Ισπανική «βόμβα» στο ΝΑΤΟ
Ισπανική «βόμβα» στο ΝΑΤΟ: Ξεχάστε 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς– Χάος στη Σύνοδο της Χάγης
Η Ισπανία απέρριψε επισήμως
το αίτημα των Ηνωμένων Πολιτειών να αυξηθούν οι αμυντικές δαπάνες των
μελών του ΝΑΤΟ στο 5% του ΑΕΠ, προκαλώντας αναταραχή στο εσωτερικό της
Συμμαχίας.
Σοβαρές εντάσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και άλλα κράτη-μέλη ενδέχεται να φέρει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, που θα πραγματοποιηθεί στη Χάγη στις 24 και 25 Ιουνίου…
Η εκδήλωση έχει επιταχυνθεί ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αποχώρησης του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, όπως είχε συμβεί στη σύνοδο της G7.
Το βασικό διακύβευμα είναι αν θα υπάρξει συναίνεση ως προς την αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ για κάθε χώρα – απαίτηση που έχει θέσει η Ουάσινγκτον, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από το ΝΑΤΟ σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
Ωστόσο, πολλές χώρες δεν έχουν φτάσει καν το όριο του 2%.
Η επίσημη άρνηση της Ισπανίας
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Pedro Sanchez έχει ήδη αποστείλει επίσημη επιστολή στην έδρα του ΝΑΤΟ, γνωστοποιώντας ότι η Ισπανία θα καταψηφίσει την πρόταση για αύξηση της οικονομικής της συμμετοχής.
Η Μαδρίτη υποστηρίζει ότι το υφιστάμενο ποσοστό (1,2%) «υπερκαλύπτει τις αμυντικές της ανάγκες».
Ο Sanchez αντιμετωπίζει σημαντικές εσωτερικές πιέσεις, με περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο και έντονες κοινωνικές ανάγκες, ενώ διστάζει να προχωρήσει σε περικοπές κοινωνικών δαπανών ενόψει των αποσχιστικών τάσεων σε διάφορες περιφέρειες.
Παράλληλα, η Ισπανία δεν έχει άμεση γεωστρατηγική αντιπαράθεση με τη Ρωσία ούτε ιστορική εμπλοκή.
Αντιθέτως, στην ισπανική μνήμη κυριαρχεί η υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης προς τη νόμιμη κυβέρνηση κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο του 1936-1939.
Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico χαρακτήρισε επίσης την απαίτηση για 5% ως «παράλογη» και απείλησε με αποχώρηση της χώρας του από το ΝΑΤΟ.
Προς το παρόν, ο πρόεδρος της Σλοβακίας, Peter Pelegrini, δηλώνει ότι η Μπρατισλάβα δεν θα εμποδίσει τα τελικά συμπεράσματα της Συνόδου.
Ωστόσο, η πρόταση για τον νέο αμυντικό συντελεστή αναμένεται να προκαλέσει ευρύτερες αντιδράσεις.
Χώρες όπως η Δανία και ο Καναδάς εκφράζουν ήδη τη δυσαρέσκειά τους για τις αμερικανικές αξιώσεις, ιδιαίτερα σε σχέση με εδαφικά ζητήματα.
Ταυτόχρονα, αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες είναι δεσμευμένοι σε κοινωνικές πολιτικές, ιδίως απέναντι στον γηράσκοντα πληθυσμό τους. Η έλλειψη υποστήριξης ενδέχεται να επιφέρει πολιτικές ανατροπές.
Η οικονομική πραγματικότητα δεν επιτρέπει πολεμικές περιπέτειες
Το ζήτημα είναι ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν διαθέτουν τις οικονομικές δυνατότητες για αύξηση εξοπλιστικών δαπανών.
Η ΕΕ εισάγει το 58% της ενέργειάς της, με τη Γερμανία να φτάνει το 66%, την Ιταλία το 75% και την Ισπανία το 68%.
