«Είναι η "αλυσίδα θανάτου"
Ο Michael Dahm,
ανώτερος ερευνητής στο Mitchell Institute for Aerospace Studies της AFA
και ειδικός στις κινεζικές στρατιωτικές υποθέσεις, δήλωσε ότι η
αποτελεσματικότητα της «αλυσίδας θανάτου» ίσως ήταν σημαντικότερη από τις επιδόσεις των ίδιων των μαχητικών
Η Ελλάδα πήρε ένα σκληρό μάθημα από Ινδία και Κίνα: «Είναι η "αλυσίδα θανάτου" που κερδίζει μάχες, όχι τα Rafale και τα Meteor...»
Ο πρόσφατος αεροπορικός πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν ανέδειξε μια αλήθεια που η Ελλάδα οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη: δεν έχει σημασία πόσα Rafale ή Meteor διαθέτεις, αλλά πώς τα εντάσσεις σε ένα συνεκτικό και δικτυωμένο σύστημα μάχης.
Το πεδίο της σύγκρουσης δεν δικαίωσε την υπεροχή του καλύτερου αεροσκάφους, αλλά την υπεροχή του καλύτερα ενσωματωμένου “οπλοστασίου”.
Η σύγχρονη «αλυσίδα θανάτου» – που ξεκινά από τα ραντάρ και φτάνει στους πυραύλους μέσω εξελιγμένων δικτύων και αεροσκαφών έγκαιρης προειδοποίησης – αποδεικνύεται πιο κρίσιμη από κάθε άλλο μέσο ισχύος.
Ιδίως για την Ελλάδα και την αεροπορία της, που διαθέτει έναν ετερόκλητο στόλο δυτικών, ισραηλινών και εγχώριων τεχνολογιών, το πραγματικό στοίχημα δεν είναι οι αριθμοί, αλλά η διασύνδεση, η εκπαίδευση και κυρίως η επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Τα σκληρά διδάγματα από τον από τον πόλεμο Ινδίας - Πακιστάν
Ειδικότερα, ανεξάρτητα από τους (πιθανότατα αληθείς) ισχυρισμούς της Κίνας και του Πακιστάν περί υπεροχής των μαχητικών J-10C έναντι των γαλλικών Rafale, το πραγματικό δίδαγμα από τον τετραήμερο πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν είναι πως η επένδυση στην κατασκευή αποτελεσματικών “αλυσίδων θανάτου” (kill chains) είναι πιο κρίσιμη από την αγορά ακριβών μαχητικών, σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές.
Το Πακιστάν υποστήριξε ότι κατέρριψε πέντε ινδικά μαχητικά – ανάμεσά τους και τρία Rafale – τη νύχτα της 6ης Μαΐου, όταν η Ινδία εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές σε πολλαπλούς στόχους στο πακιστανικό έδαφος, ως αντίποινα για την τρομοκρατική επίθεση στο Pahalgam στις 22 Απριλίου.
Αν και οι ισχυρισμοί παραμένουν ανεπιβεβαίωτοι, το Ισλαμαμπάντ υποστηρίζει ότι κατέρριψε τα ινδικά αεροσκάφη χρησιμοποιώντας τα κινεζικής κατασκευής J-10C και πυραύλους αέρος-αέρος μακρού βεληνεκούς PL-15.
Η Ινδία δεν έχει επιβεβαιώσει καμία απώλεια, ενώ το Πακιστάν δεν έχει παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία.
Ωστόσο, η Κίνα έχει υιοθετήσει την εκδοχή του Πακιστάν προκειμένου να προβάλλει την υπεροχή των δικών της μαχητικών.
Αν οι ισχυρισμοί του Πακιστάν αποδειχθούν ακριβείς, τότε πρόκειται για την πρώτη απώλεια μαχητικού Rafale σε μάχη και ταυτόχρονα την πρώτη επιβεβαιωμένη κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους από J-10C.
