H Γαλλία και η Ευρωζώνη κρέμονται από μια κλωστή, κίνδυνος ντόμινο
H Γαλλία και η Ευρωζώνη κρέμονται από μια κλωστή, κίνδυνος ντόμινο – Τελειωμένος ο Macron, δεν αργεί η ώρα της Le Pen
Ό,τι συμβαίνει στη Γαλλία
μπορεί να μην μείνει στη Γαλλία… εκτός αν αναλάβει η Marine Le Pen
Η Γαλλία και η Ευρωζώνη βρίσκονται σε οριακό σημείο: η πολιτική αστάθεια απειλεί να προκαλέσει ντόμινο που θα επηρεάσει όχι μόνο το Παρίσι, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Ο πρόεδρος Emmanuel Macron δείχνει να έχει εξαντλήσει τα περιθώρια επιβίωσης της κυβέρνησής του, παρά το γεγονός πως δεν έχει άλλο πολιτικό κεφάλαιο (ακόμη ένας αχυράνθρωπος δεν θα τον σώσει).
Η Marine Le Pen και το Rassemblement National παρακολουθούν, έτοιμοι να διεκδικήσουν την εξουσία για να προσφέρουν «σταθερότητα» σε ένα έθνος σε αναταραχή.
Η ώρα της Le Pen φαίνεται να πλησιάζει, με τους ψηφοφόρους όλο και πιο απογοητευμένους από τον Macron και την κεντροδεξιά πολιτική ελίτ.
Σταθερά ωφελημένη
Καθώς η Γαλλία ταλαντεύεται μέσα σε μια πρωτόγνωρη πολιτική δίνει, η μοναδική βιώσιμη λύση είναι η Marin Le Pen και το πατριωτικό κόμμα της, Rassemblement National (RN).
Λίγες ώρες αφότου παραιτήθηκε τη Δευτέρα ο τρίτος νέος πρωθυπουργός του Macron, η Le Pen παρουσίασε το RN όχι μόνο ως κόμμα έτοιμο να κυβερνήσει, αλλά και ως ικανό να αποκαταστήσει τη σταθερότητα σε ένα έθνος σε αναταραχή.
«Το RN δεν ζητά εκλογές για ίδιους σκοπούς», δήλωσε η Le Pen σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμα, υπό τη γαλλική σημαία ως πραγματική πατριώτισσα, καλώντας τον Macron να δώσει λύση στο αδιέξοδο με την προκήρυξη νέων βουλευτικών εκλογών.
«Ζητάμε εκλογές, για να βγάλουμε τη χώρα από αυτό το θανάσιμο τέλμα, για να δώσουμε κατεύθυνση στη δράση του κράτους».
Ωστόσο, δεδομένου ότι ο Macron ετοιμάζεται να ορίσει ακόμη έναν πρωθυπουργό μέχρι την Παρασκευή, οι προοπτικές πρόωρων εκλογών απομακρύνονται.
Aπροσδόκητη κίνηση
Η απροσδόκητη κίνηση του Μacron να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές πέρυσι, σε μια προσπάθεια να ανακόψει την άνοδο του RN, είχε αντίθετα αποτελέσματα: δεν κατάφερε να εξασφαλίσει πλειοψηφία, ενώ το RN κατέγραψε το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα αριθμό εδρών του, 120 στις 577 της κάτω βουλής.
Οι επόμενες προσπάθειες του Γάλλου προέδρου να σπάσει το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιπέσει με τον ορισμό πρωθυπουργών από το κεντροδεξιό ή τον δικό του κεντρώο χώρο, συμπεριλαμβανομένου του Sebastien Lecornoux, ενός από τους στενότερους συμμάχους του, ενίσχυσαν περαιτέρω την κρίση, καθώς κανένας πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να παραμείνει στο αξίωμα για πάνω από λίγους μήνες και δυσκολευόταν να περάσει προϋπολογισμούς.
«Αυτό τροφοδοτεί το αίσθημα ότι υπάρχει μια πολιτική ελίτ που κατέχει θέσεις εξουσίας και, με έναν εντελώς αποσυνδεδεμένο τρόπο από τον λαό, ανακυκλώνει τα ίδια πρόσωπα (σ.σ. το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα)», δήλωσε ο Jean-Yves Camus, πολιτικός επιστήμονας στο ινστιτούτο Iris.