Την ίδια στιγμή, οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη είναι τέσσερις φορές υψηλότερες απ’ ό,τι στις ΗΠΑ, την Κίνα ή την Ιαπωνία.
Η πρόσφατη επίθεση στο κοίτασμα South Pars του Ιράν –το μεγαλύτερο του κόσμου– από το Ισραήλ, προκάλεσε περικοπή στην ημερήσια παροχή 12 εκατ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και αύξηση τιμών κατά 14%.
Οι υψηλές ενεργειακές τιμές επιβαρύνουν την παραγωγή και ενισχύουν τον πληθωρισμό. Την ίδια ώρα, τα χρέη είναι αυξημένα και το ευρώ υποχωρεί.
Με τέτοια δεδομένα, έχει νόημα η ΕΕ να εμπλακεί σε μια σύγκρουση που ενδέχεται να οδηγήσει σε πρωτοφανή αύξηση της φτώχειας τις τελευταίες δεκαετίες;
Υπάρχει πραγματικά ρωσική απειλή;
Η Ρωσία παρουσιάζεται ως η κύρια απειλή, προκειμένου να πεισθεί η Ευρώπη να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες. Αλλά πόσο ρεαλιστική είναι αυτή η απειλή;
Η Μόσχα δηλώνει ότι αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μέρος της Ευρώπης και ότι έχει μεγαλύτερο όφελος από την εμπορική συνεργασία παρά από μια στρατιωτική σύγκρουση.
Η ρωσική ηγεσία έχει προτείνει στην ΕΕ να επανέλθει σε κοινά προγράμματα ενεργειακής συνεργασίας, όπως μέσω του Nord Stream.
Κατηγορεί δε το ΝΑΤΟ για την παραβίαση της «κόκκινης γραμμής» της Μόσχας με την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο δυτικό μπλοκ.
Υποστηρίζει ότι, εφόσον διασφαλιστεί η ασφάλειά της με την αποδυνάμωση της κυβέρνησης στο Κίεβο, δεν υπάρχει λόγος για πόλεμο με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Παρότι η ΕΕ δεν φαίνεται πρόθυμη για έναν παραγωγικό διάλογο με τη Ρωσία, σταδιακά καθίσταται σαφές πως δεν έχει και πολλές εναλλακτικές.
www.bankingnews.gr
Η εκδήλωση έχει επιταχυνθεί ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αποχώρησης του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, όπως είχε συμβεί στη σύνοδο της G7.
Το βασικό διακύβευμα είναι αν θα υπάρξει συναίνεση ως προς την αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ για κάθε χώρα – απαίτηση που έχει θέσει η Ουάσινγκτον, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από το ΝΑΤΟ σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
Ωστόσο, πολλές χώρες δεν έχουν φτάσει καν το όριο του 2%.
Η επίσημη άρνηση της Ισπανίας
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Pedro Sanchez έχει ήδη αποστείλει επίσημη επιστολή στην έδρα του ΝΑΤΟ, γνωστοποιώντας ότι η Ισπανία θα καταψηφίσει την πρόταση για αύξηση της οικονομικής της συμμετοχής.
Η Μαδρίτη υποστηρίζει ότι το υφιστάμενο ποσοστό (1,2%) «υπερκαλύπτει τις αμυντικές της ανάγκες».
Ο Sanchez αντιμετωπίζει σημαντικές εσωτερικές πιέσεις, με περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο και έντονες κοινωνικές ανάγκες, ενώ διστάζει να προχωρήσει σε περικοπές κοινωνικών δαπανών ενόψει των αποσχιστικών τάσεων σε διάφορες περιφέρειες.
Παράλληλα, η Ισπανία δεν έχει άμεση γεωστρατηγική αντιπαράθεση με τη Ρωσία ούτε ιστορική εμπλοκή.
