Οι ΗΠΑ μετά τη δολοφονία Κερκ
Άλλες αναλύσεις αναφέρουν ότι το πολωμένο κλίμα αποτυπώνεται και στα Μέσα Δικτύωσης
Οι ΗΠΑ μετά τη δολοφονία Κερκ: Βία, φόβος και προπαγάνδα
Μετά από τη σύλληψη του 22χρονου Τάιλερ Ρόμπινσον ως ύποπτος για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, η υπόθεση λαμβάνει πλέον άλλες διαστάσεις. «Ελπίζω- θα τον βρουν ένοχο φαντάζομαι- να λάβει την θανατική ποινή», είπε στιγμές μετά την ανακοίνωση της σύλληψης ο Ντόναλντ Τραμπ. Προφανώς, στις ΗΠΑ δεν ισχύει πια το τεκμήριο της αθωότητας, όπως και άλλα βασικά στοιχεία μιας προεδρικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας…
Αυτή η διαπίστωση απορρέει από όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του Κερκ, καθώς ο μηχανισμός προπαγάνδας του Τραμπ και των οπαδών του εξαπέλυσε μια επικοινωνιακή καταιγίδα, η οποία σκόπιμα παρέβλεψε το πραγματικό πεδίο της πολιτικής βίας στις ΗΠΑ και τους ισχυρούς δεσμούς της άκρας δεξιάς με το κράτος και τους μηχανισμούς εξουσίας, δικαιώνοντας όσους από παλιά έλεγαν ότι όταν οι τραμπικοί «υπερασπίζονται τη δημοκρατία», είναι σαν ο λύκος να φορά προβιά αρνιού και να μιλά για χορτοφαγία.
Χαρακτηριστικό της συντονισμένης προσπάθειας για επικοινωνιακό «πόλεμο» που εξαπέλυσε ο Τραμπ είναι το γεγονός ότι αμέσως μετά την δολοφονική επίθεση έτρεξε να αποδώσει την ευθύνη στην «άκρα αριστερά». Ανεξάρτητα από το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο του δράστη της συγκεκριμένης επίθεσης από το οποίο εμφορούνταν τα κίνητρα του, η λύσσα και η σπουδή με την οποία ο νυν ένοικος του Λευκού Οίκου επέρριψε ευθύνες σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο είναι ενδεικτική του κλίματος που θέλει να στήσει στις ΗΠΑ. Φυσικά, εδώ μιλάμε για ένα συγκεκριμένο μοτίβο προπαγάνδας, τον μηχανισμό του οποίου έχουμε δει εν πλήρει λειτουργία και στην Ελλάδα, όταν ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι η βία έχει πάντα αριστερό πρόσημο.
Από την άλλη, δημοσιολογούντες με λιγότερο πολεμικές διαθέσεις κάνουν λόγο για μια γενική κοινωνική κρίση. Στο πλαίσιο αυτό, άρθρο των New York Times (12/9/2025) ανέφερε ότι «η πολιτική βία είναι σαν το νερό σε μια δεξαμενή: ένα φράγμα το συγκρατεί, όμως αυτή τη στιγμή το φράγμα έσπασε και η πολιτική βία είναι πλέον μέρος της κοινωνίας μας».
Άλλες αναλύσεις αναφέρουν ότι το πολωμένο κλίμα αποτυπώνεται και στα Μέσα Δικτύωσης. Ενδεικτική της κατάστασης είναι έρευνα που δημοσίευσε το Reuters σύμφωνα με την οποία το 34% των φοιτητών στις ΗΠΑ αποδέχεται τη βία ως μέσο για την προώθηση των πολιτικών θέσεων.
Ακροδεξιά πόλωση
Ωστόσο, όπως τόνιζε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Άρης Χατζηστεφάνου, εξίσου επικίνδυνες με τις θέσεις του Τραμπ είναι και οι γενικεύσεις που προωθούν τα φιλελεύθερα MME και σχολιαστές στις ΗΠΑ ότι υπάρχει, γενικά και αόριστα, μια πόλωση στην κοινωνία (την οποία συχνά αποδίδουν στα social media), η οποία αυξάνει τα επίπεδα βίας. «Αρκεί όμως να διασχίσεις έστω και με το αυτοκίνητο τις νότιες πολιτείες της χώρας, για να διαπιστώσεις ότι εδώ και χρόνια οργανώνονται ακροδεξιά και νεοναζιστικά τάγματα εφόδου που λειτουργούν σαν πραιτοριανοί του Τραμπ και του ρεπουμπλικανικού κόμματος εν γένει. Η ακροδεξιά βία είναι ανεξέλεγκτη και οποιαδήποτε προσπάθεια να τηρηθούν ίσες αποστάσεις ενισχύει τις θέσεις της»(Infowar.gr, 11/9/2025).