Σύμφωνα με τον Camus, αυτό καθιστά το RN φορέας πραγματικής αλλαγής.
Δημοσκοπήσεις
«Το Rassemblement National είναι έτοιμο. Είναι το μόνο που μπορεί να αποκαταστήσει την κατάσταση, γιατί όλοι οι άλλοι βρίσκονται στην εξουσία εδώ και χρόνια», δήλωσε στους Financial Times ο Jean-Paul Garot, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του RN στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η εταιρεία δημοσκοπήσεων Odoxa διαπίστωσε την περασμένη εβδομάδα ότι το ένα τρίτο των ψηφοφόρων που ψήφισαν κατά του RN το 2024 -ακολουθώντας τις εκκλήσεις του Macron και των Γάλλων κεντρώων να ενωθούν κατά της Le Pen- δεν θα το έκανε ξανά.
«Διαπιστώσαμε ότι οι ψηφοφόροι είχαν πραγματικά κουραστεί από την ιδέα να τους λένε να ψηφίσουν κατά του [RN], είχαν την αίσθηση ότι τους ζητήθηκε να το κάνουν για να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα» είπε η επικεφαλής της Odoxa, Selina Brac.
Δημοσκόποι και αναλυτές είπαν ότι το RN θα τα πήγαινε, τουλάχιστον, τόσο καλά όσο και πέρυσι σε περίπτωση νέας εκλογικής αναμέτρησης, και θα ήταν ένα από τα λίγα κόμματα που θα αύξαναν τον αριθμό των εδρών τους, ακόμα κι αν το σύστημα διεξαγωγής δύο γύρων περιπλέκει τις προβλέψεις.
Πολλά θα εξαρτηθούν από το αν θα ενωθεί ή όχι το αριστερό μπλοκ.
Ωστόσο, εντός του RN, στελέχη του κόμματος δήλωσαν ότι προετοιμάζονται για απόλυτη πλειοψηφία, αν, όπως ελπίζουν, ο Macron αναγκαστεί κάποια στιγμή να προκηρύξει εκ νέου πρόωρες εκλογές.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, ο αποτυχημένος Γάλλο πρόεδρος δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να διορίσει τον δεξί χέρι της Le Pen και αρχηγό του κόμματος, τον Jordan Bardella, ως πρωθυπουργό.
«Το RN πρέπει να φτάσει στο Ματινιόν», είπε η Edvig Diaz, βουλευτής του RN, αναφερόμενη στην επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού.
«Ο γαλλικός λαός δεν μπορεί να το αντέξει άλλο, θέλει αλλαγή».
Τόσο η Le Pen όσο και ο Bardella προηγούνται στις δημοσκοπήσεις με περίπου 34%, έχοντας κερδίσει μεταξύ 3 και 5 μονάδες από τον Μάιο, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Toluna Harris Interactive που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη.
Το στρατόπεδο του Macron, που περιλαμβάνει προσωπικότητες όπως οι πρώην πρωθυπουργοί Gabriel Attal και Edouard Philippe, έχει χάσει έδαφος, με περίπου 12% και 15%.
Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τους επενδυτές που ανησυχούν για τα σχέδια προϋπολογισμού της χώρας και τις προσπάθειες μείωσης του μεγάλου ελλείμματος, το RN επιχείρησε επίσης να μετριάσει ορισμένες από τις πιο ριζοσπαστικές οικονομικές του πολιτικές.
Οι μεγάλες δαπανηρές υποσχέσεις του πέρυσι ταρακούνησαν τις αγορές.
Έκτοτε, ο Bardella, ειδικά, ομνύει στη δημοσιονομική πειθαρχία και πολλαπλασιάζει τις προσπάθειες να κερδίσει τη στήριξη επιφυλακτικών Γάλλων ηγετών μεγάλων επιχειρήσεων.
