Η Λειτουργία των Επιτροπών Επίλυσης Αντιρρήσεων των Δασικών Χαρτών
Η Λειτουργία των Επιτροπών Επίλυσης Αντιρρήσεων των Δασικών Χαρτών: Φανερά και κρυφά – ανομολόγητα προβλήματα
 |
|
Όπως οι περισσότεροι ξέρετε έχουν αναρτηθεί όλοι οι Δασικοί χάρτες σε ολόκληρη την Χώρα.
Αν κάποιος Πολίτης είχε διαφωνία ως προς τον χαρακτηρισμό της έκτασής του μπορούσε να υποβάλλει σχετικές αντιρρήσεις.
Πράγματι δόθηκαν καταληκτικές διορίες για την υποβολή των αντιρρήσεων και συστήθηκαν και οι Νομικές και Τεχνικές Επιτροπές για την εξέτασή τους. Η όλη διαδικασία είναι ενδικοφανής και οι αποφάσεις έχουν θέση δικαστικής απόφασης.
Οι περισσότερες αντιρρήσεις έγιναν από το 2016 και μέχρι το 2022. Άρχισαν να εξετάζονται στην αρχή αργά και σε λίγες περιοχές.
Από την ψήφιση του Ν.4685/2020 κι έπειτα άλλαξε η σύνθεση των Επιτροπών, ορίστηκαν επιπλέον λεπτομέρειες ως προς την λειτουργία τους και το κυριότερο άλλαξαν και αρκετές κομβικές διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας.
Οι επιτροπές επίλυσης Δασικών αμφισβητήσεων αποτελούνται από τρία μέλη. Ένας /μία Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω ως Πρόεδρος, ένας Δασολόγος από τις Δασικές Υπηρεσίες αλλά από άλλη περιοχή για να μην έχει εμπλακεί κατά το παρελθόν με την περιοχή αυτή και ένας Μηχανικός (συνήθως Ελεύθερος Επαγγελματίας).
Ο αριθμός των επιτροπών σήμερα είναι περίπου 70 για όλη την Χώρα και συνεδριάζουν πολύ εντατικά.
Η κάθε Επιτροπή κάνει 4 συνεδριάσεις τον μήνα και πρέπει υποχρεωτικά να συζητήσει 100 υποθέσεις.
Έχει προβλεφθεί αμοιβή για το έργο τους ως εξής : 800 € για τον/την Πρόεδρο, 600 € για τον/την Δασολόγο, 600 € για τον/την Μηχανικό και 400 € για τον/την Γραμματέα.
Από τις περίπου 400.000 αντιρρήσεις που έχουν υποβληθεί έχει συζητηθεί ήδη το 40% από αυτές. Μάλιστα αναφέρουμε ότι οι αντιρρήσεις στην Αχαΐα, Ηλεία, Αρκαδία, Αιτωλοακαρνανία, Λακωνία, Ευρυτανία, Λευκάδα, έχουν ξεπεράσει το 80%.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
1. Από το 2022 διανύουμε ήδη τον τέταρτο χρόνο λειτουργίας των Επιτροπών και δεν έχει καταβληθεί καμία αμοιβή.
Σε ορισμένες επιτροπές υπάρχει μεγάλη δυσανασχέτηση κυρίως από τους Δικηγόρους και δευτερευόντως από τα υπόλοιπα μέλη και τους/τις Γραμματείς.
Υπολογίστε ότι ο κάθε Δικηγόρος του βεληνεκούς αυτού, μπορεί να βρει τα 800€ από μία απλή υπόθεση τον μήνα και όχι από 100 υποθέσεις, που μόνο να παρίσταται στις συνεδριάσεις, να διαβάσει τον φάκελο της κάθε υπόθεσης, να ελέγξει και να συνεκτιμήσει όλα τα στοιχεία της και να ελέγξει στο τέλος και τις αποφάσεις, επιβαρύνεται με εξοντωτικό χρόνο εργασίας.
Το ίδιο ισχύει για τους Μηχανικούς και για τους Δασολόγους.
Οπότε δεν μας παραξενεύει το φαινόμενο που ορισμένες επιτροπές τείνουν να αναστείλουν προσωρινά την λειτουργία τους ή να τις αραιώσουν μέσα στον μήνα βάζοντας αναγκαστικά ακόμα και 40-50 υποθέσεις σε κάθε συνεδρίαση.
