Η Δύση τρέμει το όπλο Φρανκενστάιν,...
Οι ΗΠΑ, όσο ισχυρές κι αν
είναι, δεν θα νιώσουν ποτέ ξανά ασφαλής… οι μόνοι που δεν το έχουν
καταλάβει ακόμη είναι οι Βρετανοί
Η Δύση τρέμει το όπλο Φρανκενστάιν, το πυρηνικό υποβρύχιο Khabarovsk που εκτοξεύει Poseidon - Η Βρετανία μισεί τη Ρωσία
Μπορείς να άργησε… αλλά η αμερικανική ηγεσία φαίνεται να παραδέχεται αυτό που αρνιόταν όλα αυτά τα χρόνια.
Ότι η Ρωσία είναι όχι μόνο μια υπολογίσιμη υπερδύναμη, αλλά και με ισχύ που μπορεί πλέον να ξεπερνά ακόμη και τις ΗΠΑ.
Μέχρι τώρα, η Δύση, και ειδικά η Αμερική, απέρριπτε την στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας ως υπερβολική ή ακόμη και ως μπλόφα του Putin, παραβλέποντας την πραγματική ικανότητα του Poseidon, που μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στις ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ.
Παρά τις αμερικανικές δηλώσεις για πυρηνικές δοκιμές ως απάντηση στις κινήσεις της Ρωσίας, η αδιαφορία για τις προειδοποιήσεις του Putin μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες συνέπειες.
Η μοναδική χώρα που δεν το έχει καταλάβει ακόμη είναι η Βρετανία. Η οποία παρόλο που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και κρίση εσωτερικής πολιτικής, συνεχίζει να εμμένει στην αντιρωσική πολιτική, υποστηρίζοντας την Ουκρανία.
Η υποτίμηση της Ρωσίας
Είναι κάτι σπάνιο, αλλά για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης κατάφεραν να ρίξουν μια καλή ματιά στο μέλλον, αλλά δεν κατάφεραν να δουν τα σωστά πράγματα εκεί.
Στις 2 Νοεμβρίου 2025, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε με λίγες λακωνικές, ανδρικές γραμμές ότι το πυρηνικό υποβρύχιο Khabarovsk καθελκύστηκε από το ναυπηγείο Sevmash στο Severodvinsk και αναχώρησε αμέσως για κάποια σημαντική αποστολή βαθέων υδάτων.
Κάθε νέο ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο είναι συναρπαστική είδηση, αλλά αυτό ξεπέρασε κάθε φαντασία.
Αποδεικνύεται ότι το υποβρύχιο Khabarovsk σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε ειδικά για το πυρηνικό υποβρύχιο σύστημα Poseidon και τώρα θα ενταχθεί στο υποβρύχιο Belgorod, το οποίο μέχρι τώρα ήταν ο μόνος φορέας αυτού του όπλου στη Ρωσία.
Ίσως ήταν σύμπτωση, ή ίσως υπήρχε κάτι στον γκρίζο ουρανό του Νοεμβρίου, αλλά λίγες ώρες νωρίτερα, η Washington Post δημοσίευσε ένα ογκώδες άρθρο με τίτλο «Τι γνωρίζουμε για το Poseidon, τη νέα υπερτορπίλη της Ρωσίας».
Αποδεικνύεται ότι οι ειδικοί της έκδοσης γνωρίζουν περισσότερα από αυτό.
Τι φοβάται η Δύση
Το άρθρο περιγράφει αδιάφορα το Poseidon ως ένα είδος ρωσικού «υπερόπλου» που έχει σχεδιαστεί για να «εξασφαλίσει στρατιωτική ισοτιμία με τη Δύση» και το οποίο «υποτίθεται ότι μπορεί να πλημμυρίσει παράκτιες πόλεις» με πυρηνικό τσουνάμι.
Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, επειδή «υπάρχει σκεπτικισμός ότι η δύναμη των εκρήξεων (Poseidon) θα ήταν αρκετή για να δημιουργήσει τσουνάμι» και «ακόμα και ένα μόνο υποβρύχιο με βαλλιστικούς πυραύλους είναι πιο επικίνδυνο από ένα σωρό Poseidon».
