Πόλος έλξης η Ευρώπη για τους Αμερικανούς, που θέλουν μια ζωή περισσότερο ισορροπημένη σε κοινωνίες λιγότερο διχασμένες.

«Αυτό που ζηλεύω σε σένα είναι η ελευθερία σου», λέει ο κόμης Βαλεντίν ντε Μπελεγκάρντε στον Κρίστοφερ Νιούμαν, τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος του Χένρι Τζέιμς «Ο Αμερικανός».

Πλούσιος, αυτοδημιούργητος και χωρίς ταξικές προκαταλήψεις, ο Νιούμαν μετακομίζει στο Παρίσι για διασκέδαση, μόνο και μόνο για να απορροφηθεί από τις ίντριγκες της γαλλικής αριστοκρατίας.

Από το 1877, όποτε κυκλοφόρησε το προαναφερόμενο βιβλίο μέχρι και σήμερα δεν έχει αλλάξει η τάση των Αμερικανών, πάντα ευκατάστατων και αθώων, όπως περιγράφονται συνήθως και στις ταινίες, να σπεύδουν στην Ευρώπη προς αναζήτηση διασκέδασης και καλλιέργειας.

Αυτό που έχει προστεθεί είναι ο εξίσου σημαντικός αριθμός των Αμερικανών, που έρχονται στον παλιό κόσμο, όχι μόνο για τις χάρες του, αλλά κυρίως γιατί θέλουν να φύγουν από τα αυξανόμενα δεινά του νέου από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Όπου φύγει φύγει οι Αμερικανοί

Όπως χαρακτηριστικά είχε γράψει ο Τζέιμς Μπάλντουιν, ένας μαύρος συγγραφέας για την απόφαση του να μεταναστεύσει το 1948, «δεν ήξερα τι θα μου συνέβαινε στη Γαλλία, αλλά ήξερα τι θα μου συνέβαινε στη Νέα Υόρκη».