Κινέζοι στρατιωτικοί μπλόγκερ πανηγυρίζουν τη –ανεπιβεβαίωτη– επιτυχία του J-10C απέναντι στο Rafale.
Το γενικό κλίμα είναι σαφές: μετά τη σύγκρουση της 6ης Μαΐου, η κινεζική πολεμική αεροπορία επιβεβαίωσε την αξία της.
Έκτοτε, έχουν κυκλοφορήσει αναφορές –αν και όχι επιβεβαιωμένες– ότι χώρες όπως η Ινδονησία και τα ΗΑΕ ενδέχεται να επανεξετάσουν τις παραγγελίες Rafale.
Όμως πρόκειται για εικασίες και όχι τεκμηριωμένες αποφάσεις.
Η κατάρριψη των Rafale είναι το δέντρο, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε το δάσος...
Ένας ειδικός σε ζητήματα κινεζικής στρατιωτικής στρατηγικής υποστηρίζει πως ακόμη και αν πράγματι τα J-10C κατέρριψαν ένα ή δύο Rafale, αυτό δεν αποδεικνύει κάτι για την ισχύ ή την αδυναμία του Rafale, αλλά δείχνει πως η εναέρια μάχη έχει αλλάξει ριζικά λόγω της δικτυοκεντρικής πολεμικής προσέγγισης.
Πιο συγκεκριμένα, ο Michael Dahm, ανώτερος ερευνητής στο Mitchell Institute for Aerospace Studies της AFA και ειδικός στις κινεζικές στρατιωτικές υποθέσεις, δήλωσε σε σχετικό podcast πως η αποτελεσματικότητα της «αλυσίδας θανάτου» ίσως ήταν σημαντικότερη από τις επιδόσεις των ίδιων των μαχητικών.
«Το γεγονός δεν μας λέει απολύτως τίποτα», είπε ο Dahm, επισημαίνοντας ότι παρ’ όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν την ιστορία σαν να αποδεικνύεται η υπεροχή του J-10C έναντι του γαλλικού Rafale.
«Ο κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει ότι για να εμπλακείς με ένα μαχητικό, πρέπει πρώτα να το δεις και ότι όλα κρίνονται σε μονομαχίες τύπου “σκυλοκαβγά”. Όμως αυτό δεν είναι που συνέβη εδώ», σχολίασε.
Τόνισε πως κανείς δεν έχει πλήρη εικόνα ακόμη, καθώς οι πληροφορίες προέρχονται μόνο από την Ινδία και το Πακιστάν – και αυτά τα στοιχεία δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστα τη δεδομένη στιγμή.
«Και οι δύο πλευρές κάνουν επίδειξη ισχύος. Πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί με όσα λένε», πρόσθεσε.
Ο Dahm ανέφερε επίσης τον πύραυλο Meteor λέγοντας: «Είναι θηρίο. Στερεόκαυστος, με ramjet κινητήρα, φτάνει ταχύτητες Mach 4. Διαθέτει “ζώνη χωρίς διαφυγή” – αν σε πλησιάσει, δεν γλιτώνεις».
Επεσήμανε πως δεν υπάρχει ένδειξη ότι κάποιο Rafale καταρρίφθηκε ενώ έφερε έναν Meteor. «Βρέθηκαν συντρίμμια με μικρότερου βεληνεκούς υπέρυθρους πυραύλους, αλλά κανένα ίχνος από Meteor.
Ίσως το Rafale να είχε έναν και να τον εκτόξευσε, ίσως να μην έφερε καθόλου. Αλλά όλα αυτά δεν μας λένε τίποτα για την αξία του J-10 έναντι του Rafale, ή της κινεζικής τεχνολογίας έναντι της δυτικής».
Η Αλυσίδα Θανάτου: To A κλειδώνει, το Β εκτοξεύει, το Γ καθοδηγέι...