Τέτοιες αλλαγές προκαλούν ανησυχία σε ορισμένους πολιτικούς αντιπάλους, οι οποίοι φοβούνται ότι τα όρια μεταξύ του RN και του πιο παραδοσιακού συντηρητικού κόμματος της Γαλλίας, Les Républicains (LR), γίνονται όλο και πιο θολά - ανοίγοντας τον δρόμο για μια ενωμένη Δεξιά, όπως πέτυχε η Georgia Meloni στην Ιταλία.
«Υπάρχει ένα μέρος (του LR) που πειραματίζεται έντονα με [μια συμμαχία με το RN]», είπε ο Erwan Balanan, ανώτερο στέλεχος του κόμματος Modem, μέρος του κεντρώου μπλοκ του Macron, προσθέτοντας ότι φοβάται μια «μεγάλη συμμαχία της Δεξιάς».
«Μπορούν να λένε στον εαυτό τους ότι το RN δεν απέχει πολύ από ορισμένες από τις αξίες μας, μπορούμε να διαπραγματευτούμε κάποιες έδρες μαζί τους. Αισθανόμαστε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει».
Παρέμβαση El Erian: Η Γαλλία βουλιάζει, η Ευρωζώνη τρέμει - Η πολιτική κρίση απειλεί με απανωτά κραχ τις ευρωπαϊκές οικονομίες
Η αποχώρηση ενός ακόμη πρωθυπουργού της Γαλλίας επιδεινώνει τις προοπτικές της ζοφερής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Καταλύτης για την κίνηση αυτή ήταν μια διαφωνία, που εκφράστηκε δημοσίως, σχετικά με τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.
Ωστόσο, η βασική αιτία είναι η επίμονη αδυναμία της κυβέρνησης να εξασφαλίσει μια λειτουργική κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την πολύ αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση, σημειώνει ο El Erian…
Η Γαλλία διατηρεί αυξημένο δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από το 5% του ΑΕΠ και έχει δημόσιο χρέος που πλησιάζει το 114% του ΑΕΠ.
Και οι δύο δείκτες είναι υψηλοί σε ιστορική κλίμακα, ιδιαίτερα για μια «πυρηνική» χώρα της Ευρωζώνης.
Ο αντίκτυπος της παραίτησης του Sébastien Lecornu μετά από λιγότερο από ένα μήνα ως πρωθυπουργού στην αγορά κρατικών ομολόγων ήταν άμεσος.
Οι αποδόσεις των γαλλικών κρατικών ομολόγων (OATs) αυξήθηκαν τόσο σε απόλυτους όρους όσο και σε σχέση με τους αντίστοιχους τίτλους της Ευρωζώνης.
Η αγορά ομολόγων τιμολογεί πλέον ένα σημαντικό «premium για το πολιτικό ρίσκο» στη Γαλλία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόδοση του βασικού 10ετούς γαλλικού OAT διαπραγματεύεται πλέον πάνω από τον αντίστοιχο ιταλικό τίτλο (BTP) — μια αντιστροφή που κάποτε φαινόταν αδιανόητη.
Αυτό το χρηματοοικονομικό κόστος κατατάσσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης πίσω από μια αγορά που στο παρελθόν χαρακτηριζόταν ως μια από τις «περιφερειακές» οικονομίες του μπλοκ.
Πρόκειται για κάτι περισσότερο από ένδειξη δημοσιονομικής ανισορροπίας· είναι απώλεια εμπιστοσύνης στην ικανότητα του γαλλικού πολιτικού συστήματος να κυβερνά αποφασιστικά.
Παράλληλα, το περιθώριο απόδοσης μεταξύ του 10ετούς γαλλικού OAT και του βασικού γερμανικού Bund έχει διευρυνθεί δραματικά, φτάνοντας πλέον τα 0,85 ποσοστιαία μονάδα.
Αυτό όχι μόνο δυσκολεύει την ισορροπία της γαλλικής δημοσιονομικής πολιτικής, αλλά περιπλέκει και τις προοπτικές πολιτικής για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η ΕΚΤ προσπαθεί ήδη να ισορροπήσει μεταξύ της ανάγκης να περιορίσει την επίμονη πληθωριστική πίεση, που παραμένει κάπως «επιμονή» στις υπηρεσίες, και των αυξανόμενων ανησυχιών για αδύναμη οικονομική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη.
