Άρθρο - σοκ από Rubin (αναλυτής)
Η υποτιθέμενη δύναμη της Τουρκίας προσελκύει εκείνους που επιθυμούν να επωφεληθούν από αυτήν, σημειώνει ο Michael Rubin.
Άρθρο - σοκ από Rubin (αναλυτής): Οι ΗΠΑ ας προετοιμάζονται για να σκοτώσουν Τούρκους στη Συρία
Να είστε έτοιμοι να σκοτώσετε Τούρκους στη Συρία προτρέπει τις αμερικανικές αρχές ο γνωστός αναλυτής Michael Rubin σε πρόσφατο άρθρο του στο American Enterprise Institute.
Όπως επισημαίνει, οι πανηγυρισμοί για το τέλος του Assad ως προέδρου της Συρίας έχουν κοπάσει.
Βραχυπρόθεσμα, η Ρωσία και το Ιράν είναι οι χαμένοι• η Τουρκία είναι η νικήτρια. Σημειωτέον, η Άγκυρα ήταν ο κύριος υποστηρικτής των ανταρτών της Hayat Tahrir al Sham, η οποία σάρωσε τη Συρία.
Η Τουρκία εξακολουθεί να έχει αρκετούς υποστηρικτές στην Ουάσιγκτον.
Η υποτιθέμενη δύναμή της προσελκύει εκείνους που επιθυμούν να επωφεληθούν από αυτήν, σημειώνει ο Rubin.
Όπως ακριβώς Αμερικανοί αξιωματούχοι αξιοποίησαν την εμπειρία τους στη Σαουδική Αραβία για να εξασφαλίσουν κερδοφόρες θέσεις στα τέλη του 20ού αιώνα, έτσι και σήμερα Αμερικανοί αξιωματούχοι με θητεία στην Τουρκία κάνουν το ίδιο.
Δεξαμενές σκέψης και πανεπιστήμια επίσης αναζητούν χρηματοδότηση, προσποιούμενα ότι η εργασία τους παραμένει αγνή και δεν αυτολογοκρίνονται ούτε επιλέγουν επιλεκτικά θέματα έρευνας για να διατηρήσουν την εν λόγω χρηματοδότηση.
Σύμφωνα με τον Rubin, πολλοί επαγγελματίες στον τομέα της άμυνας εξακολουθούν να υποστηρίζουν την Τουρκία λόγω του ρόλου της στο ΝΑΤΟ.
Ήταν μία από τις δύο χώρες του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό της Συμμαχίας.
Ωστόσο, οι αριθμοί είναι ένας άνευ σημασίας δείκτης• αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η δυνατότητα αξιοποίησής τους για αποστολές του ΝΑΤΟ.
Ενώ η στρατηγική σημασία της αεροπορικής βάσης Incirlik έχει υποχωρήσει με το άνοιγμα εναλλακτικών βάσεων στην Ελλάδα και τη Ρουμανία, αλλά και λόγω των πιο προηγμένων αποβατικών πλοίων που μπορούν να μεταφέρουν F-35 σχεδόν παντού στον κόσμο, η φιλοτουρκική γραφειοκρατική δυναμική κατοικοεδρεύει ακόμη στο Πεντάγωνο, το οποίο αποφεύγει να απολέσει πρόσβαση σε οποιαδήποτε βάση.
Στην πράξη, όπως και το Κατάρ με τη βάση αλ-Ουντέιντ, η Τουρκία χρησιμοποιεί την Incirlik ως «άφεση αμαρτιών» για να αποφύγει την ευθύνη για οποιοδήποτε αριθμό κακόβουλων συμπεριφορών.
Επαγγελματίες της άμυνας υποστηρίζουν ότι τα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης της Τουρκίας στη Μαλάτια είναι υπεραπαραίτητα για την ανίχνευση οποιασδήποτε πιθανής εκτόξευσης ιρανικού πυρηνικού όπλου.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Rubin, πάρα πολλοί Δυτικοί αξιωματούχοι και αναλυτές κάνουν δύο βασικά λάθη όταν πρόκειται για την Τουρκία.
Πρώτον, την βλέπουν όπως ήταν ή όπως επιθυμούν να είναι, παρά όπως είναι.
Δύο δεκαετίες Ερντογανισμού έχουν μεταμορφώσει τη χώρα αμετάκλητα.
Δεύτερον, πιστεύουν ότι επειδή η Τουρκία δεν είναι το Ιράν ή η Ρωσία, είναι μια θετική δύναμη.
Η σχέση του Ιράν με τον Bashar al Assad αποτελούσε απειλή.