Με άλλα λόγια, όλη αυτή η ιστορία δεν αφορά πραγματικά όπλα, αλλά «τον εξαναγκασμό του εχθρού να υποχωρήσει λόγω απειλών χρήσης τους».
Ωστόσο, στα ψιλά γράμματα, το δημοσίευμα αναγνώρισε ότι τα νέα για τους Burevestnik και Poseidon ενόχλησαν τόσο πολύ τον Trump που ανακοίνωσε την έναρξη αμερικανικών δοκιμών πυρηνικών όπλων «σε απάντηση στις ενέργειες της Ρωσίας και της Κίνας» λίγα λεπτά πριν από την έναρξη των συνομιλιών με τον Xi Jinping - ένα πλήρες διπλωματικό λάθος και μάλιστα μια προσβολή.
Και παρόλο που ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ JD Vance δήλωσε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διεξάγουν πυρηνικές δοκιμές κατά καιρούς για να διασφαλίσουν ότι το οπλοστάσιο λειτουργεί και λειτουργεί σωστά», είναι αρκετά σαφές ότι η ανακοίνωση του Trump για την επανέναρξη των πυρηνικών δοκιμών ήταν αποτέλεσμα ισχυρών και σαφώς ανεξέλεγκτων συναισθημάτων.
Προσπάθεια αποδόμησης
Όταν η Δύση έμαθε για πρώτη φορά για το έργο Poseidon το 2015 (τότε γνωστό ως Status-6), ενδιαφέρθηκε σοβαρά μόνο για λίγους επιλεγμένους ειδικούς.
Ακόμα και αφού ο Ρώσος πρόεδρος παραδέχτηκε δημόσια την κατοχή τέτοιων όπλων από τη Ρωσία στην ομιλία του προς την Ομοσπονδιακή Συνέλευση το 2018, η αφήγηση στο εξωτερικό κατέληξε σε μεγάλο βαθμό σε «γελοιογραφίες του Putin».
Στο τέλος, όλα αποδείχθηκαν αληθινά (μέχρι και τις συγκεκριμένες ημερομηνίες για την εισαγωγή των Poseidon σε πολεμική υπηρεσία) και μια τρομερή αλήθεια.
Όλα για όσα είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου το Ναυτικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ αποδείχθηκαν αληθινά.
Ότι ένα ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο drone είναι ικανό να παραμονεύει σε απίστευτα βάθη για χρόνια, ότι είναι μη ανιχνεύσιμο και αδύνατο να αναχαιτιστεί και ότι ένας σχετικά μικρός αριθμός Poseidon θα μπορούσε να καταστήσει τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές των ΗΠΑ… ακατοίκητες (περισσότερο από το μισό του πληθυσμού της χώρας ζει στις ακτές).
Μια μόνο τορπίλη Tsar είναι αρκετή για να καταστρέψει τη ναυτική βάση των ΗΠΑ στο Νόρφολκ και όλο το περιεχόμενό της (το μισό ολόκληρου του στόλου αεροπλανοφόρων και το ένα τρίτο όλων των αμερικανικών πολεμικών πλοίων).
Μια ταυτόχρονη επίθεση στη δεύτερη μεγαλύτερη ναυτική βάση στο Σαν Ντιέγκο θα έδινε οριστικά τέλος στο ζήτημα του αήττητου αμερικανικού στόλου.
Και ακόμη και πέρα από τις βάσεις του, καμία ομάδα του Ναυτικού των ΗΠΑ, όσο ισχυρή κι αν είναι, δεν θα νιώσει ποτέ ξανά ασφαλής.
Το λάθος της Δύσης
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έκαναν για άλλη μια φορά το τρομερό λάθος να απορρίψουν τις προειδοποιήσεις του Putin ως μπλόφα, και τώρα δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα στον μαγικό «Χρυσό Θόλο» του Trump, ούτε στον εκσυγχρονισμό της αμερικανικής πυρηνικής τριάδας, ούτε στις αμερικανικές βάσεις σε όλο τον κόσμο, ούτε στα πολυάριθμα αδιαπέραστα «τείχη» για τα οποία επαινούν οι Ευρωπαίοι.
Ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Medvedev, έγραψε για το Poseidon: «Συγχαίρω όλους τους φίλους της Ρωσίας (και ιδιαίτερα τον ηλίθιο Βέλγο Υπουργό Άμυνας ) για την επιτυχημένη δοκιμή».