Όταν έχουμε την απαίτηση από έναν Κρατικό Μηχανισμό να λειτουργεί γρήγορα, δεν μπορεί να μη εξασφαλίζονται οι όροι της εύρυθμης και γρήγορης λειτουργίας του.
2. Δεν έχει θεσπιστεί δεύτερος βαθμός αντιρρήσεων.
Παλαιότερα και πριν να συνταχθούν καν οι Δασικοί Χάρτες και πάλι γινόντουσαν χαρακτηρισμοί.
Αν ο Πολίτης διαφωνούσε με τον χαρακτηρισμό του δασάρχη μπορούσε να προσφύγει στις Πρωτοβάθμιες Επιτροπές των αντιρρήσεων του Χαρακτηρισμού που προεδρευόταν από έναν Πρόεδρο Πρωτοδικών και είχε έναν Δασολόγο και έναν Γεωπόνο ως μέλη.
Μετά την απόφαση της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής και αν και πάλι δεν συμφωνούσε, μπορούσε να προσφύγει στην Δευτεροβάθμια Επιτροπή που προεδρευόταν από ένα πρόεδρο Εφετών και είχε δύο Δασολόγους ως μέλη και έναν Γεωπόνο.
Έπειτα ο πολίτης αν και πάλι διαφωνούσε, τότε θα μπορούσε να προσφύγει στο ΣτΕ.
Τώρα που έχουμε συζητήσεις μόνο σε έναν βαθμό, σε κάθε περίπτωση διαφωνίας, οι πολίτες έχουν δικαίωμα να προσφύγουν μόνον απ’ ευθείας στο ΣτΕ. Ποιο φαντάζεστε ότι θα είναι το αποτέλεσμα;
Ακόμα και αν δικαιωθεί ο πολίτης από το ΣτΕ, θα δικαιωθεί για κάποιον τυπικό λόγο.
Την ουσία το ΣτΕ δεν θα την κρίνει.
Θα παραπέμψει την υπόθεση στην «Διοίκηση». Ποια Διοίκηση όμως; Την ίδια την Επιτροπή; Κι αν μετά από 5 χρόνια η Επιτροπή έχει σταματήσει την λειτουργία της ποια είναι η υποτιθέμενη Διοίκηση; (Είναι αυτονόητο ότι το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί νομοθετικά).
Βέβαια έχουμε μια καινούργια «μοντέρνα» ή μάλλον αυθαίρετη (αν όχι ανόητη) άποψη «νομικούρας». Ότι δηλ. στην απόφαση της Ενδικοφανούς διαδικασίας (απόφαση με την δύναμη μιας απόφασης Πρωτοδικείου των επιτροπών) «χωρεί»… επανεξέταση κατά την διαδικασία της Ιεραρχικής κρίσης.
Δηλαδή την απόφαση της Επιτροπής που ουσιαστικά κρίνει μια απόφαση της Διοίκησης για τον Δασικό χάρτη, μπορεί να την κρίνει και πάλι… «η… Διοίκηση δια της Ιεραρχικής κρίσης της» και να την αναπέμψει (σαν μπαλάκι) ξανά στην Επιτροπή.
Και η Επιτροπή θα επανεξετάσει την απόφασή της και πως θα το κάνει αυτό αφού ισχύουν τα ίδια κριτήρια χαρακτηρισμού;
Κι αν ξαναβγεί μια απόφαση που και πάλι δεν ικανοποιεί τον πολίτη θα καταφύγει πάλι στην Ιεραρχική κρίση και ξανά-μανά στην Επιτροπή. Μέχρι πότε άραγε;
Αν και είμαι Δασολόγος και όχι Δικηγόρος, σηκώνω μαζί με δεκάδες Διακεκριμένους Δικηγόρους, τα χέρια ψηλά ! ! !.
Το σίγουρο είναι ότι οι αποφάσεις των Επιτροπών δεν μπορούν να ανατραπούν παρά μόνον από δευτεροβάθμιο όργανο (αν υπήρχε) ή το ΣτΕ το οποίο σύντομα θα μπουκώσει από υποθέσεις.