Σύμφωνα με τον Dahm, όταν τελικά αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια, ίσως προκύψει μια ιστορία γύρω από την «ολοκλήρωση συστημάτων» (systems integration) – και πώς το Πακιστάν τα κατάφερε καλύτερα από την Ινδία.
«Η Ινδία έχει πολύ μεγαλύτερη Πολεμική Αεροπορία. Όμως είναι ένα συνονθύλευμα από δυτική, ισραηλινή, ρωσική και εγχώρια τεχνολογία. Άρα η ολοκλήρωση συστημάτων για την Ινδία είναι πολύ δυσκολότερη».
Αναφέρθηκε επίσης σε άρθρο του China Space News, το οποίο σημείωσε πως η Πακιστανική Αεροπορία χρησιμοποίησε το σύστημα “Locked by A, Launched by B, and Guided by C”.
Δηλαδή, το Πακιστάν συνέδεσε επίγεια ραντάρ, μαχητικά αεροσκάφη και αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης σε ένα ενιαίο δίκτυο.
Η «αλυσίδα θανάτου», σύμφωνα με τον Dahm, ενδέχεται να ξεκίνησε από επίγειο ραντάρ που εντόπισε τον ινδικό στόχο, έπειτα ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από J-10 σε μεγάλη απόσταση και τέλος, το αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης παρείχε καθοδήγηση μέσω datalink μέχρι την πρόσκρουση στον στόχο.
«Πρόκειται για βολή μακράς ακτίνας, πέρα από την οπτική επαφή».
Τέλος, υπογράμμισε και άλλη πιθανή εκδοχή: οι δύο Πολεμικές Αεροπορίες είχαν διαφορετικούς κανόνες εμπλοκής.
Το Rafale φέρεται να επιχειρούσε αποστολή βομβαρδισμού εδάφους και ίσως να μην είχε την απαραίτητη υποστήριξη ή επίγνωση της κατάστασης, καθώς ήταν επικεντρωμένο στην αποστολή του.
Σε αντίθεση, τα πακιστανικά αεροσκάφη είχαν εντολή να εμπλέξουν οποιοδήποτε ινδικό μαχητικό εκτελούσε εχθρική ενέργεια.
Ο Dahm σημείωσε επίσης ότι το Πακιστάν έχει μετατρέψει πρόσφατα κάποια κινεζικά αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης σε πλατφόρμες ηλεκτρονικού πολέμου, που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον της μάχης.
«Τι λέει όλο αυτό για την κινεζική τεχνολογία σε σύγκριση με τη δυτική; Ίσως όχι πολλά. Αλλά λέει πάρα πολλά για τα συστήματα εν συνόλω, την εκπαίδευση, τις τακτικές… και όλα αυτά τα δύσκολα ποσοτικοποιήσιμα στοιχεία», κατέληξε.
Δεν υπήρξε αερομαχία, αλλά κατάρριψη δόγματος - Η Ινδία δεν κατάλαβε καν ότι τα Rafale μπήκαν στο στόχαστρο
Σε άρθρο του στην Telegraph, ο ανταποκριτής με έδρα το Islamabad, Memphis Barker, υποστηρίζει ότι η κατάρριψη του Rafale αποδίδεται στο δόγμα εναέριας πολεμικής τακτικής της Κίνας.
Συγκεκριμένα, στις 6 Μαΐου, τα ινδικά μαχητικά βρέθηκαν αντιμέτωπα με «μαχητικά J-10C κινεζικής κατασκευής, αθόρυβα και κομψά, πυραύλους PL-15, κυνηγούς ταχύτητας Mach 5 με εμβέλεια άνω των 300 χιλιομέτρων, και ραντάρ Erieye, που συνέδεαν κάθε μονάδα πυρός σε ένα ενιαίο, θανατηφόρο νευρικό σύστημα.
Αυτό που είδε η Ινδία δεν ήταν απλώς Πακιστανοί πιλότοι — ήταν ολόκληρο το δόγμα εναέριας μάχης της Κίνας, εκτεινόμενο από το Skardu ως το Pasni.»