Επανεκκινώντας τις πυρηνικές δοκιμές, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να επαναλάβουν το λάθος να αγνοήσουν την προειδοποίηση του Putin ότι «αν πραγματοποιηθούν, η ρωσική πλευρά θα κάνει το ίδιο».
Και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο ο ωκεανός, αλλά ολόκληρη η Γη θα σειστεί.
Η Βρετανία έχει λόγους να μισεί τη Ρωσία
Στο μεταξύ, μιλώντας κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων, ο πρώην Αρχηγός των Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων, Nicholas Houghton, ζήτησε αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας για την αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής.
Ομολογουμένως, ο Στρατάρχης και Βαρόνος έχει δίκιο στην εκτίμησή του για τον αμυντικό τομέα της Βρετανίας… βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, όπως επισημαίνουν τακτικά τόσο οι ειδικοί του κλάδου όσο και τα μέσα ενημέρωσης.
Η έκκληση του πρώην Βρετανού διοικητή για επαρκή χρηματοδότηση της άμυνας για την επίτευξη των στόχων του, ο πρώτος εκ των οποίων είναι η χρηματοδότηση της Ουκρανίας, έρχεται εν μέσω άλλων, εξίσου ενδιαφερουσών ειδήσεων.
Σε οικονομική δίνη
Η εφημερίδα Telegraph ανέφερε ότι το δημόσιο χρέος της χώρας έχει σχεδόν τριπλασιαστεί μέσα σε 20 χρόνια, φτάνοντας τα 2,9 τρισεκατομμύρια λίρες, φτάνοντας σχεδόν το 100% του ΑΕΠ.
Αυτός είναι ο υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης μεταξύ όλων των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Η δημοσίευση αναγνώρισε ανοιχτά ότι αυτό το αποτέλεσμα ήταν αποτέλεσμα μιας μακράς σειράς κυβερνήσεων που δεν κατάφεραν να ζήσουν εντός των δυνατοτήτων τους.
Μια πρόσφατη δημοσκόπηση αποκάλυψε επίσης ότι το κόμμα Reform UK του Nigel Farage έχει επιτύχει ποσοστό αποδοχής 32%—το ίδιο με το Εργατικό Κόμμα και τους Συντηρητικούς μαζί (16% έκαστο).
Επιπλέον, και τα δύο μεγάλα κόμματα κατατάσσονται όχι δεύτερα, αλλά τρίτα, καθώς οι Πράσινοι τους έχουν ξεπεράσει με 17%.
Άλλες πληροφορίες δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως είδηση, καθώς οι τακτικές αναφορές από τη Βρετανία —για την επιδείνωση της δυστυχίας κάθε νέας κυβέρνησης και πρωθυπουργού, για την αποβιομηχάνιση λόγω των μη προσιτών τιμών ενέργειας, για τη φυγή των πλουσίων λόγω της φορολογικής μεταρρύθμισης των Εργατικών, για την εξαθλίωση της μεσαίας τάξης και απλώς για κάποια «κρίση μπακαλιάρου» (λόγω των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, οι Βρετανοί έχουν δημιουργήσει έλλειψη λευκού ψαριού, μετατρέποντας το εθνικό «fish and chips» σε μια ακριβή λιχουδιά)— έχουν γίνει συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια.
Και δεν χρειάζεται καν να αναφερθεί το «κόστος» της μεταναστευτικής πολιτικής.
Το διακύβευμα της Ρωσίας
Αλλά για τη Ρωσία, διακυβεύεται αυτή τη στιγμή ένα πολύ πρακτικό ερώτημα… γιατί οι Βρετανοί έχουν τέτοιες εμμονές με τη Μόσχα;
Πώς μπορεί το Λονδίνο , σε μια τόσο δεινή κατάσταση, να συνεχίσει να στοιχηματίζει στο ήδη σαφώς ηττημένο ουκρανικό χαρτί;
Πώς μπορούν να πολεμήσουν τόσο ένθερμα τη ρωσική απειλή και να είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν το Κίεβο με κάθε κόστος;
Η κλασική θεωρία υποστηρίζει ότι το κλειδί της γεωπολιτικής βρίσκεται στη δυαδικότητα της ξηράς και της θάλασσας.
