Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.
Αριστοτέλης,
384-322 π.Χ. Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από τα Στάγειρα της Χαλκιδικής
της Μακεδονίας. Ιδρυτής του Λυκείου στην Αθήνα.
Η
διδασκαλία του κυριάρχησε στη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη
μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Θεωρείται πάντα
από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών. Υπήρξε φυσιοδίφης,
φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους
διαλεκτικούς της αρχαιότητας.
Από το τεράστιο έργο του (400 βιβλία, κυρίως σε μορφή διαλόγων) τελικά σώθηκαν 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα.
1) Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν. (Η μοχθηρία και η αδικία υπάρχουν από πρόθεση [και όχι τυχαία ή κατά λάθος].)
2) Ουδείς φίλος ώ πολλοί φίλοι. (Κανένας δεν είναι [πραγματικός] φίλος γι’ αυτόν που έχει πολλούς φίλος.)
3)
Ελεύθερον διατελεί και βέλτιστα πολιτευόμενον και δυνάμενον άρχειν
πάντων, μιας τυγχάνον πολιτείας. ([Το ελληνικό γένος] ζει ελεύθερα και
διοικείται άριστα και θα μπορούσε να κυριαρχήσει, αν ήταν πολιτικά
ενωμένο.)
4)
Απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και
δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον. (Ξεχώρισε από παλιά
το ελληνικό έθνος από τους βαρβάρους όντας πιο ικανό και περισσότερο
απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα.)
5) Η φύσις μηδέν μήτε ατελές ποιεί μήτε μάτην. (Η φύση δεν κάνει τίποτα ούτε ατελές ούτε μάταιο.)
6) Η πενία πολλών εστιν ενδεής, η δ’ απληστία πάντων. (Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων.)
7)
Ωσπερ σώμα στερηθέν ψυχής πίπτει, ούτω καί πόλις, μή όντων νόμων,
καταλύεται. (Όπως το σώμα, όταν στερηθεί την ψυχή πεθαίνει, έτσι και η
πόλη, όταν δεν υπάρχουν νόμοι, καταλύεται.)
8) Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον. (Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο.)
9) Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον.
(με την αρχική έννοια ότι είναι κοινωνικό ον, ότι προτιμά να ζει σε πόλεις)
10) Ουδέν άτακτον των φύσει. (Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη.)
11)
Ερωτηθείς τι ποτ’ αυτώ περιγέγονεν εκ φιλοσοφίας, έφη, «Το ανεπιτάκτως
ποιείν ά τινες διά τον από των νόμων φόβον ποιούσιν.» (Αυτό που πέτυχα
με τη φιλοσοφία, ήταν να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα
κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους.) (από τον Διογένη Λαέρτιο)
12)
Όλως το πλουτείν εστιν εν τω χρήσθαι και ουχί εν τω κεκτήσθαι. (Όλη η
αξία του πλουτισμού είναι στη χρήση του και όχι στην απόκτησή του.)
13) Ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής.
(Το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας.)
14) Οι βάρβαροι δουλικώτεροι τα ήθη φύσει των Ελλήνων. (Οι βάρβαροι είναι εκ φύσεως πιο δουλοπρεπείς από τους Έλληνες.)
15) Ο πολλοίς φοβερός ών, πολλούς φοβείται. (Αυτός που προκαλεί φόβο σε πολλούς, φοβάται πολλούς.)
16)
Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα,
μήτε μεθύοντα. (Το καλύτερο είναι από τη ζωή να αποχωρήσεις όπως από ένα
συμπόσιο: ούτε διψασμένος ούτε μεθυσμένος.)
17)
Τω μεν γαρ αληθεί πάντα συνάδει τα υπάρχοντα, τω δε ψευδεί ταχύ
διαφωνεί ταληθές. (Με την αλήθεια όλα τα δεδομένα βρίσκονται σε αρμονική
συμφωνία, ενώ με το ψεύδος γρήγορα έρχεται σε διαφωνία και σύγκρουση το
αληθές.) (Ηθικά Νικομάχεια Α’, 1098Β)
18)
Οι μη δυνάμενοι κινδυνεύειν ανδρείως δούλοι των επιόντων εισίν. (Αυτοί
που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο με ανδρεία γίνονται δούλοι
αυτών που επιτίθενται.)
19)
Του πιθανωτέρους είναι τους απαιδεύτους των πεπαιδευμένων εν τοις
όχλοις. (Πιο πειστικοί για τον όχλο είναι οι αμόρφωτοι από τους
μορφωμένους.)
(Ρητορική 1395b)
20)
Των περί τα ήθη φευκτών τρία εστίν είδη: κακία, ακρασία, θηριότης.
(Σχετικά με το ήθος, τρία πρέπει να αποφεύγονται: κακία, ακράτεια,
αγριότητα.) (η «ακράτεια» ως το αντίθετο της εγκράτειας)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.