Η διεύρυνση του spread μεταξύ των γαλλικών και των γερμανικών ομολόγων απειλεί την ικανότητα της ΕΚΤ να διασφαλίσει ότι η ενιαία νομισματική πολιτική εφαρμόζεται ομοιόμορφα στο μπλοκ.
Όταν η διασπορά των αποδόσεων αυξάνεται, αυξάνεται ο κίνδυνος κατακερματισμού της αγοράς και στρες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν συστημική απειλή.
Το μήνυμα της αγοράς είναι σαφές: αν η πολιτική παράλυση της Γαλλίας παραμείνει επίμονη, μπορεί να μετατραπεί σε χρηματοοικονομικό πονοκέφαλο για την Ευρωζώνη, σημειώνει ο οικονομολόγος.
Ντόμινο
Η αστάθεια της Γαλλίας έχει επίσης επιπτώσεις για τη Βρετανία. Ίσως να φαίνεται δελεαστικό να την αγνοήσει κανείς, δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ. Αυτό όμως θα ήταν μεγάλο λάθος.
Ένας άμεσος αντίκτυπος είναι ήδη ορατός: υψηλότερες αποδόσεις για τα βρετανικά gilts, καθώς η Βρετανία, όπως και η Γαλλία, ανταγωνίζεται στις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση.
Πράγματι, η άνοδος στις αποδόσεις των gilts σε αντίδραση στις γαλλικές ειδήσεις ξεπέρασε εκείνη όλων των άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών.
Παράλληλα, όσο ευάλωτη φαίνεται η Γαλλία αυτή τη στιγμή, μπορεί να είναι λιγότερο εκτεθειμένη από το Ηνωμένο Βασίλειο αν οι αγορές ομολόγων χάσουν πραγματικά την υπομονή τους με χώρες που τηρούν «χαλαρή» δημοσιονομική πολιτική.
Η Γαλλία διαθέτει ισχυρό «μαξιλάρι ασφαλείας» στην ΕΚΤ.
Η δέσμευση του 2012 «whatever it takes» από τον τότε πρόεδρο της ΕΚΤ, Mario Draghi, ήταν καθοριστική για την ηρεμία κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Η αγορά πίστευε ότι η κεντρική τράπεζα θα χρησιμοποιήσει την απεριόριστη χρηματοοικονομική της δύναμη — ένα αμυντικό μηχανισμό που εξακολουθεί να παρέχει στη Γαλλία ένα μεγαλύτερο επίπεδο προστασίας, ακόμη και αν αυτό είναι πολιτικά περίπλοκο.
Η Τράπεζα της Αγγλίας θα μπορούσε επίσης να επέμβει εάν το κλίμα στις αγορές ομολόγων χειροτερέψει σημαντικά στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Άλλωστε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια της κρίσης του «mini»-προϋπολογισμού της Liz Truss το 2022.
Ωστόσο, η τότε διαταραχή -ένα σοκ από μη χρηματοδοτούμενες μειώσεις φόρων- ήταν ευκολότερο να αναστραφεί σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έκτακτη παρέμβαση
Μια έκτακτη παρέμβαση της BoE, σε αντίθεση με την αμυντική δράση της ΕΚΤ, θα μπορούσε να θεωρηθεί από τις διεθνείς αγορές ως «νομισματοποίηση» των επίμονων δημοσιονομικών ελλειμμάτων του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αυτό φέρει υψηλότερο κίνδυνο υπονόμευσης της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας όσον αφορά τον πληθωρισμό, με πιο προβληματικές συνέπειες για τη λίρα και τα μακροπρόθεσμα επιτόκια του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο κίνδυνος, λοιπόν, είναι ότι ό,τι συμβαίνει στη Γαλλία μπορεί να μην μείνει στη Γαλλία, ιδιαίτερα αν ο προϋπολογισμός του Ηνωμένου Βασιλείου τον Νοέμβριο αποδειχθεί απογοητευτικός, όχι μόνο όσον αφορά τη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά και όσον αφορά τις προοπτικές για υψηλότερη παραγωγικότητα και ανάπτυξη.
