Σκάνδαλο
Η ελληνική κυβέρνηση προχωρά
στη μεγαλύτερη αναβάθμιση των αμυντικών συστημάτων της εδώ και
δεκαετίες…
Σκάνδαλο – Η Ελλάδα πετά τα ρωσικά συστήματα για τη «Σφενδόνη του Δαυίδ» – Απευθείας ανάθεση 3,5 δισ. ευρώ στο Ισραήλ
Στρατηγική συμφωνία
ιστορικών διαστάσεων αναμένεται να κλείσει το Ισραήλ με την Ελλάδα για
την πώληση τριών ισραηλινών συστημάτων αεράμυνας, αξίας €3 δισ. ($3.5
δισ.).
Η τιμή είναι παρόμοια με εκείνη της πώλησης του συστήματος Arrow 3 στη Γερμανία.
Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Globe, η συμφωνία με την Ελλάδα αναμένεται να περιλαμβάνει το σύστημα Spyder της Rafael, το οποίο θα αντικαταστήσει τα ρωσικά συστήματα Osa-AK και Tor-M1, το Barak MX της Israel Aerospace Industries, που θα αντικαταστήσει το σύστημα Hawk, καθώς και το David’s Sling (Η σφενδόνη του Δαυίδ) της Rafael, το οποίο θα αντικαταστήσει το ρωσικό S-300.
Τα ισραηλινά συστήματα θα ενσωματωθούν σε μια νέα αντιαεροπορική διάταξη, μαζί με τους πυραύλους Patriot, τους οποίους η Ελλάδα θα διατηρήσει.
«Ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο και των αυξανόμενων απειλών, οι προμήθειες συστημάτων αεράμυνας αυξάνονται», δήλωσε στην Globes ο διευθύνων σύμβουλος της Israel Aerospace Industries, Boaz Levy.
«Οι Έλληνες γνωρίζουν τι παίρνουν, και δεν είναι τυχαίο που μιλούν για το Barak MX, γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον αεροσκαφών, πυραύλων και βαλλιστικών πυραύλων.
Είναι ένα σύστημα που έχει αναπτυχθεί επιχειρησιακά• όποιος το αγοράζει γνωρίζει τι αγοράζει.
Το ενδιαφέρον για το σύστημα δεν περιορίζεται στην Ελλάδα».
Το σύστημα Barak MX έχει πουληθεί σε πολλές χώρες.
Η σημαντικότερη συμφωνία ήταν με το Αζερμπαϊτζάν τον Νοέμβριο του 2023, ύψους $1.2 δισ.
Η μεγάλη αυτή συμφωνία οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν επένδυσε στις στρατιωτικές της τεχνολογίες, και τώρα βρίσκεται πολύ πίσω, ιδιαίτερα έναντι της κύριας απειλής, της Τουρκίας.
Η τρέχουσα συμφωνία προορίζεται να καλύψει την περιοχή της Θράκης και το ανατολικό Αιγαίο. Αναμένονται και περαιτέρω συμφωνίες στο μέλλον.
Η αλλαγή ισορροπιών
Οι ειδικοί συμφωνούν ότι η κινητικότητα Αθήνας–Τελ Αβίβ βασίζεται πρωτίστως στην ανάγκη διαχείρισης της ταχύτατης ανόδου της Τουρκίας.
Η αμυντική βιομηχανία της Άγκυρας δεν παράγει πλέον απλώς συστήματα – μάλλον διαμορφώνει γεωπολιτικό αποτέλεσμα.
Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ και με αυξανόμενο ρόλο στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τον Καύκασο, επιδιώκει να καθιερωθεί ως πυλώνας περιφερειακής ισχύος.
Από την άλλη, τα μέτρα της Ελλάδας θεωρούνται από αναλυτές περισσότερο αντιδράσεις φόβου παρά στρατηγικής ανωτερότητας.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι το παιχνίδι ισχύος στην περιοχή δεν καθορίζεται πλέον από εισαγόμενα οπλικά συστήματα, αλλά από τεχνογνωσία, δυνατότητα παραγωγής και ικανότητα στρατιωτικής παρουσίας στο πεδίο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία διατηρεί σαφές προβάδισμα.