Η Ισλαμική Δημοκρατία αγκάλιασε τους Αλαουίτες της Συρίας ως μηχανισμό εξαγωγής της δικής της επανάστασης.
Ωστόσο, ένας εξτρεμισμός δεν αναιρεί την απειλή ενός άλλου. Η υποστήριξη της Τουρκίας προς ριζοσπαστικά σουνιτικά κινήματα είναι καλά τεκμηριωμένη.
Ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχει ταχτεί ανοιχτά υπέρ της Hamas, αλλά υπάρχουν ενδείξεις για τη διπλωματική και οικονομική, αν όχι στρατιωτική, συμπαιγνία του με τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία της σουνιτικής ισλαμιστικής αντιπολίτευσης, π.χ. με ομάδες που συνδέονται με την Al Qaida και το Ισλαμικό Κράτος.
«Απολύτως ψευδές»
Σύμφωνα με τον γνωστό αναλυτή, είναι απολύτως ψευδές ότι η Τουρκία, μια επεκτατική δύναμη, αποτελεί δύναμη σταθερότητας στην περιοχή.
Η Τουρκία αποσταθεροποιεί την Κύπρο, στέλνει drones και άλλα όπλα σε ισλαμιστές στη Λιβύη και στη συνέχεια χρησιμοποιεί Λίβυους ως μισθοφόρους.
Η υποστήριξη της Τουρκίας σε ισλαμιστικές και αντιδημοκρατικές φατρίες στη Σομαλία αυξάνει τον κίνδυνο ταραχών στο Κέρας της Αφρικής.
Η υποστήριξή της στη Hamas έχει προσφέρει σανίδα σωτηρίας σε μια ομάδα που φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για τη θηριωδία της 7ης Οκτωβρίου 2023, τη μεγαλύτερη σφαγή Εβραίων σε μία ημέρα από το Ολοκαύτωμα.
Η ατζέντα της Τουρκίας στη Συρία δεν είναι η σταθερότητα ή μια Συρία σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της• αντιθέτως, η Τουρκία χρησιμοποιεί Σύρους ισλαμιστές ενάντια σε μειονοτικές ομάδες, ειδικά Αρμένιους Χριστιανούς στο Χαλέπι και Σύρους Κούρδους στη βορειοανατολική Συρία.
Ο Erdogan, για λόγους ρατσιστικούς, απλώς αρνείται να ανεχθεί τη συριακή αυτοδιοίκηση και την ύπαρξη της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.
Όσοι από την κοινότητα των δεξαμενών σκέψης της Ουάσινγκτον επαναλαμβάνουν τουρκικά επιχειρήματα για την περιοχή ως βάση τρομοκρατίας για το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) που απειλεί την Τουρκία ή ως προϊρανική σατραπεία, δεν έχουν επισκεφθεί την περιοχή ή αρνούνται να το κάνουν.
Ενώ ο Abu Muhammad al-Jolani μιλά για ανεκτικότητα και ακόμη και εκλογές, η Τουρκία απαιτεί από τη Hayat Tahrir al-Sham να υπακούει στις εντολές της για να στοχοποιεί τους Κούρδους.
Ουσιαστικά, η Τουρκία βλέπει τη Hayat Tahrir al-Sham όπως το Ιράν βλέπει τη Hezbollah: μια ομάδα που προφασίζεται τοπική νομιμοποίηση φέροντας έναν εθνικιστικό μανδύα, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί ως πληρεξούσιος ξένης δύναμης.
Ο Erdogan δίνει προτεραιότητα στο να σκοτώσει ένοπλους Κούρδους —την ίδια ομάδα που συνεργάζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανάσχεση και την ήττα του Ισλαμικού Κράτους— χωρίς να ενδιαφέρεται αν σκοτώσει τους Αμερικανούς που συνεργάζονται μαζί τους.
Όταν ένα τουρκικό drone προσπάθησε ανεπιτυχώς να χτυπήσει τον στρατηγό Mazlum Abdi, διοικητή των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Suleymaniyah στο Ιρακινό Κουρδιστάν τον Απρίλιο του 2023, μόνο το βρεγμένο έδαφος έσωσε τους Αμερικανούς που τον συνόδευαν από το να σκοτωθούν, καθώς ο πύραυλος βυθίστηκε βαθιά στο έδαφος πριν εκραγεί.