Για το Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό το επεισόδιο λειτουργεί ως ισχυρή προειδοποίηση ότι ο προϋπολογισμός του Νοεμβρίου θα δοκιμάσει κατά πόσο το Λονδίνο μπορεί να προσφέρει ό,τι η Γαλλία αποτυγχάνει να παρέχει.
Οι αγορές ομολόγων χάνουν την υπομονή τους με την πολιτική παράλυση.
www.bankingnews.gr
Ο πρόεδρος Emmanuel Macron δείχνει να έχει εξαντλήσει τα περιθώρια επιβίωσης της κυβέρνησής του, παρά το γεγονός πως δεν έχει άλλο πολιτικό κεφάλαιο (ακόμη ένας αχυράνθρωπος δεν θα τον σώσει).
Η Marine Le Pen και το Rassemblement National παρακολουθούν, έτοιμοι να διεκδικήσουν την εξουσία για να προσφέρουν «σταθερότητα» σε ένα έθνος σε αναταραχή.
Η ώρα της Le Pen φαίνεται να πλησιάζει, με τους ψηφοφόρους όλο και πιο απογοητευμένους από τον Macron και την κεντροδεξιά πολιτική ελίτ.
Σταθερά ωφελημένη
Καθώς η Γαλλία ταλαντεύεται μέσα σε μια πρωτόγνωρη πολιτική δίνει, η μοναδική βιώσιμη λύση είναι η Marin Le Pen και το πατριωτικό κόμμα της, Rassemblement National (RN).
Λίγες ώρες αφότου παραιτήθηκε τη Δευτέρα ο τρίτος νέος πρωθυπουργός του Macron, η Le Pen παρουσίασε το RN όχι μόνο ως κόμμα έτοιμο να κυβερνήσει, αλλά και ως ικανό να αποκαταστήσει τη σταθερότητα σε ένα έθνος σε αναταραχή.
«Το RN δεν ζητά εκλογές για ίδιους σκοπούς», δήλωσε η Le Pen σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμα, υπό τη γαλλική σημαία ως πραγματική πατριώτισσα, καλώντας τον Macron να δώσει λύση στο αδιέξοδο με την προκήρυξη νέων βουλευτικών εκλογών.
«Ζητάμε εκλογές, για να βγάλουμε τη χώρα από αυτό το θανάσιμο τέλμα, για να δώσουμε κατεύθυνση στη δράση του κράτους».
Ωστόσο, δεδομένου ότι ο Macron ετοιμάζεται να ορίσει ακόμη έναν πρωθυπουργό μέχρι την Παρασκευή, οι προοπτικές πρόωρων εκλογών απομακρύνονται.
Aπροσδόκητη κίνηση
Η απροσδόκητη κίνηση του Μacron να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές πέρυσι, σε μια προσπάθεια να ανακόψει την άνοδο του RN, είχε αντίθετα αποτελέσματα: δεν κατάφερε να εξασφαλίσει πλειοψηφία, ενώ το RN κατέγραψε το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα αριθμό εδρών του, 120 στις 577 της κάτω βουλής.
Οι επόμενες προσπάθειες του Γάλλου προέδρου να σπάσει το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιπέσει με τον ορισμό πρωθυπουργών από το κεντροδεξιό ή τον δικό του κεντρώο χώρο, συμπεριλαμβανομένου του Sebastien Lecornoux, ενός από τους στενότερους συμμάχους του, ενίσχυσαν περαιτέρω την κρίση, καθώς κανένας πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να παραμείνει στο αξίωμα για πάνω από λίγους μήνες και δυσκολευόταν να περάσει προϋπολογισμούς.
«Αυτό τροφοδοτεί το αίσθημα ότι υπάρχει μια πολιτική ελίτ που κατέχει θέσεις εξουσίας και, με έναν εντελώς αποσυνδεδεμένο τρόπο από τον λαό, ανακυκλώνει τα ίδια πρόσωπα (σ.σ. το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα)», δήλωσε ο Jean-Yves Camus, πολιτικός επιστήμονας στο ινστιτούτο Iris.
Σύμφωνα με τον Camus, αυτό καθιστά το RN φορέας πραγματικής αλλαγής.
