Αποκάλυψη
Αποκάλυψη - Το στρατηγικό φιάσκο του Ιράν με την προμήθεια των S400 - Ανατρέπονται όσα ξέραμε για τη στάση της Ρωσίας
Το μεγάλο ατόπημα: «Είμαστε αυτάρκεις στους αιθέρες, μας καλύπτει το εγχώριο σύστημα Bavar 373»...
Στον απόηχο της έναρξης έντεκα ημερών αεροπορικών επιδρομών του Ισραήλ κατά του Ιράν, που ξεκίνησαν στις 13 Ιουνίου, και εννέα ημέρες αργότερα της ανάπτυξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες στρατηγικών βομβαρδιστικών και πυρηνοκίνητων υποβρυχίων για την στοχοποίηση ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, το σύστημα αεράμυνας του Ιράν έχει βρεθεί στο επίκεντρο αυξανόμενης διεθνούς προσοχής και αμφισβήτησης.
Πολλές ιρανικές και φιλοϊρανικές ξένες πηγές έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες στη Ρωσία, κατηγορώντας τη Μόσχα ότι δεν προμήθευσε το Ιράν με προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα μακράς εμβέλειας – ειδικά το σύστημα S-400, που σήμερα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του ρωσικού οπλοστασίου.
Ο πρώην αναπληρωτής πρόεδρος της ιρανικής Βουλής, Ali Motahari, ήταν μεταξύ εκείνων που εξέφρασαν δημοσίως τέτοιες επικρίσεις, ισχυριζόμενος ότι η Ρωσία προμήθευσε το σύστημα στην αντίπαλο Τουρκία, το πρότεινε στη Σαουδική Αραβία, αλλά αρνήθηκε να το δώσει στο Ιράν, λόγω της επιθυμίας της Μόσχας να διατηρήσει καλές σχέσεις με το Ισραήλ.
Ο Motahari ήταν μεταξύ πολλών που, με βάση αυτή τη στάση, άσκησαν κριτική στο επίπεδο της στρατηγικής συνεργασίας Ρωσίας–Ιράν, υπονοώντας πως οι ρωσικές ενέργειες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες αμοιβαιότητας, ιδιαίτερα μετά την εκτεταμένη ιρανική υποστήριξη και μεταφορά τεχνολογίας που συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία ισχυρών δυνατοτήτων drone της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Οι επικρίσεις αυτές σχετικά με την απροθυμία της Ρωσίας να προμηθεύσει το Ιράν με προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα δεν στερούνται βάσης, αλλά όπως θα δούμε στη συνέχεια δεν είναι ο βασικός λόγος για την ήττα της Τεχεράνης από το Ισραήλ - τουλάχιστον στους αιθέρες.
Η αρχική άρνηση της Ρωσίας, η υπαναχώρηση και η στροφή στα S300
Τη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν το Ιράν εξέφραζε συνεχώς ενδιαφέρον για την απόκτηση των προκατόχων του S-400 – τα S-300PMU-1 και S-300PMU-2 – η Ρωσία επανειλημμένα αρνήθηκε να τα παραδώσει.
Αν και το 2007 υπεγράφη συμφωνία για το S-300PMU-1, η Μόσχα υπαναχώρησε το 2009, σύμφωνα με πληροφορίες, υπό την πίεση της Δύσης και του Ισραήλ.
Αυτή η στάση αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα που ώθησε την Τεχεράνη να ξεκινήσει την εγχώρια ανάπτυξη συστημάτων ανάλογων δυνατοτήτων.
Τελικά, το Ιράν προμηθεύτηκε το S-300PMU-2 το 2017.
Ωστόσο, μετά την υπογραφή της πυρηνικής συμφωνίας Joint Comprehensive Plan of Action το 2015 και την κοινή στρατιωτική δράση ρωσικών και ιρανικών δυνάμεων στη Συρία κατά ισλαμιστών μαχητών που υποστηρίζονταν από την Τουρκία, τη Δύση και το Ισραήλ, η Μόσχα έδειξε διατεθειμένη να παρέχει πιο προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου του S-400.