3. Τι θα γίνει με τους Πολίτες που δεν πρόλαβαν να κάνουν αντιρρήσεις;
Όσοι πολίτες δεν έχουν κάνει αντιρρήσεις γιατί δεν πρόλαβαν ή δεν πίστευαν στις διαδικασίες ή απλώς ήθελαν να τις αποφύγουν, εκ των υστέρων καταλαβαίνουν ότι θα έπρεπε να είχαν κάνει αντιρρήσεις.
Τώρα πρέπει αναγκαστικά να προσφύγουν στην διαδικασία της αναμόρφωσης του Δασικού χάρτη.
Δηλαδή να ζητήσουν απ’ ευθείας από τις κατά τόπους Διευθύνσεις Δασών να αλλάξουν τον χαρακτηρισμό του Δασικού χάρτη, που όμως είναι σε ανάρτηση και επομένως είναι η άποψη της ίδιας της Δ/νσης Δασών.
Όπως καταλαβαίνεται, πολύ δύσκολα η Δ/νση Δασών θα αλλάξει την άποψή της. Μετά η απόφαση (προφανώς συνήθως απορριπτική) θα υποβληθεί προς έλεγχο στην Περιφερειακή Δ/νση Δασών όπου κανένας δεν θα την δει επί της ουσίας. Στην συνέχεια θα πάει στην Γενική Γραμματεία Δασών όπου και θα γυρίσει χωρίς κάποιος να επανεξετάσει της ουσία της, εκτός αν…υπάρξει κάποια… «ειδική επιμέλεια».
Δεν υπάρχει άλλη λύση παρά η παραπομπή και των αιτημάτων αναμόρφωσης του Δασικού χάρτη στις ΕΠΕΑ μέσα σε ορισμένη προθεσμία.
4. Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος της λειτουργίας των Επιτροπών.
Είναι πεποίθησή μας ότι στην συντριπτική πλειοψηφία τους, τόσο η λειτουργία των Επιτροπών όσο και οι αποφάσεις είναι σωστές. Είναι ισορροπημένες και συνεκτιμούν όλα τα δεδομένα κάθε έκτασης και ταξινομούν τις χρήσεις με βάση τα δεδομένα της σύγχρονης Δασικής Νομοθεσίας.
Όμως δεν είναι όλα ρόδινα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Για παράδειγμα, πως εξηγείται που μία επιτροπή ενώ έχει συνεδριάσει πολλές φορές, να έχει εκδώσει ελάχιστες αποφάσεις;
Δεύτερο παράδειγμα: Σε μια επιτροπή, οι συνεδριάσεις διαρκούν μόνο 2 ώρες. Περίπου από τις 6-8 μ.μ και στο διάστημα αυτό πρέπει να εξετάσουν, όχι πάντα, αλλά συνήθως 40 υποθέσεις.
Δηλαδή η επιτροπή αφιερώνει ουσιαστικά 3 λεπτά της ώρας για κάθε υπόθεση μαζί με τα διαδικαστικά. Όσο να γίνει η ταυτοποίηση και έλεγχος νομιμότητας του κάθε ενιστάμενου κ.λπ. περνάνε τα 2 λεπτά της ώρας.
Δηλαδή για την ουσία κάθε υπόθεσης η Επιτροπή αφιερώνει κυριολεκτικά ένα λεπτό!!!
Κι ενώ καλούνται οι ενιστάμενοι να παρασταθούν στην Επιτροπή και να αναπτύξουν τις θέσεις τους, πέφτουν πάνω σε έναν θεριακλή Πρόεδρο που καπνίζοντας αρειμανίως (μέσα σε κλειστό χώρο), αναγγέλλει ότι έχουν 1 λεπτό χρόνο να αναπτύξουν τις απόψεις τους… διακόπτοντας συνεχώς και προκαλώντας με την εριστική του συμπεριφορά.
Αναρωτιόμαστε:
α. Άλλαξε ο Νόμος κι επιτρέπεται το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους;
Κι αν όχι, ένας Πρόεδρος που φόρα-παρτίδα παρανομεί, θα συμμετάσχει σε μια Επιτροπή που θα βγάλει και σωστές Τεχνικές και κυρίως Νόμιμες αποφάσεις; («μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ Γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν;» από την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, Επιστολή Ιακώβου κεφ.3.11- από την ίδια πηγή δεν μπορεί να ρέει και γλυκό και πικρό). Έτσι από έναν παρανομούντα Πρόεδρο θα βγουν νόμιμες αποφάσεις;
β. Αφού η επιτροπή δεν θέλει να ακούσει κανέναν ούτε να μπει σε διαλογική συζήτηση, γιατί καλεί τους ενιστάμενους; Γιατί τους κινητοποιεί με τεχνικούς Συμβούλους Δασολόγους, ή και Δικηγόρους κ.λπ., γιατί τους αφήνει να ξεροσταλιάζουν, όρθιοι στον δρόμο, έξω από την αίθουσα που δεν έχει ούτε ένα παγκάκι.