«Δεν επρόκειτο για αερομαχία. Ήταν ενέδρα. Η Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν, με τη βοήθεια κινεζικών δορυφόρων στόχευσης και ιπτάμενων κέντρων έγκαιρης προειδοποίησης (AWACS), εκτέλεσε μια κατάρριψη με σύντηξη αισθητήρων (sensor-fusion kill). Τα Rafale δεν κατάφεραν ποτέ να κλειδώσουν στόχο, ούτε καν είδαν τον αντίπαλο. Όταν οι πύραυλοι τα χτύπησαν, όλα είχαν ήδη τελειώσει.»
Ο Barker υποστηρίζει ότι οι κινεζικοί δορυφόροι, τα αθόρυβα AWACS Saab Erieye, τα μαχητικά J-10C που πετούσαν σε παθητική λειτουργία, οι πύραυλοι PL-15, και το δίκτυο αισθητήρων που τα συνέδεε όλα, διαμόρφωσαν μια «θανάσιμη αλυσίδα εξόντωσης» (lethal kill chain).
«Το Rafale δεν ήξερε καν ότι είχε στοχοποιηθεί μέχρι που ο πύραυλος βρισκόταν σε απόσταση 50 χιλιομέτρων.»
«Δεν ήταν αερομαχία… Ήταν κατάρρευση δόγματος.»
Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, εάν οι πακιστανικοί ισχυρισμοί είναι ακριβείς και πράγματι καταρρίφθηκε ένα Rafale, τότε αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο τεχνικό μειονέκτημα του γαλλικού μαχητικού ή σε ανεπαρκή εκπαίδευση ή ικανότητες των Ινδών πιλότων, αλλά στο γεγονός ότι το Πακιστάν έχει δημιουργήσει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό «σύστημα συστημάτων» (system of systems), ένα καλύτερα δικτυωμένο σύνολο δυνάμεων όπου όλες οι πλατφόρμες είναι διασυνδεδεμένες και συνεργάζονται επιχειρησιακά — και κυρίως μια αποτελεσματικότερη "αλυσίδα θανάτου".
Ωστόσο, όπως προειδοποίησε και ο Michael Dahm στο σχετικό podcast του, θα πρέπει να περιμένουμε την πλήρη ανάδειξη των πραγματικών δεδομένων πριν οδηγηθούμε σε τελικά συμπεράσματα.
www.bankingnews.gr
Το πεδίο της σύγκρουσης δεν δικαίωσε την υπεροχή του καλύτερου αεροσκάφους, αλλά την υπεροχή του καλύτερα ενσωματωμένου “οπλοστασίου”.
Η σύγχρονη «αλυσίδα θανάτου» – που ξεκινά από τα ραντάρ και φτάνει στους πυραύλους μέσω εξελιγμένων δικτύων και αεροσκαφών έγκαιρης προειδοποίησης – αποδεικνύεται πιο κρίσιμη από κάθε άλλο μέσο ισχύος.
Ιδίως για την Ελλάδα και την αεροπορία της, που διαθέτει έναν ετερόκλητο στόλο δυτικών, ισραηλινών και εγχώριων τεχνολογιών, το πραγματικό στοίχημα δεν είναι οι αριθμοί, αλλά η διασύνδεση, η εκπαίδευση και κυρίως η επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Τα σκληρά διδάγματα από τον από τον πόλεμο Ινδίας - Πακιστάν
Ειδικότερα, ανεξάρτητα από τους (πιθανότατα αληθείς) ισχυρισμούς της Κίνας και του Πακιστάν περί υπεροχής των μαχητικών J-10C έναντι των γαλλικών Rafale, το πραγματικό δίδαγμα από τον τετραήμερο πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν είναι πως η επένδυση στην κατασκευή αποτελεσματικών “αλυσίδων θανάτου” (kill chains) είναι πιο κρίσιμη από την αγορά ακριβών μαχητικών, σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές.