Αντιθέτως, στην ισπανική μνήμη κυριαρχεί η υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης προς τη νόμιμη κυβέρνηση κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο του 1936-1939.
Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico χαρακτήρισε επίσης την απαίτηση για 5% ως «παράλογη» και απείλησε με αποχώρηση της χώρας του από το ΝΑΤΟ.
Προς το παρόν, ο πρόεδρος της Σλοβακίας, Peter Pelegrini, δηλώνει ότι η Μπρατισλάβα δεν θα εμποδίσει τα τελικά συμπεράσματα της Συνόδου.
Ωστόσο, η πρόταση για τον νέο αμυντικό συντελεστή αναμένεται να προκαλέσει ευρύτερες αντιδράσεις.
Χώρες όπως η Δανία και ο Καναδάς εκφράζουν ήδη τη δυσαρέσκειά τους για τις αμερικανικές αξιώσεις, ιδιαίτερα σε σχέση με εδαφικά ζητήματα.
Ταυτόχρονα, αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες είναι δεσμευμένοι σε κοινωνικές πολιτικές, ιδίως απέναντι στον γηράσκοντα πληθυσμό τους. Η έλλειψη υποστήριξης ενδέχεται να επιφέρει πολιτικές ανατροπές.
Η οικονομική πραγματικότητα δεν επιτρέπει πολεμικές περιπέτειες
Το ζήτημα είναι ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν διαθέτουν τις οικονομικές δυνατότητες για αύξηση εξοπλιστικών δαπανών.
Η ΕΕ εισάγει το 58% της ενέργειάς της, με τη Γερμανία να φτάνει το 66%, την Ιταλία το 75% και την Ισπανία το 68%.
Την ίδια στιγμή, οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη είναι τέσσερις φορές υψηλότερες απ’ ό,τι στις ΗΠΑ, την Κίνα ή την Ιαπωνία.
Η πρόσφατη επίθεση στο κοίτασμα South Pars του Ιράν –το μεγαλύτερο του κόσμου– από το Ισραήλ, προκάλεσε περικοπή στην ημερήσια παροχή 12 εκατ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου και αύξηση τιμών κατά 14%.
Οι υψηλές ενεργειακές τιμές επιβαρύνουν την παραγωγή και ενισχύουν τον πληθωρισμό. Την ίδια ώρα, τα χρέη είναι αυξημένα και το ευρώ υποχωρεί.
Με τέτοια δεδομένα, έχει νόημα η ΕΕ να εμπλακεί σε μια σύγκρουση που ενδέχεται να οδηγήσει σε πρωτοφανή αύξηση της φτώχειας τις τελευταίες δεκαετίες;
Υπάρχει πραγματικά ρωσική απειλή;
Η Ρωσία παρουσιάζεται ως η κύρια απειλή, προκειμένου να πεισθεί η Ευρώπη να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες. Αλλά πόσο ρεαλιστική είναι αυτή η απειλή;
Η Μόσχα δηλώνει ότι αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μέρος της Ευρώπης και ότι έχει μεγαλύτερο όφελος από την εμπορική συνεργασία παρά από μια στρατιωτική σύγκρουση.
Η ρωσική ηγεσία έχει προτείνει στην ΕΕ να επανέλθει σε κοινά προγράμματα ενεργειακής συνεργασίας, όπως μέσω του Nord Stream.
Κατηγορεί δε το ΝΑΤΟ για την παραβίαση της «κόκκινης γραμμής» της Μόσχας με την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο δυτικό μπλοκ.
Υποστηρίζει ότι, εφόσον διασφαλιστεί η ασφάλειά της με την αποδυνάμωση της κυβέρνησης στο Κίεβο, δεν υπάρχει λόγος για πόλεμο με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Παρότι η ΕΕ δεν φαίνεται πρόθυμη για έναν παραγωγικό διάλογο με τη Ρωσία, σταδιακά καθίσταται σαφές πως δεν έχει και πολλές εναλλακτικές.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.