Μειώνεται μεν η ανεργία, αυξάνεται η μερική απασχόληση

 Μειώνεται μεν η ανεργία, αυξάνεται η μερική απασχόληση

Κομιστές 

Τρεις στους δέκα εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα είναι μερικώς απασχολούμενοι και αμείβονται, κατά μέσον όρο, με 407,15 ευρώ μεικτά.

Μειώνεται μεν η ανεργία, αυξάνεται η μερική απασχόληση (το 30,6% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα υπάγεται σε αυτήν τη συνθήκη).
Να χαρούμε;
Να το καλωσορίσουμε ως βελτίωση;
Οι ευέλικτες μορφές εργασίας, που αμείβονται με κατ’ επίφασιν «μισθούς», ενισχύουν την τάξη των νεόπτωχων, την τάξη, δηλαδή, που βοηθάει τους δείκτες της ανεργίας να πέφτουν, συμπαρασύροντας όμως και τους δείκτες μιας κανονικής ζωής.
Τι μπορεί να είναι «κανονικό» με 400 ευρώ τον μήνα;
Οι λιγότερο τυχεροί, αλλά, όπως και να ’χει, «εργαζόμενοι» (απαραιτήτως εντός εισαγωγικών), πρέπει να τα βγάλουν πέρα με 400 ευρώ.
Η σπαζοκεφαλιά αυτή εξελίσσεται σε επιστήμη. Τη μία δεν πληρώνεις το ρεύμα, την άλλη το νερό, οπωσδήποτε δεν κάνεις καμία περιττή αγορά, η διατροφή σου προσαρμόζεται στα οικονομικά δεδομένα.
Τι απομένει;
Ενας διαρκής κόμπος, που διαχειρίζεσαι με αξιοπρέπεια ως «κανονικότητα». Δεν λιποθυμάς στον δρόμο, αλλά ζεις στον πόντο. «Λιποθυμάς» μέσα σου, αλλά αυτό δεν αφορά τους δείκτες.
Μισός μισθός, μισή δουλειά, μισή ζωή.
Βολευόμαστε στις περικοπές, στο ελάχιστο που βαφτίζουμε «ευελιξία», προσδοκώντας. στο μέρισμα ή στη φορο-λοταρία.
Το όριο διαρκώς μετακινείται, μαζί και οι έννοιες του μισού και του φτωχού..