Το Πακιστάν υποστήριξε ότι κατέρριψε πέντε ινδικά μαχητικά – ανάμεσά τους και τρία Rafale – τη νύχτα της 6ης Μαΐου, όταν η Ινδία εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές σε πολλαπλούς στόχους στο πακιστανικό έδαφος, ως αντίποινα για την τρομοκρατική επίθεση στο Pahalgam στις 22 Απριλίου.
Αν και οι ισχυρισμοί παραμένουν ανεπιβεβαίωτοι, το Ισλαμαμπάντ υποστηρίζει ότι κατέρριψε τα ινδικά αεροσκάφη χρησιμοποιώντας τα κινεζικής κατασκευής J-10C και πυραύλους αέρος-αέρος μακρού βεληνεκούς PL-15.
Η Ινδία δεν έχει επιβεβαιώσει καμία απώλεια, ενώ το Πακιστάν δεν έχει παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία.
Ωστόσο, η Κίνα έχει υιοθετήσει την εκδοχή του Πακιστάν προκειμένου να προβάλλει την υπεροχή των δικών της μαχητικών.
Αν οι ισχυρισμοί του Πακιστάν αποδειχθούν ακριβείς, τότε πρόκειται για την πρώτη απώλεια μαχητικού Rafale σε μάχη και ταυτόχρονα την πρώτη επιβεβαιωμένη κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους από J-10C.
Κινέζοι στρατιωτικοί μπλόγκερ πανηγυρίζουν τη –ανεπιβεβαίωτη– επιτυχία του J-10C απέναντι στο Rafale.
Το γενικό κλίμα είναι σαφές: μετά τη σύγκρουση της 6ης Μαΐου, η κινεζική πολεμική αεροπορία επιβεβαίωσε την αξία της.
Έκτοτε, έχουν κυκλοφορήσει αναφορές –αν και όχι επιβεβαιωμένες– ότι χώρες όπως η Ινδονησία και τα ΗΑΕ ενδέχεται να επανεξετάσουν τις παραγγελίες Rafale.
Όμως πρόκειται για εικασίες και όχι τεκμηριωμένες αποφάσεις.
Η κατάρριψη των Rafale είναι το δέντρο, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε το δάσος...
Ένας ειδικός σε ζητήματα κινεζικής στρατιωτικής στρατηγικής υποστηρίζει πως ακόμη και αν πράγματι τα J-10C κατέρριψαν ένα ή δύο Rafale, αυτό δεν αποδεικνύει κάτι για την ισχύ ή την αδυναμία του Rafale, αλλά δείχνει πως η εναέρια μάχη έχει αλλάξει ριζικά λόγω της δικτυοκεντρικής πολεμικής προσέγγισης.
Πιο συγκεκριμένα, ο Michael Dahm, ανώτερος ερευνητής στο Mitchell Institute for Aerospace Studies της AFA και ειδικός στις κινεζικές στρατιωτικές υποθέσεις, δήλωσε σε σχετικό podcast πως η αποτελεσματικότητα της «αλυσίδας θανάτου» ίσως ήταν σημαντικότερη από τις επιδόσεις των ίδιων των μαχητικών.
«Το γεγονός δεν μας λέει απολύτως τίποτα», είπε ο Dahm, επισημαίνοντας ότι παρ’ όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν την ιστορία σαν να αποδεικνύεται η υπεροχή του J-10C έναντι του γαλλικού Rafale.
«Ο κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει ότι για να εμπλακείς με ένα μαχητικό, πρέπει πρώτα να το δεις και ότι όλα κρίνονται σε μονομαχίες τύπου “σκυλοκαβγά”. Όμως αυτό δεν είναι που συνέβη εδώ», σχολίασε.