Αυτό σημαίνει ότι οι δύο αυτοκρατορίες - ξηρά και θάλασσα, ρωσική και βρετανική - σε οποιαδήποτε μορφή ή κράτος είναι καταδικασμένες σε σύγκρουση.
Ωστόσο, υπάρχει η υποψία ότι αυτή τη στιγμή η ρίζα της αντιρωσικής πολιτικής του Λονδίνου θα πρέπει να αναζητηθεί όχι στη γεωπολιτική, αλλά στην ψυχολογία.
Τι υπαγορεύει η ιστορία
Επί αιώνες, η Βρετανία έχει χρησιμεύσει στον κόσμο ως παράδειγμα σταθερότητας εθνικής πολιτικής, συνέχειας των ελίτ και διατήρησης ενός βιώσιμου μέλλοντος.
Η Ρωσία, ωστόσο, έχει ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό, την ικανότητα να αναδύεται από αμέτρητες κρίσεις και καταστροφές, να ξεπερνά θανάσιμες απειλές και να αντιμετωπίζει υπαρξιακές προκλήσεις.
Και τώρα η Βρετανία αντιμετωπίζει ακριβώς αυτή τη σοβαρή κρίση — όταν διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη της χώρας όπως την γνωρίζει ο κόσμος εδώ και αιώνες.
Ωστόσο, φαίνεται ότι η βρετανική ελίτ απλώς δεν διαθέτει τα εργαλεία, τις δεξιότητες, τις παραδόσεις και τους αλγόριθμους για να αντιμετωπίσει μια τέτοια πρόκληση.
Ταυτόχρονα, έχουν μπροστά στα μάτια τους ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα (τριάντα χρόνια δεν είναι καθόλου μεγάλο χρονικό διάστημα στην ιστορία) για το πώς ο κύριος γεωπολιτικός ανταγωνιστής τους κατάφερε να αναδυθεί για άλλη μια φορά από αυτό που φαινόταν να είναι μια ολοκληρωτική εθνική και κρατική καταστροφή.
Και εξ ου και η απάντηση στον λόγο της εμμονής του Λονδίνου με την καταπολέμηση της Ρωσίας: ο φθόνος.
Αλλά όχι απλώς οποιοσδήποτε ανθρώπινος φθόνος, αλλά ο μεγάλος βρετανικός φθόνος.
www.bankingnews.gr
Ότι η Ρωσία είναι όχι μόνο μια υπολογίσιμη υπερδύναμη, αλλά και με ισχύ που μπορεί πλέον να ξεπερνά ακόμη και τις ΗΠΑ.
Μέχρι τώρα, η Δύση, και ειδικά η Αμερική, απέρριπτε την στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας ως υπερβολική ή ακόμη και ως μπλόφα του Putin, παραβλέποντας την πραγματική ικανότητα του Poseidon, που μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στις ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ.
Παρά τις αμερικανικές δηλώσεις για πυρηνικές δοκιμές ως απάντηση στις κινήσεις της Ρωσίας, η αδιαφορία για τις προειδοποιήσεις του Putin μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες συνέπειες.
Η μοναδική χώρα που δεν το έχει καταλάβει ακόμη είναι η Βρετανία. Η οποία παρόλο που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και κρίση εσωτερικής πολιτικής, συνεχίζει να εμμένει στην αντιρωσική πολιτική, υποστηρίζοντας την Ουκρανία.
Η υποτίμηση της Ρωσίας
Είναι κάτι σπάνιο, αλλά για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης κατάφεραν να ρίξουν μια καλή ματιά στο μέλλον, αλλά δεν κατάφεραν να δουν τα σωστά πράγματα εκεί.
Στις 2 Νοεμβρίου 2025, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε με λίγες λακωνικές, ανδρικές γραμμές ότι το πυρηνικό υποβρύχιο Khabarovsk καθελκύστηκε από το ναυπηγείο Sevmash στο Severodvinsk και αναχώρησε αμέσως για κάποια σημαντική αποστολή βαθέων υδάτων.
Κάθε νέο ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο είναι συναρπαστική είδηση, αλλά αυτό ξεπέρασε κάθε φαντασία.