Fake news η «απροθυμία» της Ρωσίας να προμηθεύσει το υπερσύγχρνο σύστημα αεράμυνας στην Τεχεράνη
Το 2019, ρωσικές κυβερνητικές πηγές δήλωναν κατ’ επανάληψη ότι η Ρωσία ήταν πρόθυμη να προμηθεύσει το S-400 ειδικά στο Ιράν, μετά από σχετικές δηλώσεις του γραμματέα του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ιράν, Ali Shamkhani, ο οποίος είχε εκφράσει ενδιαφέρον για την απόκτηση προηγμένων εξοπλισμών με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της χώρας.
Την ίδια χρονιά, ρωσικές επίσημες πηγές διέψευσαν αναφορές δυτικών μέσων ότι η Μόσχα αρνήθηκε να προμηθεύσει το S-400, χαρακτηρίζοντάς τις ως «ψευδείς ειδήσεις» και δηλώνοντας ότι το Ιράν δεν είχε δείξει επίσημο ενδιαφέρον, άρα δεν υπήρχε λόγος να προχωρήσει η Ρωσία σε πώληση.
Τον Ιανουάριο του 2020, Ρώσοι βουλευτές υποστήριξαν δημόσια την ανάγκη να παρασχεθούν στο Ιράν τα συστήματα S-400, με τον επικεφαλής του Liberal Democratic Party of Russia να δηλώνει, λίγο μετά τη δολοφονία του στρατηγού Qasem Soleimani, ότι η Μόσχα έπρεπε να προσφέρει στο Ιράν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας και να του πουλήσει επειγόντως τα πιο σύγχρονα όπλα, ώστε «κανείς να μη διανοηθεί να πετάξει ούτε πέτρα προς το Ιράν».
Εξέφρασε μάλιστα τη βεβαιότητα ότι το S-400 και πιθανόν ακόμη και το νέο σύστημα S-500 θα μπορούσαν να «κλείσουν πλήρως τον ουρανό του Ιράν».
Το μεγάλο ατόπημα: «Είμαστε αυτάρκεις στους αιθέρες, μας καλύπτει το εγχώριο σύστημα Bavar 373»
Την προηγούμενη χρονιά, το Ιράν είχε προμηθευτεί το ρωσικό ραντάρ Rezonans-NE, που προσφέρει ικανότητες εντοπισμού στόχων σε πολύ μεγάλη απόσταση, ακόμα και στελθ αεροσκαφών.
Ακολούθως, Ιρανοί αξιωματούχοι δήλωναν επανειλημμένα ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας δεν είχαν μεγάλη ανάγκη για το S-400.
Ο Υπουργός Άμυνας, ταξίαρχος Mohammad Reza Ashtiani, τον Μάρτιο του 2023 απέρριψε δημοσιεύματα περί σχεδιαζόμενης προμήθειας, δηλώνοντας πως το Ιράν είναι αυτάρκες στην παραγωγή αντιαεροπορικών συστημάτων.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις δυνατότητες του εγχώριου συστήματος Bavar 373.
Το Bavar 373 αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της ιρανικής αεράμυνας τη στιγμή που το Ισραήλ ξεκίνησε τις εχθροπραξίες.
Τοπικές πηγές του απέδωσαν την κατάρριψη τριών από τα τέσσερα μαχητικά στελθ F-35 που φέρεται να εξουδετερώθηκαν κατά τη διάρκεια εμπλοκών.
Παρ’ όλα αυτά, η πυκνότητα του ιρανικού αντιαεροπορικού δικτύου και το γεγονός ότι τα F-35 επιχειρούσαν βαθιά μέσα στο ιρανικό έδαφος, δημιούργησαν ερωτήματα ως προς την αποτελεσματικότητα του συστήματος και το αν πιο εξελιγμένα μέσα θα μπορούσαν να είχαν προκαλέσει μεγαλύτερες απώλειες.
Αν και η Ρωσία δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα αξιόπιστος προμηθευτής για το Ιράν στις δύο πρώτες δεκαετίες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, από τα μέσα της δεκαετίας του 2010 και μετά φάνηκε πρόθυμη να παρέχει προηγμένα οπλικά συστήματα, όπως τα S-400 και τα μαχητικά Su-35.