Η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ επιχειρούν να χτίσουν ένα νέο δίκτυο αποτροπής, αλλά οι κινήσεις τους αποδίδονται περισσότερο σε αμυντικό αντανακλαστικό παρά σε πρωτοβουλία ισχύος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μάχη για τη στρατηγική επικράτηση στην περιοχή τώρα ξεκινά — και το επόμενο διάστημα αναμένεται εκρηκτικό.
Γιατί δεν πρέπει να αποχωριστούμε τα ρωσικά όπλα
Εν προκειμένω αξίζει κανείς να αναφέρει πως τα ρωσικά συστήματα Osa-AK, Tor-M1 και S-300 υπερτερούν σε ορισμένους τομείς σε σχέση με τα David’s Sling, Spyder και Barak MX, κυρίως λόγω της μακρόχρονης επιχειρησιακής τους χρήσης και του αποδεδειγμένου ιστορικού τους σε πραγματικές συνθήκες μάχης.
Τα ρωσικά αυτά συστήματα έχουν χρησιμοποιηθεί επί δεκαετίες σε ποικίλα πεδία επιχειρήσεων και έχουν επιδείξει αξιοπιστία απέναντι σε διαφορετικού τύπου απειλές, γεγονός που τα καθιστά «δοκιμασμένα» στον χρόνο.
Επιπλέον, η αρχιτεκτονική τους συχνά δίνει έμφαση στη στιβαρή κατασκευή, στην αντοχή σε ηλεκτρονικά αντίμετρα και στη λειτουργία σε αντίξοες συνθήκες, κάτι που παραδοσιακά θεωρείται ισχυρό σημείο της σοβιετικής/ρωσικής σχεδίασης.
Παράλληλα, τα Osa-AK, Tor-M1 και S-300 έχουν ευρύτερη ιστορική παρουσία στην παγκόσμια αγορά και ενσωματώνονται εύκολα σε υπάρχουσες δομές αεράμυνας χωρών που ήδη διαθέτουν ρωσικό εξοπλισμό, παρέχοντας διαλειτουργικότητα και χαμηλότερο κόστος εκπαίδευσης και υποστήριξης.
Για ορισμένους αναλυτές, τα συστήματα αυτά θεωρούνται πιο «ώριμα» τεχνολογικά, με πλήρως γνωστά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, κάτι που μειώνει τον επιχειρησιακό κίνδυνο όταν εντάσσονται σε ένα δίκτυο άμυνας.
Σε μια τέτοια οπτική, η σταθερότητα, η προβλεψιμότητα και το ήδη αποδεδειγμένο προφίλ απόδοσης των ρωσικών συστημάτων μπορούν να αξιολογηθούν ως πλεονέκτημα έναντι νεότερων λύσεων.
www.bankingnews.gr
Η τιμή είναι παρόμοια με εκείνη της πώλησης του συστήματος Arrow 3 στη Γερμανία.
Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Globe, η συμφωνία με την Ελλάδα αναμένεται να περιλαμβάνει το σύστημα Spyder της Rafael, το οποίο θα αντικαταστήσει τα ρωσικά συστήματα Osa-AK και Tor-M1, το Barak MX της Israel Aerospace Industries, που θα αντικαταστήσει το σύστημα Hawk, καθώς και το David’s Sling (Η σφενδόνη του Δαυίδ) της Rafael, το οποίο θα αντικαταστήσει το ρωσικό S-300.
Τα ισραηλινά συστήματα θα ενσωματωθούν σε μια νέα αντιαεροπορική διάταξη, μαζί με τους πυραύλους Patriot, τους οποίους η Ελλάδα θα διατηρήσει.
«Ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο και των αυξανόμενων απειλών, οι προμήθειες συστημάτων αεράμυνας αυξάνονται», δήλωσε στην Globes ο διευθύνων σύμβουλος της Israel Aerospace Industries, Boaz Levy.
«Οι Έλληνες γνωρίζουν τι παίρνουν, και δεν είναι τυχαίο που μιλούν για το Barak MX, γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον αεροσκαφών, πυραύλων και βαλλιστικών πυραύλων.
Είναι ένα σύστημα που έχει αναπτυχθεί επιχειρησιακά• όποιος το αγοράζει γνωρίζει τι αγοράζει.
Το ενδιαφέρον για το σύστημα δεν περιορίζεται στην Ελλάδα».
Το σύστημα Barak MX έχει πουληθεί σε πολλές χώρες.
Η σημαντικότερη συμφωνία ήταν με το Αζερμπαϊτζάν τον Νοέμβριο του 2023, ύψους $1.2 δισ.