Δημοσκοπήσεις
«Το Rassemblement National είναι έτοιμο. Είναι το μόνο που μπορεί να αποκαταστήσει την κατάσταση, γιατί όλοι οι άλλοι βρίσκονται στην εξουσία εδώ και χρόνια», δήλωσε στους Financial Times ο Jean-Paul Garot, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του RN στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η εταιρεία δημοσκοπήσεων Odoxa διαπίστωσε την περασμένη εβδομάδα ότι το ένα τρίτο των ψηφοφόρων που ψήφισαν κατά του RN το 2024 -ακολουθώντας τις εκκλήσεις του Macron και των Γάλλων κεντρώων να ενωθούν κατά της Le Pen- δεν θα το έκανε ξανά.
«Διαπιστώσαμε ότι οι ψηφοφόροι είχαν πραγματικά κουραστεί από την ιδέα να τους λένε να ψηφίσουν κατά του [RN], είχαν την αίσθηση ότι τους ζητήθηκε να το κάνουν για να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα» είπε η επικεφαλής της Odoxa, Selina Brac.
Δημοσκόποι και αναλυτές είπαν ότι το RN θα τα πήγαινε, τουλάχιστον, τόσο καλά όσο και πέρυσι σε περίπτωση νέας εκλογικής αναμέτρησης, και θα ήταν ένα από τα λίγα κόμματα που θα αύξαναν τον αριθμό των εδρών τους, ακόμα κι αν το σύστημα διεξαγωγής δύο γύρων περιπλέκει τις προβλέψεις.
Πολλά θα εξαρτηθούν από το αν θα ενωθεί ή όχι το αριστερό μπλοκ.
Ωστόσο, εντός του RN, στελέχη του κόμματος δήλωσαν ότι προετοιμάζονται για απόλυτη πλειοψηφία, αν, όπως ελπίζουν, ο Macron αναγκαστεί κάποια στιγμή να προκηρύξει εκ νέου πρόωρες εκλογές.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, ο αποτυχημένος Γάλλο πρόεδρος δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να διορίσει τον δεξί χέρι της Le Pen και αρχηγό του κόμματος, τον Jordan Bardella, ως πρωθυπουργό.
«Το RN πρέπει να φτάσει στο Ματινιόν», είπε η Edvig Diaz, βουλευτής του RN, αναφερόμενη στην επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού.
«Ο γαλλικός λαός δεν μπορεί να το αντέξει άλλο, θέλει αλλαγή».
Τόσο η Le Pen όσο και ο Bardella προηγούνται στις δημοσκοπήσεις με περίπου 34%, έχοντας κερδίσει μεταξύ 3 και 5 μονάδες από τον Μάιο, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Toluna Harris Interactive που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη.
Το στρατόπεδο του Macron, που περιλαμβάνει προσωπικότητες όπως οι πρώην πρωθυπουργοί Gabriel Attal και Edouard Philippe, έχει χάσει έδαφος, με περίπου 12% και 15%.
Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τους επενδυτές που ανησυχούν για τα σχέδια προϋπολογισμού της χώρας και τις προσπάθειες μείωσης του μεγάλου ελλείμματος, το RN επιχείρησε επίσης να μετριάσει ορισμένες από τις πιο ριζοσπαστικές οικονομικές του πολιτικές.
Οι μεγάλες δαπανηρές υποσχέσεις του πέρυσι ταρακούνησαν τις αγορές.
Έκτοτε, ο Bardella, ειδικά, ομνύει στη δημοσιονομική πειθαρχία και πολλαπλασιάζει τις προσπάθειες να κερδίσει τη στήριξη επιφυλακτικών Γάλλων ηγετών μεγάλων επιχειρήσεων.
Τέτοιες αλλαγές προκαλούν ανησυχία σε ορισμένους πολιτικούς αντιπάλους, οι οποίοι φοβούνται ότι τα όρια μεταξύ του RN και του πιο παραδοσιακού συντηρητικού κόμματος της Γαλλίας, Les Républicains (LR), γίνονται όλο και πιο θολά - ανοίγοντας τον δρόμο για μια ενωμένη Δεξιά, όπως πέτυχε η Georgia Meloni στην Ιταλία.