Αποδεικνύεται ότι το υποβρύχιο Khabarovsk σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε ειδικά για το πυρηνικό υποβρύχιο σύστημα Poseidon και τώρα θα ενταχθεί στο υποβρύχιο Belgorod, το οποίο μέχρι τώρα ήταν ο μόνος φορέας αυτού του όπλου στη Ρωσία.
Ίσως ήταν σύμπτωση, ή ίσως υπήρχε κάτι στον γκρίζο ουρανό του Νοεμβρίου, αλλά λίγες ώρες νωρίτερα, η Washington Post δημοσίευσε ένα ογκώδες άρθρο με τίτλο «Τι γνωρίζουμε για το Poseidon, τη νέα υπερτορπίλη της Ρωσίας».
Αποδεικνύεται ότι οι ειδικοί της έκδοσης γνωρίζουν περισσότερα από αυτό.
Τι φοβάται η Δύση
Το άρθρο περιγράφει αδιάφορα το Poseidon ως ένα είδος ρωσικού «υπερόπλου» που έχει σχεδιαστεί για να «εξασφαλίσει στρατιωτική ισοτιμία με τη Δύση» και το οποίο «υποτίθεται ότι μπορεί να πλημμυρίσει παράκτιες πόλεις» με πυρηνικό τσουνάμι.
Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, επειδή «υπάρχει σκεπτικισμός ότι η δύναμη των εκρήξεων (Poseidon) θα ήταν αρκετή για να δημιουργήσει τσουνάμι» και «ακόμα και ένα μόνο υποβρύχιο με βαλλιστικούς πυραύλους είναι πιο επικίνδυνο από ένα σωρό Poseidon».
Με άλλα λόγια, όλη αυτή η ιστορία δεν αφορά πραγματικά όπλα, αλλά «τον εξαναγκασμό του εχθρού να υποχωρήσει λόγω απειλών χρήσης τους».
Ωστόσο, στα ψιλά γράμματα, το δημοσίευμα αναγνώρισε ότι τα νέα για τους Burevestnik και Poseidon ενόχλησαν τόσο πολύ τον Trump που ανακοίνωσε την έναρξη αμερικανικών δοκιμών πυρηνικών όπλων «σε απάντηση στις ενέργειες της Ρωσίας και της Κίνας» λίγα λεπτά πριν από την έναρξη των συνομιλιών με τον Xi Jinping - ένα πλήρες διπλωματικό λάθος και μάλιστα μια προσβολή.
Και παρόλο που ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ JD Vance δήλωσε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διεξάγουν πυρηνικές δοκιμές κατά καιρούς για να διασφαλίσουν ότι το οπλοστάσιο λειτουργεί και λειτουργεί σωστά», είναι αρκετά σαφές ότι η ανακοίνωση του Trump για την επανέναρξη των πυρηνικών δοκιμών ήταν αποτέλεσμα ισχυρών και σαφώς ανεξέλεγκτων συναισθημάτων.
Προσπάθεια αποδόμησης
Όταν η Δύση έμαθε για πρώτη φορά για το έργο Poseidon το 2015 (τότε γνωστό ως Status-6), ενδιαφέρθηκε σοβαρά μόνο για λίγους επιλεγμένους ειδικούς.
Ακόμα και αφού ο Ρώσος πρόεδρος παραδέχτηκε δημόσια την κατοχή τέτοιων όπλων από τη Ρωσία στην ομιλία του προς την Ομοσπονδιακή Συνέλευση το 2018, η αφήγηση στο εξωτερικό κατέληξε σε μεγάλο βαθμό σε «γελοιογραφίες του Putin».
Στο τέλος, όλα αποδείχθηκαν αληθινά (μέχρι και τις συγκεκριμένες ημερομηνίες για την εισαγωγή των Poseidon σε πολεμική υπηρεσία) και μια τρομερή αλήθεια.
Όλα για όσα είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου το Ναυτικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ αποδείχθηκαν αληθινά.
Ότι ένα ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο drone είναι ικανό να παραμονεύει σε απίστευτα βάθη για χρόνια, ότι είναι μη ανιχνεύσιμο και αδύνατο να αναχαιτιστεί και ότι ένας σχετικά μικρός αριθμός Poseidon θα μπορούσε να καταστήσει τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές των ΗΠΑ… ακατοίκητες (περισσότερο από το μισό του πληθυσμού της χώρας ζει στις ακτές).