Η μεγάλη αυτή συμφωνία οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν επένδυσε στις στρατιωτικές της τεχνολογίες, και τώρα βρίσκεται πολύ πίσω, ιδιαίτερα έναντι της κύριας απειλής, της Τουρκίας.
Η τρέχουσα συμφωνία προορίζεται να καλύψει την περιοχή της Θράκης και το ανατολικό Αιγαίο. Αναμένονται και περαιτέρω συμφωνίες στο μέλλον.
Η αλλαγή ισορροπιών
Οι ειδικοί συμφωνούν ότι η κινητικότητα Αθήνας–Τελ Αβίβ βασίζεται πρωτίστως στην ανάγκη διαχείρισης της ταχύτατης ανόδου της Τουρκίας.
Η αμυντική βιομηχανία της Άγκυρας δεν παράγει πλέον απλώς συστήματα – μάλλον διαμορφώνει γεωπολιτικό αποτέλεσμα.
Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ και με αυξανόμενο ρόλο στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τον Καύκασο, επιδιώκει να καθιερωθεί ως πυλώνας περιφερειακής ισχύος.
Από την άλλη, τα μέτρα της Ελλάδας θεωρούνται από αναλυτές περισσότερο αντιδράσεις φόβου παρά στρατηγικής ανωτερότητας.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι το παιχνίδι ισχύος στην περιοχή δεν καθορίζεται πλέον από εισαγόμενα οπλικά συστήματα, αλλά από τεχνογνωσία, δυνατότητα παραγωγής και ικανότητα στρατιωτικής παρουσίας στο πεδίο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία διατηρεί σαφές προβάδισμα.
Η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ επιχειρούν να χτίσουν ένα νέο δίκτυο αποτροπής, αλλά οι κινήσεις τους αποδίδονται περισσότερο σε αμυντικό αντανακλαστικό παρά σε πρωτοβουλία ισχύος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μάχη για τη στρατηγική επικράτηση στην περιοχή τώρα ξεκινά — και το επόμενο διάστημα αναμένεται εκρηκτικό.
Γιατί δεν πρέπει να αποχωριστούμε τα ρωσικά όπλα
Εν προκειμένω αξίζει κανείς να αναφέρει πως τα ρωσικά συστήματα Osa-AK, Tor-M1 και S-300 υπερτερούν σε ορισμένους τομείς σε σχέση με τα David’s Sling, Spyder και Barak MX, κυρίως λόγω της μακρόχρονης επιχειρησιακής τους χρήσης και του αποδεδειγμένου ιστορικού τους σε πραγματικές συνθήκες μάχης.
Τα ρωσικά αυτά συστήματα έχουν χρησιμοποιηθεί επί δεκαετίες σε ποικίλα πεδία επιχειρήσεων και έχουν επιδείξει αξιοπιστία απέναντι σε διαφορετικού τύπου απειλές, γεγονός που τα καθιστά «δοκιμασμένα» στον χρόνο.
Επιπλέον, η αρχιτεκτονική τους συχνά δίνει έμφαση στη στιβαρή κατασκευή, στην αντοχή σε ηλεκτρονικά αντίμετρα και στη λειτουργία σε αντίξοες συνθήκες, κάτι που παραδοσιακά θεωρείται ισχυρό σημείο της σοβιετικής/ρωσικής σχεδίασης.
Παράλληλα, τα Osa-AK, Tor-M1 και S-300 έχουν ευρύτερη ιστορική παρουσία στην παγκόσμια αγορά και ενσωματώνονται εύκολα σε υπάρχουσες δομές αεράμυνας χωρών που ήδη διαθέτουν ρωσικό εξοπλισμό, παρέχοντας διαλειτουργικότητα και χαμηλότερο κόστος εκπαίδευσης και υποστήριξης.
Για ορισμένους αναλυτές, τα συστήματα αυτά θεωρούνται πιο «ώριμα» τεχνολογικά, με πλήρως γνωστά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, κάτι που μειώνει τον επιχειρησιακό κίνδυνο όταν εντάσσονται σε ένα δίκτυο άμυνας.
Σε μια τέτοια οπτική, η σταθερότητα, η προβλεψιμότητα και το ήδη αποδεδειγμένο προφίλ απόδοσης των ρωσικών συστημάτων μπορούν να αξιολογηθούν ως πλεονέκτημα έναντι νεότερων λύσεων.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.