«Υπάρχει ένα μέρος (του LR) που πειραματίζεται έντονα με [μια συμμαχία με το RN]», είπε ο Erwan Balanan, ανώτερο στέλεχος του κόμματος Modem, μέρος του κεντρώου μπλοκ του Macron, προσθέτοντας ότι φοβάται μια «μεγάλη συμμαχία της Δεξιάς».
«Μπορούν να λένε στον εαυτό τους ότι το RN δεν απέχει πολύ από ορισμένες από τις αξίες μας, μπορούμε να διαπραγματευτούμε κάποιες έδρες μαζί τους. Αισθανόμαστε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει».
Παρέμβαση El Erian: Η Γαλλία βουλιάζει, η Ευρωζώνη τρέμει - Η πολιτική κρίση απειλεί με απανωτά κραχ τις ευρωπαϊκές οικονομίες
Η αποχώρηση ενός ακόμη πρωθυπουργού της Γαλλίας επιδεινώνει τις προοπτικές της ζοφερής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Καταλύτης για την κίνηση αυτή ήταν μια διαφωνία, που εκφράστηκε δημοσίως, σχετικά με τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.
Ωστόσο, η βασική αιτία είναι η επίμονη αδυναμία της κυβέρνησης να εξασφαλίσει μια λειτουργική κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την πολύ αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση, σημειώνει ο El Erian…
Η Γαλλία διατηρεί αυξημένο δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από το 5% του ΑΕΠ και έχει δημόσιο χρέος που πλησιάζει το 114% του ΑΕΠ.
Και οι δύο δείκτες είναι υψηλοί σε ιστορική κλίμακα, ιδιαίτερα για μια «πυρηνική» χώρα της Ευρωζώνης.
Ο αντίκτυπος της παραίτησης του Sébastien Lecornu μετά από λιγότερο από ένα μήνα ως πρωθυπουργού στην αγορά κρατικών ομολόγων ήταν άμεσος.
Οι αποδόσεις των γαλλικών κρατικών ομολόγων (OATs) αυξήθηκαν τόσο σε απόλυτους όρους όσο και σε σχέση με τους αντίστοιχους τίτλους της Ευρωζώνης.
Η αγορά ομολόγων τιμολογεί πλέον ένα σημαντικό «premium για το πολιτικό ρίσκο» στη Γαλλία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόδοση του βασικού 10ετούς γαλλικού OAT διαπραγματεύεται πλέον πάνω από τον αντίστοιχο ιταλικό τίτλο (BTP) — μια αντιστροφή που κάποτε φαινόταν αδιανόητη.
Αυτό το χρηματοοικονομικό κόστος κατατάσσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης πίσω από μια αγορά που στο παρελθόν χαρακτηριζόταν ως μια από τις «περιφερειακές» οικονομίες του μπλοκ.
Πρόκειται για κάτι περισσότερο από ένδειξη δημοσιονομικής ανισορροπίας· είναι απώλεια εμπιστοσύνης στην ικανότητα του γαλλικού πολιτικού συστήματος να κυβερνά αποφασιστικά.
Παράλληλα, το περιθώριο απόδοσης μεταξύ του 10ετούς γαλλικού OAT και του βασικού γερμανικού Bund έχει διευρυνθεί δραματικά, φτάνοντας πλέον τα 0,85 ποσοστιαία μονάδα.
Αυτό όχι μόνο δυσκολεύει την ισορροπία της γαλλικής δημοσιονομικής πολιτικής, αλλά περιπλέκει και τις προοπτικές πολιτικής για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η ΕΚΤ προσπαθεί ήδη να ισορροπήσει μεταξύ της ανάγκης να περιορίσει την επίμονη πληθωριστική πίεση, που παραμένει κάπως «επιμονή» στις υπηρεσίες, και των αυξανόμενων ανησυχιών για αδύναμη οικονομική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη.
Η διεύρυνση του spread μεταξύ των γαλλικών και των γερμανικών ομολόγων απειλεί την ικανότητα της ΕΚΤ να διασφαλίσει ότι η ενιαία νομισματική πολιτική εφαρμόζεται ομοιόμορφα στο μπλοκ.