Τις επόμενες εβδομάδες, καθώς η Τουρκία αύξησε τις αεροπορικές επιθέσεις στις κουρδικές περιοχές της Συρίας, υπήρξαν αρκετά περιστατικά στα οποία οι τουρκικές επιθέσεις θα μπορούσαν να έχουν σκοτώσει Αμερικανούς στρατιώτες.
Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, στέλνει τις δικές της ειδικές δυνάμεις και κατασκοπεία στη Hayat Tahrir al-Sham και σε άλλες ομάδες πληρεξουσίων, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον ρόλο που οι πολλοί Ιρανοί σύμβουλοι επιμένουν ότι δεν είχαν στις μάχες στη Συρία.
Σε αυτό το πλαίσιο, «Ίσως είναι διπλωματικά ακατάλληλο να ειπωθεί ευθέως, αλλά αν οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία ενθαρρύνουν την τρομοκρατία και συνεχίζουν να αποτελούν απειλή για τις αμερικανικές δυνάμεις που αντιμάχονται το Ισλαμικό Κράτος, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες οφείλουν να αρχίσουν μια συζήτηση για το αν είναι απαραίτητο να στοχοποιήσουν τους Τούρκους χορηγούς τρομοκρατίας στην περιοχή.
Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά η στοχοποίηση των δυνάμεών της εκτός των συνόρων της δεν θα ενεργοποιούσε τις ρήτρες αυτοάμυνας του ΝΑΤΟ.
Ούτε θα έπρεπε να υπάρχει αγανάκτηση για μια τέτοια συζήτηση, ειδικά όταν οι ενέργειες της Άγκυρας έχουν ήδη ξεπεράσει τα όρια και θέτουν σε κίνδυνο τις αμερικανικές δυνάμεις.
Η καλύτερη ευκαιρία για την αποφυγή άμεσης σύγκρουσης θα ήταν να αναγνωριστεί η πορεία της τουρκικής επιθετικότητας εκτός των συνόρων της και ο αντίκτυπος των τακτικών της, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο Αμερικανούς, και να καταστεί σαφές στην τουρκική ηγεσία, στο πλαίσιο της αποφυγής σύγκρουσης, τι είναι διατεθειμένες να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να προστατεύσουν το προσωπικό τους.
Αν η Τουρκία είναι διατεθειμένη να σκοτώσει Αμερικανούς που λειτουργούν στο πλαίσιο της επίσημης αμερικανικής πολιτικής στη Συρία, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να υιοθετήσουν την ίδια πολιτική και να είναι πρόθυμες να σκοτώσουν Τούρκους εκτός των συνόρων της Τουρκίας.
Είναι μια δύσκολη συζήτηση, αλλά γίνεται ολοένα και περισσότερο απαραίτητη» καταλήγει ο Rubin.
Όπως επισημαίνει, οι πανηγυρισμοί για το τέλος του Assad ως προέδρου της Συρίας έχουν κοπάσει.
Βραχυπρόθεσμα, η Ρωσία και το Ιράν είναι οι χαμένοι• η Τουρκία είναι η νικήτρια. Σημειωτέον, η Άγκυρα ήταν ο κύριος υποστηρικτής των ανταρτών της Hayat Tahrir al Sham, η οποία σάρωσε τη Συρία.
Η Τουρκία εξακολουθεί να έχει αρκετούς υποστηρικτές στην Ουάσιγκτον.
Η υποτιθέμενη δύναμή της προσελκύει εκείνους που επιθυμούν να επωφεληθούν από αυτήν, σημειώνει ο Rubin.
Όπως ακριβώς Αμερικανοί αξιωματούχοι αξιοποίησαν την εμπειρία τους στη Σαουδική Αραβία για να εξασφαλίσουν κερδοφόρες θέσεις στα τέλη του 20ού αιώνα, έτσι και σήμερα Αμερικανοί αξιωματούχοι με θητεία στην Τουρκία κάνουν το ίδιο.
Δεξαμενές σκέψης και πανεπιστήμια επίσης αναζητούν χρηματοδότηση, προσποιούμενα ότι η εργασία τους παραμένει αγνή και δεν αυτολογοκρίνονται ούτε επιλέγουν επιλεκτικά θέματα έρευνας για να διατηρήσουν την εν λόγω χρηματοδότηση.
Σύμφωνα με τον Rubin, πολλοί επαγγελματίες στον τομέα της άμυνας εξακολουθούν να υποστηρίζουν την Τουρκία λόγω του ρόλου της στο ΝΑΤΟ.
Ήταν μία από τις δύο χώρες του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό της Συμμαχίας.
Ωστόσο, οι αριθμοί είναι ένας άνευ σημασίας δείκτης• αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η δυνατότητα αξιοποίησής τους για αποστολές του ΝΑΤΟ.
