Οι Ουκρανές που δουλεύουν ακατάπαυστα για να κάνουν τους στρατιώτες «αόρατους»

Ουκρανές ποζάρουν φορώντας τα χειροποίητα κοστούμια παραλλαγής πριν τα στείλουν στους ελεύθερους σκοπευτές στο μέτωπο.

Για τρία περίπου χρόνια, 60 Ουκρανές σε ένα μικρό χωριό στην περιφέρεια του Κιέβου, συνεισφέρουν με τον δικό τους τρόπο στον ρωσοουκρανικό πόλεμο: Υφαίνουν με μεράκι και επιδεξιότητα τα καμουφλαριζμένα κοστούμια για τα ουκρανικά στρατεύματα στο μέτωπο.

Οι γυναίκες του χωριού Χορένκα –οι Horenski Mavka- περνούν τις μέρες τους υφαίνοντας τις ειδικές στολές ελεύθερου σκοπευτή.

Όπως αναφέρει ειδικό αφιέρωμα της βρετανικής Telegraph, στην ουκρανική λαογραφία, η mavka είναι ένα μυθικό, αιθέριο, θηλυκό πλάσμα που κινείται ανάμεσα στους κόσμους των ζωντανών και των νεκρών, κάνοντας τα ξόρκια της.

Σήμερα, όμως, η mavka έχει γίνει η ενσάρκωση της δύναμης και της αυτοθυσίας, παίρνοντας τη μορφή μιας ομάδας Ουκρανών -από γιαγιάδες μέχρι νεαρές γυναίκες- που χρησιμοποιούν τα υφάσματα ως τρόπο αγώνα για την πατρίδα τους, λέει το βρετανικό Μέσο.

Πηγή: Alena Grom, Professional Competition, Sony World Photography Awards 2025

«Στην αρχαιότητα, οι Ουκρανές μαζεύονταν για να κεντήσουν, να τραγουδήσουν τραγούδια και να προσευχηθούν», λέει στη βρετανική εφημερίδα η Ουκρανή φωτογράφος που απαθανάτισε με τον φακό τους της γυναίκες, Αλένα Γκρομ. «Το Βισιβάνκα [παραδοσιακό κεντημένο πουκάμισο] είναι από καιρό σύμβολο του ουκρανικού λαού, της ενότητας και των παραδόσεων του. Τώρα, τα είδη παραλλαγής είναι η σύγχρονη Βισιβάνκα μας. Η Γκρόμ, με καταγωγή από το Ντονέτσκ αναγκάστηκε να εγκαταλείψε τα μέρη της μετά το 2014, όταν το Κίεβο προκάλσε τον πόλεμο στην περιοχή.

Υπέβαλε τις φωτογραφίες της με 15 γυναίκες που κάνουν αυτό το έργο για τα φετινά Sony World Photography Awards και την έκθεση στο Somerset House του Λονδίνου.

«Η ύφανση του καμουφλάζ γίνεται σε κάθε χωριό, πόλη, κοινότητα, σχολείο, μουσείο και σταθμό του μετρό. Έχει γίνει μαζικό κίνημα. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι αυτές οι εικόνες ορίζουν και σηματοδοτούν την εποχή μας».

Πηγή: Alena Grom, Professional Competition, Sony World Photography Awards 2025

Έτσι, ουκρανική λαογραφία και ελεύθεροι σκοπευτές φαίνεται να πηγαίνουν χέρι-χέρι.

Κάθε γυναίκα που απεικονίζεται έχει τη δική της ιστορία και κίνητρο, εξηγεί η Γκρομ. Είναι η γιαγιά που περιμένει να επιστρέψουν τα εγγόνια της από την εκκένωση, μια μητέρα που λαχταρά να γυρίσει ο γιος της ζωντανός από τον πόλεμο, μια άλλη που έφυγε από το κατεχόμενο Ντονμπάς και ονειρεύεται να έχει ξανά ένα ασφαλές σπίτι και μια τέταρτη γυναίκα που υφαίνει επειδή φοβάται την επιστροφή των Ρώσων.

Η μισή αλήθεια

Η Γκρόμ εξηγεί ότι πριν από τη ρωσική εισβολή της Ρωσίας, οι Mavka δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά τώρα, είναι σαν οικογένεια. Τις φωτογράφισε γιατί πιστεύει ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μοιραστεί την ιστορία τους, να διατηρήσει ένα μέρος της ιστορίας όταν τόσο συχνά γράφονται έξω οι γυναίκες στον πόλεμο.

Πηγή: Alena Grom, Professional Competition, Sony World Photography Awards 2025

«Μέχρι τον 20ο αιώνα, η ιστορία του πολέμου σπάνια γράφονταν από γυναικεία προοπτική. Τα στρατιωτικά γεγονότα συχνά απεικονίζονταν είτε πομπωδώς, εξυμνώντας τα έργα των ηρώων, είτε τραγικά, καταδεικνύοντας τα δεινά των στρατιωτών που πέθαιναν για τα ιδανικά της πατρίδας τους» λέει.

«Είναι πολύ σημαντικό για μένα να διατηρώ συνεχώς επίκαιρο το θέμα του πολέμου, ώστε η παγκόσμια κοινότητα να μην ξεχνά ότι στην καρδιά της Ευρώπης, μια αιματηρή σφαγή που εξαπέλυσε η Ρωσία συνεχίζεται καθημερινά. Καλώ τους ανθρώπους που ζουν σε ειρηνικές περιοχές να ακούσουν και να προσέξουν αυτούς που βλέπουν πόλεμο κάθε μέρα».

Βέβαια, η ταλαντούχα φωτογράφος, λέει τη μισή αλήθεια, ξεχνώντας να σημειώσει τα δεινά που περνάνε για πολλά χρόνια οι Ρωσόφωνοι συμπολίτες της από το Κίεβο, όπως ανέφερε και ο ΟΗΕ.

https://www.in.gr