι μήνες.
Εμείς έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στο θέμα, ήδη από το 2016 - περιγράφοντας τη γερμανική οικονομική πολιτική ως «Πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα» (ανάλυση). Δυστυχώς όμως, επειδή η Γερμανία γνωρίζει πολύ καλά πώς να αποφεύγει την κριτική, να κυριαρχεί στους άλλους και να «εμφυτεύει» ενοχικά σύνδρομα στα θύματα της, δεν δόθηκε ποτέ και από κανέναν η απαιτούμενη σημασία – με αποτέλεσμα η αμερικανική κυβέρνηση να έχει καταλάβει τι έχει συμβεί στην Ευρωζώνη, πολύ καλύτερα από τα ίδια τα μέλη της. Εν προκειμένω, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ γράφει τα εξής στο κεφάλαιο του για τη Γερμανία:
«Μακροπρόθεσμα, υπήρξε σημαντική απόκλιση μεταξύ του γερμανικού εγχώριου πληθωρισμού και της αύξησης των γερμανικών μισθών, καθώς επίσης του (υψηλότερου) μέσου πληθωρισμού και της αύξησης των μισθών στη ζώνη του ευρώ.
Το γεγονός αυτό συνέβαλε στη γενική άνοδο της ανταγωνιστικότητας της Γερμανίας, έναντι των εταίρων της στην Ευρωζώνη. Εν τούτοις, με δεδομένες τις μεγάλες διαφορές των οικονομικών επιδόσεων των χωρών της ζώνης του ευρώ, η ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ, δεν έχει παρακολουθήσει αυτήν την άνοδο της γερμανικής ανταγωνιστικότητας…..
Μία αύξηση της εγχώριας ζήτησης, με σχετικά ανελαστική προσφορά, θα συνέβαλε στην άνοδο των μισθών, της εσωτερικής κατανάλωσης, των σχετικών τιμών έναντι πολλών άλλων μελών της Ευρωζώνης και της ζήτησης για εισαγωγές. Οι υψηλότερες δε σχετικές τιμές, θα συνέβαλαν στην ανατίμηση της υποτιμημένης πραγματικής ισοτιμίας του γερμανικού ευρώ. Κάτι τέτοιο θα συμβάλει τόσο στην παγκόσμια, όσο και στην περιφερειακή αναπροσαρμογή της ζώνης του ευρώ».
Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί διαπίστωσαν πως τα τεράστια πλεονάσματα της Γερμανίας εντός της Ευρωζώνης και παγκοσμίως, οφείλονταν στη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα της, με τη βοήθεια του υποτιμημένου «δικού» της νομίσματος – με την έμμεση χειραγώγηση του δηλαδή, μέσω της διατήρησης των μισθών (=του κόστους εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος) χαμηλότερα από τον πληθωρισμό και την παραγωγικότητα της εργασίας (η οποία εξαρτάται από τις επενδύσεις, την καινοτομία κλπ.).
Επομένως ότι, τα γερμανικά πλεονάσματα οφείλονταν στην πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα, η οποία οδήγησε στην υπερχρέωση των εταίρων της χώρας, όπως της Ελλάδας - ενώ συνέβαλε δυστυχώς η ΕΚΤ, με τη διατήρηση των βασικών επιτοκίων σε χαμηλά επίπεδα, για να στηρίξει τη Γερμανία που είχε βυθιστεί σε ύφεση, μεταξύ άλλων λόγω των προβλημάτων της επανένωσης της.
Τα πλεονάσματα της αυτά, τα οποία προκαλούν ανάλογα ελλείμματα στους εμπορικούς εταίρους της χώρας (η σχέση είναι μηδενικού αθροίσματος), αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο, μετά την ευρωπαϊκή κρίση χρέους (γράφημα) – λόγω της οποίας το ευρώ διατηρήθηκε υποτιμημένο διεθνώς, με αποτέλεσμα την άνοδο της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής κυρίως οικονομίας.
Δυστυχώς όμως, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν ήταν τόσο ικανές ή αρκετά θαρραλέες, για να θέσουν το γερμανικό πρόβλημα/ζήτημα στην Ευρωζώνη και να απαιτήσουν τη λύση του – παρά το ότι υπάρχει νομοθεσία που απαγορεύει τα υψηλά πλεονάσματα, όπως άλλωστε και τα μεγάλα ελλείμματα.
Για παράδειγμα, εάν ο Γάλλος πρόεδρος προσερχόταν στην Κομισιόν με προτάσεις, όπως αυτές των ΗΠΑ παραπάνω, λέγοντας επί πλέον πως η γερμανική μισθολογική πολιτική, το μισθολογικό dumping καλύτερα (ανάλυση), παραβίαζε τον από κοινού συμφωνηθέντα στόχο για τον πληθωρισμό, θα είχε αποφευχθεί η κρίση – επίσης οι σημερινές απειλές επιβολής δασμών στην ΕΕ από τον πρόεδρο Trump, η αιτία των οποίων δεν είναι η ευρωπαϊκή ένωση, αλλά η Γερμανία.
Δυστυχώς δεν το έκανε, εκμεταλλευόμενη την αμερικανική κριτική, ούτε η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, η Ιταλία – αποφεύγοντας να επιτεθεί στη Γερμανία, με τη δημόσια καταγγελία των γερμανικών παραβιάσεων των κανόνων της νομισματικής ένωσης.
Στα πλαίσια αυτά, δεν μπορεί να κατηγορηθεί η κυβέρνηση Trump για τους δασμούς που θέλει να επιβάλει στην Ευρώπη – πόσο μάλλον όταν έχει τεράστια πλεονάσματα απέναντι στις ΗΠΑ και θηριώδη ελλείμματα σε σχέση με την Κίνα (γράφημα).
Το θέμα είναι βέβαια γιατί να πληρώσουμε όλοι εμείς τις παρανομίες της Γερμανίας και την αχόρταγη πλεονεξία της, επί πλέον σε αυτά που πληρώνουμε από τη ληστεία μας - μέσω του μισθολογικού της dumping που αυξάνει τα ελλείμματα και τα χρέη μας, οδηγώντας μας στην απώλεια των περιουσιακών μας στοιχείων, σε μισθούς εξαθλίωσης και στον περιορισμό του ΑΕΠ μας, εξαιτίας του αρνητικού εμπορικού μας ισοζυγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.