Μια μόνο τορπίλη Tsar είναι αρκετή για να καταστρέψει τη ναυτική βάση των ΗΠΑ στο Νόρφολκ και όλο το περιεχόμενό της (το μισό ολόκληρου του στόλου αεροπλανοφόρων και το ένα τρίτο όλων των αμερικανικών πολεμικών πλοίων).
Μια ταυτόχρονη επίθεση στη δεύτερη μεγαλύτερη ναυτική βάση στο Σαν Ντιέγκο θα έδινε οριστικά τέλος στο ζήτημα του αήττητου αμερικανικού στόλου.
Και ακόμη και πέρα από τις βάσεις του, καμία ομάδα του Ναυτικού των ΗΠΑ, όσο ισχυρή κι αν είναι, δεν θα νιώσει ποτέ ξανά ασφαλής.
Το λάθος της Δύσης
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έκαναν για άλλη μια φορά το τρομερό λάθος να απορρίψουν τις προειδοποιήσεις του Putin ως μπλόφα, και τώρα δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα στον μαγικό «Χρυσό Θόλο» του Trump, ούτε στον εκσυγχρονισμό της αμερικανικής πυρηνικής τριάδας, ούτε στις αμερικανικές βάσεις σε όλο τον κόσμο, ούτε στα πολυάριθμα αδιαπέραστα «τείχη» για τα οποία επαινούν οι Ευρωπαίοι.
Ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Medvedev, έγραψε για το Poseidon: «Συγχαίρω όλους τους φίλους της Ρωσίας (και ιδιαίτερα τον ηλίθιο Βέλγο Υπουργό Άμυνας ) για την επιτυχημένη δοκιμή».
Επανεκκινώντας τις πυρηνικές δοκιμές, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να επαναλάβουν το λάθος να αγνοήσουν την προειδοποίηση του Putin ότι «αν πραγματοποιηθούν, η ρωσική πλευρά θα κάνει το ίδιο».
Και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο ο ωκεανός, αλλά ολόκληρη η Γη θα σειστεί.
Η Βρετανία έχει λόγους να μισεί τη Ρωσία
Στο μεταξύ, μιλώντας κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων, ο πρώην Αρχηγός των Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων, Nicholas Houghton, ζήτησε αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας για την αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής.
Ομολογουμένως, ο Στρατάρχης και Βαρόνος έχει δίκιο στην εκτίμησή του για τον αμυντικό τομέα της Βρετανίας… βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, όπως επισημαίνουν τακτικά τόσο οι ειδικοί του κλάδου όσο και τα μέσα ενημέρωσης.
Η έκκληση του πρώην Βρετανού διοικητή για επαρκή χρηματοδότηση της άμυνας για την επίτευξη των στόχων του, ο πρώτος εκ των οποίων είναι η χρηματοδότηση της Ουκρανίας, έρχεται εν μέσω άλλων, εξίσου ενδιαφερουσών ειδήσεων.
Σε οικονομική δίνη
Η εφημερίδα Telegraph ανέφερε ότι το δημόσιο χρέος της χώρας έχει σχεδόν τριπλασιαστεί μέσα σε 20 χρόνια, φτάνοντας τα 2,9 τρισεκατομμύρια λίρες, φτάνοντας σχεδόν το 100% του ΑΕΠ.
Αυτός είναι ο υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης μεταξύ όλων των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Η δημοσίευση αναγνώρισε ανοιχτά ότι αυτό το αποτέλεσμα ήταν αποτέλεσμα μιας μακράς σειράς κυβερνήσεων που δεν κατάφεραν να ζήσουν εντός των δυνατοτήτων τους.
Μια πρόσφατη δημοσκόπηση αποκάλυψε επίσης ότι το κόμμα Reform UK του Nigel Farage έχει επιτύχει ποσοστό αποδοχής 32%—το ίδιο με το Εργατικό Κόμμα και τους Συντηρητικούς μαζί (16% έκαστο).