Το φαινόμενο του «νέου Δασικού φονταμεταλισμού».
Τον όρο αυτό υιοθέτησε πρώτη φορά ο κος Κωστής Χατζηδάκης και αναφέρεται στην σκληρή εφαρμογή της Δασικής πολιτικής από τις Δασικές υπηρεσίες.
Ωστόσο ο χαρακτηρισμός είναι άδικος, με την έννοια ότι ήταν σκληρή η Δασική Νομοθεσία που είχε ψηφίσει το Πολιτικό μας σύστημα και όχι η Δασική Υπηρεσία που ήταν αναγκασμένη να εφαρμόζει την Δασική Νομοθεσία.
Μάλιστα στις μέρες μας με την κλιματική αλλαγή, ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε ως Κοινωνία τόσο την διαδεδομένη αντιδασική, αντικοινωνική και αντεθνική στάση μας, όσο και τις πρόσφατες Νομοθεσίες της πολιτικής Προστασίας (ν. 4662/2020 και ν. 5073/2023) που ουσιαστικά έγιναν για να παρακάμψουν την Δασική Νομοθεσία χωρίς να μας παρέχουν ουσιαστική Πολιτική προστασία.
Όμως σποραδικά (ευτυχώς σπάνια) υπάρχουν αποφάσεις και των Επιτροπών που δεν είναι σωστές με την έννοια ότι δεν εφαρμόζουν πιστά την Δασική Νομοθεσία.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:
α. Το ΚΑΕΚ: 0-023572—- χαρακτηρίστηκε από την αρμόδια Επιτροπή ως ανέκαθεν Δασικού χαρακτήρα.
Και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι το κτήμα αυτό κατά το 1945 ήταν προδήλως γεωργικού χαρακτήρα (βλέπε σχετικό απόσπασμα του δασικού χάρτη του έτους 1945. ΦΩΤΟ 1). Μάλιστα βρίσκεται σε μια περιοχή μηδενικών κλίσεων, σε υψόμετρο 25 μέτρων από την θάλασσα και παραδοσιακά γεωργικού χαρακτήρα. Η έκταση αυτή χαρακτηρίστηκε ως Δασικού χαρακτήρα το 1945.
(ΦΩΤΟ 1)
Στην συνέχεια η Επιτροπή έκρινε ότι κατά την πρόσφατη θέαση, το κτήμα βρίσκεται σε περιοχή όπου έχει δημιουργηθεί ξεχωριστό οικολογικό δασικό περιβάλλον και έχει τα χαρακτηριστικά δασικού οικοσυστήματος (βλέπε ΦΩΤΟ 2). Η ανυπαρξία δασικής βλάστησης, η ρυμοτομία και οι έντονες ανθρωπογενείς επιδράσεις είναι λεπτομέρειες… μόνο που στην έκδοση αυτής της απόφασης δεν εφαρμόστηκε η Δασική Νομοθεσία (κυρίως το άρθρο 5.3 του ΠΔ 32/2016).
(ΦΩΤΟ 2)
Θα μπορούσαμε να δώσουμε και άλλα παραδείγματα. Δεν έχει όμως έννοια.
Οι περιπτώσεις που γνωρίζουμε εμείς είναι ελάχιστες. Θα έπρεπε ωστόσο να υπάρχει κάποιος έστω και δειγματοληπτικός έλεγχος ή απλώς μεγαλύτερη προσοχή.
Να ξέρουμε ότι πάντα ότι πίσω από μια απόφαση κρύβεται ένας άνθρωπος. Μια περιουσία μικρή ή μεγάλη.
Και πίσω από μια άδικη απόφαση είναι σίγουρο ότι δεν κρύβεται η Δασοπροστασία αλλά η προχειρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.