Ενισχυτικό αυτής της προσέγγισης είναι το στοιχείο ότι από τότε που όρμησαν στο Καπιτώλιο οι οπαδοί του Τραμπ, το 2021 έχουν καταγραφεί πάνω από 300, πολιτικά υποκινούμενες πράξεις βίας σε όλο το πολιτικό φάσμα. Πρόκειται για την πιο παρατεταμένη περίοδο πολιτικής βίας στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1970. «Η κατάσταση είναι εκρηκτική», αναφέρουν οι αναλύσεις . «Όλοι φοβούνται για αντίποινα ειδικά έναντι του φαβορί των Δημοκρατικών για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης, Ζοχράν Μαμντάνι». Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τραμπ είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι δεν θα ήθελε πότε να εκλεγεί ο εν λόγω στο συγκεκριμένο αξίωμα.
Είναι σκέτο παρακράτος
Ως μέρος του προβλήματος και όχι ως λύση δείχνει τον Τραμπ ανάλυση του Politico, την οποία δημοσίευσε το Documento. Πώς αλλιώς, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος δηλώνει ότι «έχουμε τρελούς αριστερούς εκεί έξω και πρέπει απλά να τους τσακίσουμε»;
Όμως, όπως εξαρχής είπαμε, πρόκειται μάλλον για ένα μπαγιάτικο προπαγανδισιτκό αφήγημα. Πρώτα από όλα, γιατί σύμφωνα με Έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ: Από το 1990 η άκρα δεξιά έχει προβεί σε 227 εγκληματικές ενέργειας με σαφή ιδεολογικά κίνητρα που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 520 άνθρωποι, όταν το αντίστοιχο διάστημα οι επιθέσεις που αποδόθηκαν στην άκρα αριστερά δεν ξεπερνούσαν τις 42 και τα θύματα τα 78. Ο αριθμός δεν είναι μικρός, αλλά αποκαλύπτει το μέγεθος της προπαγάνδας και του ψηφοθηρικού εντυπωσιασμού στον οποίο επιδόθηκαν διάφοροι πολιτικάντηδες στις ΗΠΑ και αλλού (π.χ. τοποθέτηση Μασκ, Πλεύρη, Κικίλια κ.ά.).
Εκτός αυτού, όπως σημειώνει ο Α.Χατζηστεφάνου, η διαφορά πιθανά είναι μεγαλύτερη αν λάβουμε υπόψη ότι για χρόνια οι έρευνες της αστυνομίας και του FBI στόχευαν την Αριστερά, αφήνοντας ανέγγιχτη τη δράση των ακροδεξιών.
Ο λόγος;
Βάσει του ρεπορτάζ της Αlice Speri στο «The Intercept :«Ρατσιστές κι άλλοι ακροδεξιοί εξτρεμιστές διατηρούν ενεργή παρουσία στις ΗΠΑ, έχοντας σχέσεις με τμήματα της αστυνομίας και άλλες υπηρεσίες επιβολής του νόμου». Δίχως άλλο, πρόκειται για μια πολύ σοβαρή καταγγελία, η οποία έγινε σε μια εποχή που ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ, κατά την προεκλογική περίοδο της πρώτης προεδρικής θητείας του, φάνηκε απρόθυμος να απεκδυθεί την υποστήριξη της ΚΚΚ.
Σύμφωνα με το άρθρο, το 2015 σε έναν πολιτικό οδηγό του FBI για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας σημειωνόταν ότι οι «έρευνες για την τρομοκρατία, επικεντρώνονται (…) σε (…)ομάδες ακροδεξιών εξτρεμιστών, οι οποίοι έχουν ενεργές διασυνδέσεις με τους ανώτερους αξιωματικούς της αστυνομίας».
Προσοχή, προσοχή χρυσαυγίτες με στολή
Είναι αλήθεια ότι στις ΗΠΑ, όπως και σε πολλές άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, δεν υπάρχουν ορισμένα κριτήρια για την εισαγωγή σε μία από τις 18.000 αστυνομικές υπηρεσίες, πολλές εκ των οποίων μάλιστα έχουν βαθιές ιστορικές διασυνδέσεις με ρατσιστικές ιδεολογίες.