Επιπλέον, και τα δύο μεγάλα κόμματα κατατάσσονται όχι δεύτερα, αλλά τρίτα, καθώς οι Πράσινοι τους έχουν ξεπεράσει με 17%.
Άλλες πληροφορίες δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως είδηση, καθώς οι τακτικές αναφορές από τη Βρετανία —για την επιδείνωση της δυστυχίας κάθε νέας κυβέρνησης και πρωθυπουργού, για την αποβιομηχάνιση λόγω των μη προσιτών τιμών ενέργειας, για τη φυγή των πλουσίων λόγω της φορολογικής μεταρρύθμισης των Εργατικών, για την εξαθλίωση της μεσαίας τάξης και απλώς για κάποια «κρίση μπακαλιάρου» (λόγω των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, οι Βρετανοί έχουν δημιουργήσει έλλειψη λευκού ψαριού, μετατρέποντας το εθνικό «fish and chips» σε μια ακριβή λιχουδιά)— έχουν γίνει συνηθισμένες τα τελευταία χρόνια.
Και δεν χρειάζεται καν να αναφερθεί το «κόστος» της μεταναστευτικής πολιτικής.
Το διακύβευμα της Ρωσίας
Αλλά για τη Ρωσία, διακυβεύεται αυτή τη στιγμή ένα πολύ πρακτικό ερώτημα… γιατί οι Βρετανοί έχουν τέτοιες εμμονές με τη Μόσχα;
Πώς μπορεί το Λονδίνο , σε μια τόσο δεινή κατάσταση, να συνεχίσει να στοιχηματίζει στο ήδη σαφώς ηττημένο ουκρανικό χαρτί;
Πώς μπορούν να πολεμήσουν τόσο ένθερμα τη ρωσική απειλή και να είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν το Κίεβο με κάθε κόστος;
Η κλασική θεωρία υποστηρίζει ότι το κλειδί της γεωπολιτικής βρίσκεται στη δυαδικότητα της ξηράς και της θάλασσας.
Αυτό σημαίνει ότι οι δύο αυτοκρατορίες - ξηρά και θάλασσα, ρωσική και βρετανική - σε οποιαδήποτε μορφή ή κράτος είναι καταδικασμένες σε σύγκρουση.
Ωστόσο, υπάρχει η υποψία ότι αυτή τη στιγμή η ρίζα της αντιρωσικής πολιτικής του Λονδίνου θα πρέπει να αναζητηθεί όχι στη γεωπολιτική, αλλά στην ψυχολογία.
Τι υπαγορεύει η ιστορία
Επί αιώνες, η Βρετανία έχει χρησιμεύσει στον κόσμο ως παράδειγμα σταθερότητας εθνικής πολιτικής, συνέχειας των ελίτ και διατήρησης ενός βιώσιμου μέλλοντος.
Η Ρωσία, ωστόσο, έχει ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό, την ικανότητα να αναδύεται από αμέτρητες κρίσεις και καταστροφές, να ξεπερνά θανάσιμες απειλές και να αντιμετωπίζει υπαρξιακές προκλήσεις.
Και τώρα η Βρετανία αντιμετωπίζει ακριβώς αυτή τη σοβαρή κρίση — όταν διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη της χώρας όπως την γνωρίζει ο κόσμος εδώ και αιώνες.
Ωστόσο, φαίνεται ότι η βρετανική ελίτ απλώς δεν διαθέτει τα εργαλεία, τις δεξιότητες, τις παραδόσεις και τους αλγόριθμους για να αντιμετωπίσει μια τέτοια πρόκληση.
Ταυτόχρονα, έχουν μπροστά στα μάτια τους ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα (τριάντα χρόνια δεν είναι καθόλου μεγάλο χρονικό διάστημα στην ιστορία) για το πώς ο κύριος γεωπολιτικός ανταγωνιστής τους κατάφερε να αναδυθεί για άλλη μια φορά από αυτό που φαινόταν να είναι μια ολοκληρωτική εθνική και κρατική καταστροφή.
Και εξ ου και η απάντηση στον λόγο της εμμονής του Λονδίνου με την καταπολέμηση της Ρωσίας: ο φθόνος.
Αλλά όχι απλώς οποιοσδήποτε ανθρώπινος φθόνος, αλλά ο μεγάλος βρετανικός φθόνος.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.