Τόνισε πως κανείς δεν έχει πλήρη εικόνα ακόμη, καθώς οι πληροφορίες προέρχονται μόνο από την Ινδία και το Πακιστάν – και αυτά τα στοιχεία δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστα τη δεδομένη στιγμή.
«Και οι δύο πλευρές κάνουν επίδειξη ισχύος. Πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί με όσα λένε», πρόσθεσε.
Ο Dahm ανέφερε επίσης τον πύραυλο Meteor λέγοντας: «Είναι θηρίο. Στερεόκαυστος, με ramjet κινητήρα, φτάνει ταχύτητες Mach 4. Διαθέτει “ζώνη χωρίς διαφυγή” – αν σε πλησιάσει, δεν γλιτώνεις».
Επεσήμανε πως δεν υπάρχει ένδειξη ότι κάποιο Rafale καταρρίφθηκε ενώ έφερε έναν Meteor. «Βρέθηκαν συντρίμμια με μικρότερου βεληνεκούς υπέρυθρους πυραύλους, αλλά κανένα ίχνος από Meteor.
Ίσως το Rafale να είχε έναν και να τον εκτόξευσε, ίσως να μην έφερε καθόλου. Αλλά όλα αυτά δεν μας λένε τίποτα για την αξία του J-10 έναντι του Rafale, ή της κινεζικής τεχνολογίας έναντι της δυτικής».
Η Αλυσίδα Θανάτου: To A κλειδώνει, το Β εκτοξεύει, το Γ καθοδηγέι...
Σύμφωνα με τον Dahm, όταν τελικά αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια, ίσως προκύψει μια ιστορία γύρω από την «ολοκλήρωση συστημάτων» (systems integration) – και πώς το Πακιστάν τα κατάφερε καλύτερα από την Ινδία.
«Η Ινδία έχει πολύ μεγαλύτερη Πολεμική Αεροπορία. Όμως είναι ένα συνονθύλευμα από δυτική, ισραηλινή, ρωσική και εγχώρια τεχνολογία. Άρα η ολοκλήρωση συστημάτων για την Ινδία είναι πολύ δυσκολότερη».
Αναφέρθηκε επίσης σε άρθρο του China Space News, το οποίο σημείωσε πως η Πακιστανική Αεροπορία χρησιμοποίησε το σύστημα “Locked by A, Launched by B, and Guided by C”.
Δηλαδή, το Πακιστάν συνέδεσε επίγεια ραντάρ, μαχητικά αεροσκάφη και αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης σε ένα ενιαίο δίκτυο.
Η «αλυσίδα θανάτου», σύμφωνα με τον Dahm, ενδέχεται να ξεκίνησε από επίγειο ραντάρ που εντόπισε τον ινδικό στόχο, έπειτα ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από J-10 σε μεγάλη απόσταση και τέλος, το αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης παρείχε καθοδήγηση μέσω datalink μέχρι την πρόσκρουση στον στόχο.
«Πρόκειται για βολή μακράς ακτίνας, πέρα από την οπτική επαφή».
Τέλος, υπογράμμισε και άλλη πιθανή εκδοχή: οι δύο Πολεμικές Αεροπορίες είχαν διαφορετικούς κανόνες εμπλοκής.
Το Rafale φέρεται να επιχειρούσε αποστολή βομβαρδισμού εδάφους και ίσως να μην είχε την απαραίτητη υποστήριξη ή επίγνωση της κατάστασης, καθώς ήταν επικεντρωμένο στην αποστολή του.
Σε αντίθεση, τα πακιστανικά αεροσκάφη είχαν εντολή να εμπλέξουν οποιοδήποτε ινδικό μαχητικό εκτελούσε εχθρική ενέργεια.
Ο Dahm σημείωσε επίσης ότι το Πακιστάν έχει μετατρέψει πρόσφατα κάποια κινεζικά αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης σε πλατφόρμες ηλεκτρονικού πολέμου, που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον της μάχης.