Ενώ η στρατηγική σημασία της αεροπορικής βάσης Incirlik έχει υποχωρήσει με το άνοιγμα εναλλακτικών βάσεων στην Ελλάδα και τη Ρουμανία, αλλά και λόγω των πιο προηγμένων αποβατικών πλοίων που μπορούν να μεταφέρουν F-35 σχεδόν παντού στον κόσμο, η φιλοτουρκική γραφειοκρατική δυναμική κατοικοεδρεύει ακόμη στο Πεντάγωνο, το οποίο αποφεύγει να απολέσει πρόσβαση σε οποιαδήποτε βάση.
Στην πράξη, όπως και το Κατάρ με τη βάση αλ-Ουντέιντ, η Τουρκία χρησιμοποιεί την Incirlik ως «άφεση αμαρτιών» για να αποφύγει την ευθύνη για οποιοδήποτε αριθμό κακόβουλων συμπεριφορών.
Επαγγελματίες της άμυνας υποστηρίζουν ότι τα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης της Τουρκίας στη Μαλάτια είναι υπεραπαραίτητα για την ανίχνευση οποιασδήποτε πιθανής εκτόξευσης ιρανικού πυρηνικού όπλου.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Rubin, πάρα πολλοί Δυτικοί αξιωματούχοι και αναλυτές κάνουν δύο βασικά λάθη όταν πρόκειται για την Τουρκία.
Πρώτον, την βλέπουν όπως ήταν ή όπως επιθυμούν να είναι, παρά όπως είναι.
Δύο δεκαετίες Ερντογανισμού έχουν μεταμορφώσει τη χώρα αμετάκλητα.
Δεύτερον, πιστεύουν ότι επειδή η Τουρκία δεν είναι το Ιράν ή η Ρωσία, είναι μια θετική δύναμη.
Η σχέση του Ιράν με τον Bashar al Assad αποτελούσε απειλή.
Η Ισλαμική Δημοκρατία αγκάλιασε τους Αλαουίτες της Συρίας ως μηχανισμό εξαγωγής της δικής της επανάστασης.
Ωστόσο, ένας εξτρεμισμός δεν αναιρεί την απειλή ενός άλλου. Η υποστήριξη της Τουρκίας προς ριζοσπαστικά σουνιτικά κινήματα είναι καλά τεκμηριωμένη.
Ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχει ταχτεί ανοιχτά υπέρ της Hamas, αλλά υπάρχουν ενδείξεις για τη διπλωματική και οικονομική, αν όχι στρατιωτική, συμπαιγνία του με τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία της σουνιτικής ισλαμιστικής αντιπολίτευσης, π.χ. με ομάδες που συνδέονται με την Al Qaida και το Ισλαμικό Κράτος.
«Απολύτως ψευδές»
Σύμφωνα με τον γνωστό αναλυτή, είναι απολύτως ψευδές ότι η Τουρκία, μια επεκτατική δύναμη, αποτελεί δύναμη σταθερότητας στην περιοχή.
Η Τουρκία αποσταθεροποιεί την Κύπρο, στέλνει drones και άλλα όπλα σε ισλαμιστές στη Λιβύη και στη συνέχεια χρησιμοποιεί Λίβυους ως μισθοφόρους.
Η υποστήριξη της Τουρκίας σε ισλαμιστικές και αντιδημοκρατικές φατρίες στη Σομαλία αυξάνει τον κίνδυνο ταραχών στο Κέρας της Αφρικής.
Η υποστήριξή της στη Hamas έχει προσφέρει σανίδα σωτηρίας σε μια ομάδα που φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για τη θηριωδία της 7ης Οκτωβρίου 2023, τη μεγαλύτερη σφαγή Εβραίων σε μία ημέρα από το Ολοκαύτωμα.
Η ατζέντα της Τουρκίας στη Συρία δεν είναι η σταθερότητα ή μια Συρία σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της• αντιθέτως, η Τουρκία χρησιμοποιεί Σύρους ισλαμιστές ενάντια σε μειονοτικές ομάδες, ειδικά Αρμένιους Χριστιανούς στο Χαλέπι και Σύρους Κούρδους στη βορειοανατολική Συρία.
Ο Erdogan, για λόγους ρατσιστικούς, απλώς αρνείται να ανεχθεί τη συριακή αυτοδιοίκηση και την ύπαρξη της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.