Παρόλα αυτά, η διστακτικότητα του Ιράν να επενδύσει σε εξοπλιστικά προγράμματα από εξωτερικές πηγές υπήρξε πρωταρχικός περιοριστικός παράγοντας στην ενίσχυση των αμυντικών του δυνατοτήτων.
www.bankingnews.gr
Πολλές ιρανικές και φιλοϊρανικές ξένες πηγές έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες στη Ρωσία, κατηγορώντας τη Μόσχα ότι δεν προμήθευσε το Ιράν με προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα μακράς εμβέλειας – ειδικά το σύστημα S-400, που σήμερα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του ρωσικού οπλοστασίου.
Ο πρώην αναπληρωτής πρόεδρος της ιρανικής Βουλής, Ali Motahari, ήταν μεταξύ εκείνων που εξέφρασαν δημοσίως τέτοιες επικρίσεις, ισχυριζόμενος ότι η Ρωσία προμήθευσε το σύστημα στην αντίπαλο Τουρκία, το πρότεινε στη Σαουδική Αραβία, αλλά αρνήθηκε να το δώσει στο Ιράν, λόγω της επιθυμίας της Μόσχας να διατηρήσει καλές σχέσεις με το Ισραήλ.
Ο Motahari ήταν μεταξύ πολλών που, με βάση αυτή τη στάση, άσκησαν κριτική στο επίπεδο της στρατηγικής συνεργασίας Ρωσίας–Ιράν, υπονοώντας πως οι ρωσικές ενέργειες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες αμοιβαιότητας, ιδιαίτερα μετά την εκτεταμένη ιρανική υποστήριξη και μεταφορά τεχνολογίας που συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία ισχυρών δυνατοτήτων drone της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Οι επικρίσεις αυτές σχετικά με την απροθυμία της Ρωσίας να προμηθεύσει το Ιράν με προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα δεν στερούνται βάσης, αλλά όπως θα δούμε στη συνέχεια δεν είναι ο βασικός λόγος για την ήττα της Τεχεράνης από το Ισραήλ - τουλάχιστον στους αιθέρες.
Η αρχική άρνηση της Ρωσίας, η υπαναχώρηση και η στροφή στα S300
Τη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν το Ιράν εξέφραζε συνεχώς ενδιαφέρον για την απόκτηση των προκατόχων του S-400 – τα S-300PMU-1 και S-300PMU-2 – η Ρωσία επανειλημμένα αρνήθηκε να τα παραδώσει.
Αν και το 2007 υπεγράφη συμφωνία για το S-300PMU-1, η Μόσχα υπαναχώρησε το 2009, σύμφωνα με πληροφορίες, υπό την πίεση της Δύσης και του Ισραήλ.
Αυτή η στάση αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα που ώθησε την Τεχεράνη να ξεκινήσει την εγχώρια ανάπτυξη συστημάτων ανάλογων δυνατοτήτων.
Τελικά, το Ιράν προμηθεύτηκε το S-300PMU-2 το 2017.
Ωστόσο, μετά την υπογραφή της πυρηνικής συμφωνίας Joint Comprehensive Plan of Action το 2015 και την κοινή στρατιωτική δράση ρωσικών και ιρανικών δυνάμεων στη Συρία κατά ισλαμιστών μαχητών που υποστηρίζονταν από την Τουρκία, τη Δύση και το Ισραήλ, η Μόσχα έδειξε διατεθειμένη να παρέχει πιο προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου του S-400.
Fake news η «απροθυμία» της Ρωσίας να προμηθεύσει το υπερσύγχρνο σύστημα αεράμυνας στην Τεχεράνη
Το 2019, ρωσικές κυβερνητικές πηγές δήλωναν κατ’ επανάληψη ότι η Ρωσία ήταν πρόθυμη να προμηθεύσει το S-400 ειδικά στο Ιράν, μετά από σχετικές δηλώσεις του γραμματέα του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ιράν, Ali Shamkhani, ο οποίος είχε εκφράσει ενδιαφέρον για την απόκτηση προηγμένων εξοπλισμών με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της χώρας.