«Τι λέει όλο αυτό για την κινεζική τεχνολογία σε σύγκριση με τη δυτική; Ίσως όχι πολλά. Αλλά λέει πάρα πολλά για τα συστήματα εν συνόλω, την εκπαίδευση, τις τακτικές… και όλα αυτά τα δύσκολα ποσοτικοποιήσιμα στοιχεία», κατέληξε.
Δεν υπήρξε αερομαχία, αλλά κατάρριψη δόγματος - Η Ινδία δεν κατάλαβε καν ότι τα Rafale μπήκαν στο στόχαστρο
Σε άρθρο του στην Telegraph, ο ανταποκριτής με έδρα το Islamabad, Memphis Barker, υποστηρίζει ότι η κατάρριψη του Rafale αποδίδεται στο δόγμα εναέριας πολεμικής τακτικής της Κίνας.
Συγκεκριμένα, στις 6 Μαΐου, τα ινδικά μαχητικά βρέθηκαν αντιμέτωπα με «μαχητικά J-10C κινεζικής κατασκευής, αθόρυβα και κομψά, πυραύλους PL-15, κυνηγούς ταχύτητας Mach 5 με εμβέλεια άνω των 300 χιλιομέτρων, και ραντάρ Erieye, που συνέδεαν κάθε μονάδα πυρός σε ένα ενιαίο, θανατηφόρο νευρικό σύστημα.
Αυτό που είδε η Ινδία δεν ήταν απλώς Πακιστανοί πιλότοι — ήταν ολόκληρο το δόγμα εναέριας μάχης της Κίνας, εκτεινόμενο από το Skardu ως το Pasni.»
«Δεν επρόκειτο για αερομαχία. Ήταν ενέδρα. Η Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν, με τη βοήθεια κινεζικών δορυφόρων στόχευσης και ιπτάμενων κέντρων έγκαιρης προειδοποίησης (AWACS), εκτέλεσε μια κατάρριψη με σύντηξη αισθητήρων (sensor-fusion kill). Τα Rafale δεν κατάφεραν ποτέ να κλειδώσουν στόχο, ούτε καν είδαν τον αντίπαλο. Όταν οι πύραυλοι τα χτύπησαν, όλα είχαν ήδη τελειώσει.»
Ο Barker υποστηρίζει ότι οι κινεζικοί δορυφόροι, τα αθόρυβα AWACS Saab Erieye, τα μαχητικά J-10C που πετούσαν σε παθητική λειτουργία, οι πύραυλοι PL-15, και το δίκτυο αισθητήρων που τα συνέδεε όλα, διαμόρφωσαν μια «θανάσιμη αλυσίδα εξόντωσης» (lethal kill chain).
«Το Rafale δεν ήξερε καν ότι είχε στοχοποιηθεί μέχρι που ο πύραυλος βρισκόταν σε απόσταση 50 χιλιομέτρων.»
«Δεν ήταν αερομαχία… Ήταν κατάρρευση δόγματος.»
Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, εάν οι πακιστανικοί ισχυρισμοί είναι ακριβείς και πράγματι καταρρίφθηκε ένα Rafale, τότε αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο τεχνικό μειονέκτημα του γαλλικού μαχητικού ή σε ανεπαρκή εκπαίδευση ή ικανότητες των Ινδών πιλότων, αλλά στο γεγονός ότι το Πακιστάν έχει δημιουργήσει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό «σύστημα συστημάτων» (system of systems), ένα καλύτερα δικτυωμένο σύνολο δυνάμεων όπου όλες οι πλατφόρμες είναι διασυνδεδεμένες και συνεργάζονται επιχειρησιακά — και κυρίως μια αποτελεσματικότερη "αλυσίδα θανάτου".
Ωστόσο, όπως προειδοποίησε και ο Michael Dahm στο σχετικό podcast του, θα πρέπει να περιμένουμε την πλήρη ανάδειξη των πραγματικών δεδομένων πριν οδηγηθούμε σε τελικά συμπεράσματα.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.