Όσοι από την κοινότητα των δεξαμενών σκέψης της Ουάσινγκτον επαναλαμβάνουν τουρκικά επιχειρήματα για την περιοχή ως βάση τρομοκρατίας για το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) που απειλεί την Τουρκία ή ως προϊρανική σατραπεία, δεν έχουν επισκεφθεί την περιοχή ή αρνούνται να το κάνουν.
Ενώ ο Abu Muhammad al-Jolani μιλά για ανεκτικότητα και ακόμη και εκλογές, η Τουρκία απαιτεί από τη Hayat Tahrir al-Sham να υπακούει στις εντολές της για να στοχοποιεί τους Κούρδους.
Ουσιαστικά, η Τουρκία βλέπει τη Hayat Tahrir al-Sham όπως το Ιράν βλέπει τη Hezbollah: μια ομάδα που προφασίζεται τοπική νομιμοποίηση φέροντας έναν εθνικιστικό μανδύα, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί ως πληρεξούσιος ξένης δύναμης.
Ο Erdogan δίνει προτεραιότητα στο να σκοτώσει ένοπλους Κούρδους —την ίδια ομάδα που συνεργάζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανάσχεση και την ήττα του Ισλαμικού Κράτους— χωρίς να ενδιαφέρεται αν σκοτώσει τους Αμερικανούς που συνεργάζονται μαζί τους.
Όταν ένα τουρκικό drone προσπάθησε ανεπιτυχώς να χτυπήσει τον στρατηγό Mazlum Abdi, διοικητή των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Suleymaniyah στο Ιρακινό Κουρδιστάν τον Απρίλιο του 2023, μόνο το βρεγμένο έδαφος έσωσε τους Αμερικανούς που τον συνόδευαν από το να σκοτωθούν, καθώς ο πύραυλος βυθίστηκε βαθιά στο έδαφος πριν εκραγεί.
Τις επόμενες εβδομάδες, καθώς η Τουρκία αύξησε τις αεροπορικές επιθέσεις στις κουρδικές περιοχές της Συρίας, υπήρξαν αρκετά περιστατικά στα οποία οι τουρκικές επιθέσεις θα μπορούσαν να έχουν σκοτώσει Αμερικανούς στρατιώτες.
Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, στέλνει τις δικές της ειδικές δυνάμεις και κατασκοπεία στη Hayat Tahrir al-Sham και σε άλλες ομάδες πληρεξουσίων, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον ρόλο που οι πολλοί Ιρανοί σύμβουλοι επιμένουν ότι δεν είχαν στις μάχες στη Συρία.
Σε αυτό το πλαίσιο, «Ίσως είναι διπλωματικά ακατάλληλο να ειπωθεί ευθέως, αλλά αν οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία ενθαρρύνουν την τρομοκρατία και συνεχίζουν να αποτελούν απειλή για τις αμερικανικές δυνάμεις που αντιμάχονται το Ισλαμικό Κράτος, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες οφείλουν να αρχίσουν μια συζήτηση για το αν είναι απαραίτητο να στοχοποιήσουν τους Τούρκους χορηγούς τρομοκρατίας στην περιοχή.
Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά η στοχοποίηση των δυνάμεών της εκτός των συνόρων της δεν θα ενεργοποιούσε τις ρήτρες αυτοάμυνας του ΝΑΤΟ.
Ούτε θα έπρεπε να υπάρχει αγανάκτηση για μια τέτοια συζήτηση, ειδικά όταν οι ενέργειες της Άγκυρας έχουν ήδη ξεπεράσει τα όρια και θέτουν σε κίνδυνο τις αμερικανικές δυνάμεις.
Η καλύτερη ευκαιρία για την αποφυγή άμεσης σύγκρουσης θα ήταν να αναγνωριστεί η πορεία της τουρκικής επιθετικότητας εκτός των συνόρων της και ο αντίκτυπος των τακτικών της, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο Αμερικανούς, και να καταστεί σαφές στην τουρκική ηγεσία, στο πλαίσιο της αποφυγής σύγκρουσης, τι είναι διατεθειμένες να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να προστατεύσουν το προσωπικό τους.
Αν η Τουρκία είναι διατεθειμένη να σκοτώσει Αμερικανούς που λειτουργούν στο πλαίσιο της επίσημης αμερικανικής πολιτικής στη Συρία, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να υιοθετήσουν την ίδια πολιτική και να είναι πρόθυμες να σκοτώσουν Τούρκους εκτός των συνόρων της Τουρκίας.
Είναι μια δύσκολη συζήτηση, αλλά γίνεται ολοένα και περισσότερο απαραίτητη» καταλήγει ο Rubin.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.