Την ίδια χρονιά, ρωσικές επίσημες πηγές διέψευσαν αναφορές δυτικών μέσων ότι η Μόσχα αρνήθηκε να προμηθεύσει το S-400, χαρακτηρίζοντάς τις ως «ψευδείς ειδήσεις» και δηλώνοντας ότι το Ιράν δεν είχε δείξει επίσημο ενδιαφέρον, άρα δεν υπήρχε λόγος να προχωρήσει η Ρωσία σε πώληση.
Τον Ιανουάριο του 2020, Ρώσοι βουλευτές υποστήριξαν δημόσια την ανάγκη να παρασχεθούν στο Ιράν τα συστήματα S-400, με τον επικεφαλής του Liberal Democratic Party of Russia να δηλώνει, λίγο μετά τη δολοφονία του στρατηγού Qasem Soleimani, ότι η Μόσχα έπρεπε να προσφέρει στο Ιράν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας και να του πουλήσει επειγόντως τα πιο σύγχρονα όπλα, ώστε «κανείς να μη διανοηθεί να πετάξει ούτε πέτρα προς το Ιράν».
Εξέφρασε μάλιστα τη βεβαιότητα ότι το S-400 και πιθανόν ακόμη και το νέο σύστημα S-500 θα μπορούσαν να «κλείσουν πλήρως τον ουρανό του Ιράν».
Το μεγάλο ατόπημα: «Είμαστε αυτάρκεις στους αιθέρες, μας καλύπτει το εγχώριο σύστημα Bavar 373»
Την προηγούμενη χρονιά, το Ιράν είχε προμηθευτεί το ρωσικό ραντάρ Rezonans-NE, που προσφέρει ικανότητες εντοπισμού στόχων σε πολύ μεγάλη απόσταση, ακόμα και στελθ αεροσκαφών.
Ακολούθως, Ιρανοί αξιωματούχοι δήλωναν επανειλημμένα ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας δεν είχαν μεγάλη ανάγκη για το S-400.
Ο Υπουργός Άμυνας, ταξίαρχος Mohammad Reza Ashtiani, τον Μάρτιο του 2023 απέρριψε δημοσιεύματα περί σχεδιαζόμενης προμήθειας, δηλώνοντας πως το Ιράν είναι αυτάρκες στην παραγωγή αντιαεροπορικών συστημάτων.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις δυνατότητες του εγχώριου συστήματος Bavar 373.
Το Bavar 373 αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της ιρανικής αεράμυνας τη στιγμή που το Ισραήλ ξεκίνησε τις εχθροπραξίες.
Τοπικές πηγές του απέδωσαν την κατάρριψη τριών από τα τέσσερα μαχητικά στελθ F-35 που φέρεται να εξουδετερώθηκαν κατά τη διάρκεια εμπλοκών.
Παρ’ όλα αυτά, η πυκνότητα του ιρανικού αντιαεροπορικού δικτύου και το γεγονός ότι τα F-35 επιχειρούσαν βαθιά μέσα στο ιρανικό έδαφος, δημιούργησαν ερωτήματα ως προς την αποτελεσματικότητα του συστήματος και το αν πιο εξελιγμένα μέσα θα μπορούσαν να είχαν προκαλέσει μεγαλύτερες απώλειες.
Αν και η Ρωσία δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα αξιόπιστος προμηθευτής για το Ιράν στις δύο πρώτες δεκαετίες μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, από τα μέσα της δεκαετίας του 2010 και μετά φάνηκε πρόθυμη να παρέχει προηγμένα οπλικά συστήματα, όπως τα S-400 και τα μαχητικά Su-35.
Παρόλα αυτά, η διστακτικότητα του Ιράν να επενδύσει σε εξοπλιστικά προγράμματα από εξωτερικές πηγές υπήρξε πρωταρχικός περιοριστικός παράγοντας στην ενίσχυση των αμυντικών του δυνατοτήτων.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.