Όταν η διασπορά των αποδόσεων αυξάνεται, αυξάνεται ο κίνδυνος κατακερματισμού της αγοράς και στρες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν συστημική απειλή.
Το μήνυμα της αγοράς είναι σαφές: αν η πολιτική παράλυση της Γαλλίας παραμείνει επίμονη, μπορεί να μετατραπεί σε χρηματοοικονομικό πονοκέφαλο για την Ευρωζώνη, σημειώνει ο οικονομολόγος.
Ντόμινο
Η αστάθεια της Γαλλίας έχει επίσης επιπτώσεις για τη Βρετανία. Ίσως να φαίνεται δελεαστικό να την αγνοήσει κανείς, δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ. Αυτό όμως θα ήταν μεγάλο λάθος.
Ένας άμεσος αντίκτυπος είναι ήδη ορατός: υψηλότερες αποδόσεις για τα βρετανικά gilts, καθώς η Βρετανία, όπως και η Γαλλία, ανταγωνίζεται στις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση.
Πράγματι, η άνοδος στις αποδόσεις των gilts σε αντίδραση στις γαλλικές ειδήσεις ξεπέρασε εκείνη όλων των άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών.
Παράλληλα, όσο ευάλωτη φαίνεται η Γαλλία αυτή τη στιγμή, μπορεί να είναι λιγότερο εκτεθειμένη από το Ηνωμένο Βασίλειο αν οι αγορές ομολόγων χάσουν πραγματικά την υπομονή τους με χώρες που τηρούν «χαλαρή» δημοσιονομική πολιτική.
Η Γαλλία διαθέτει ισχυρό «μαξιλάρι ασφαλείας» στην ΕΚΤ.
Η δέσμευση του 2012 «whatever it takes» από τον τότε πρόεδρο της ΕΚΤ, Mario Draghi, ήταν καθοριστική για την ηρεμία κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Η αγορά πίστευε ότι η κεντρική τράπεζα θα χρησιμοποιήσει την απεριόριστη χρηματοοικονομική της δύναμη — ένα αμυντικό μηχανισμό που εξακολουθεί να παρέχει στη Γαλλία ένα μεγαλύτερο επίπεδο προστασίας, ακόμη και αν αυτό είναι πολιτικά περίπλοκο.
Η Τράπεζα της Αγγλίας θα μπορούσε επίσης να επέμβει εάν το κλίμα στις αγορές ομολόγων χειροτερέψει σημαντικά στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Άλλωστε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια της κρίσης του «mini»-προϋπολογισμού της Liz Truss το 2022.
Ωστόσο, η τότε διαταραχή -ένα σοκ από μη χρηματοδοτούμενες μειώσεις φόρων- ήταν ευκολότερο να αναστραφεί σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έκτακτη παρέμβαση
Μια έκτακτη παρέμβαση της BoE, σε αντίθεση με την αμυντική δράση της ΕΚΤ, θα μπορούσε να θεωρηθεί από τις διεθνείς αγορές ως «νομισματοποίηση» των επίμονων δημοσιονομικών ελλειμμάτων του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αυτό φέρει υψηλότερο κίνδυνο υπονόμευσης της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας όσον αφορά τον πληθωρισμό, με πιο προβληματικές συνέπειες για τη λίρα και τα μακροπρόθεσμα επιτόκια του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο κίνδυνος, λοιπόν, είναι ότι ό,τι συμβαίνει στη Γαλλία μπορεί να μην μείνει στη Γαλλία, ιδιαίτερα αν ο προϋπολογισμός του Ηνωμένου Βασιλείου τον Νοέμβριο αποδειχθεί απογοητευτικός, όχι μόνο όσον αφορά τη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά και όσον αφορά τις προοπτικές για υψηλότερη παραγωγικότητα και ανάπτυξη.
Για το Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό το επεισόδιο λειτουργεί ως ισχυρή προειδοποίηση ότι ο προϋπολογισμός του Νοεμβρίου θα δοκιμάσει κατά πόσο το Λονδίνο μπορεί να προσφέρει ό,τι η Γαλλία αποτυγχάνει να παρέχει.
Οι αγορές ομολόγων χάνουν την υπομονή τους με την πολιτική παράλυση.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.