Η Επιτροπή Τρούμαν για τα πολιτικά δικαιώματα το 1947 συστάθηκε, ακριβώς, για να διαχωρίσει τη βία του όχλου από την κρατική βία. Η διαφορά βέβαια δεν έγκειται στο γεγονός ότι κάποιος είναι ρατσιστής και κάποιος όχι, αλλά στο ότι η αστυνομία είναι εξουσιοδοτημένη από την πολιτεία να πράττει κατά αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζουν κάποιοι αναλυτές. Έτσι εξηγείται η απροθυμία των αρχών να εξετάσουν την αυξανόμενη απειλή του δεξιού εξτρεμισμού.
Επιπλέον, μια Έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης της υπηρεσίας του FBI τον Οκτώβριο του 2006 έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με τη «διείσδυση τέτοιων στοιχείων στους κόλπους της αστυνομίας». Το υπόμνημα υπογράμμιζε ότι αυτή η κατάσταση «μπορεί (…) να διακινδυνεύσει την ασφάλεια των πηγών ή του αστυνομικού προσωπικού».
Το πόρισμα της Έκθεσης εμφανίστηκε μετά από την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση του βετεράνου T. McVeigh και των συνεργών του στο Ομοσπονδιακό κτίριο Alfred P. Murrah στο κέντρο της Οκλαχόμα το 1995, καθώς και μετά από μια σειρά σκανδάλων σε τοπικά αστυνομικά τμήματα όπως στο Λος Άντζελες , στο Σικάγο, στο Κλήβελαντ, στο Τέξας κ.α.
Ωστόσο, κάτι που επισημαίνεται και από τον έγκριτο κοινωνιολόγο – καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Chapman, Pete Simi, η «ιστορία της αστυνομίας στις ΗΠΑ είναι συνυφασμένη με το χαρακτήρα της λευκής υπεροχής».
Το έχει παραδεχτεί άλλωστε, ο πρώην διευθυντής του FBI, James Comey, σε μια ομιλία του το 2015 λέγοντας ότι: «Όλοι μας (…) πρέπει να είμαστε αρκετά τίμιοι – και- να αναγνωρίσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας μας δεν είναι όμορφο».
«Κάποιοι από αυτούς που καθορίζουν τους νόμους είναι οι ίδιοι που καίνε σταυρούς»- Rage Against the Machine
Το 2009, αμέσως μετά την εκλογή του Barack Obama, ένα τμήμα μελέτης της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (DHS) μαζί με το FBI προειδοποιούσε για την αναβίωση του δεξιού εξτρεμισμού: «Οι δεξιοί εξτρεμιστές (…) στρέφουν τις προσπάθειές τους στη στρατολόγηση νέων μελών(…) κυρίως δυσαρεστημένων παλαίμαχων στρατιωτικών». Αυτή η τελευταία φράση, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από το αναδυόμενο τότε «Tea Party», καθώς θεωρήθηκε προσβλητική απέναντι στους απόστρατους. Έτσι, λίγες μέρες αργότερα, η τότε γραμματέας του DHS, Janet Napolitano, αποκήρυξε την Έκθεση ζητώντας παράλληλα συγγνώμη, ενώ καρατομήθηκαν όσα μέλη συνέθεταν την ομάδα εκπόνησης της.
Εκείνο όμως που πιθανώς ενοχλούσε περισσότερο απ’ όλα είναι ότι η Έκθεση κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι «μοναχικοί λύκοι και οι μικροί ακροδεξιοί τρομοκρατικοί πυρήνες αποτελούν την πιο επικίνδυνη απειλή τρομοκρατίας στις ΗΠΑ».
Όσο να ‘ναι, κάτι τέτοιο δεν ηχεί ωραία στα αυτιά όσων, τουλάχιστον την τελευταία εικοσιπενταετία, οικοδόμησαν την καριέρα τους πάνω στο φόβο του «τρομοκράτη Άραβα» και του «επικίνδυνου αριστερού ριζοσπάστη».
Όπως ανέφερε έρευνα του Ινστιτούτου CATO: «Οι ετήσιες πιθανότητες της δολοφονίας από αλλοδαπό τρομοκράτη είναι 1 στα 3.609.709, αντιπροσωπεύοντας ένα μέρος των θανάτων από οποιαδήποτε αιτία».
Άρα, ποιον εξυπηρετεί αυτή η «συνωμοσία της σιωπής» αναφορικά με την ακροδεξιά τρομοκρατία και την ύπαρξη θυλάκων της στην, κατά τα άλλα, «μεταρρυθμισμένη» αμερικανική αστυνομία;
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.