«Όσα παίρνει ο Κυριάκος»

 

Πάμε πίσω στον χρόνο για κάποια γεγονότα που έχουν σχέση με τα αγροτικά (επιδοτήσεις κλπ) και την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να δούμε τι γινόταν τότε, τι επικρατούσε.

25 Ιουλίου 2025

«Όσα παίρνει ο Κυριάκος»: Μια συνέντευξη, τρία ξεκαθαρίσματα λογαριασμών – Καίγεται η Αθήνα και ο Δούκας… δροσίζεται  – Κουβαλήστε νερό με τα… μπουκάλια- ΟΠΕΚΕΠΕ: Απορίες και…ξεχασμένες ιστορίες

Κάποια στιγμή ο υπουργός Θόδωρος Πάγκαλος μάζεψε στο Ηράκλειο της Κρήτης, αγροκτηνοτροφικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και είπε «να μιλήσουμε μεταξύ κλεπτών»!!!

Κάποια στιγμή ο υπουργός Θόδωρος Πάγκαλος μάζεψε στο Ηράκλειο της Κρήτης, αγροκτηνοτροφικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και είπε «να μιλήσουμε μεταξύ κλεπτών»!!!

Συγκεκριμένα, τους είπε ότι δηλώνετε τετραπλάσια παραγωγή και τους πρότεινε να δηλώνουν διπλάσια γιατί «έχει και όρια η απάτη»! Είπε κι άλλα στην ίδια συνέντευξη(στο Κρήτη TV) ο Πάγκαλος.

Σταχυολογούμε:

1. •⁠  ⁠«Κάναμε κομπίνες. Δεν υπήρχε έλεγχος».
2. •⁠  ⁠«Φάγαμε πολλά λεφτά. Είναι γεγονός».
3. •⁠  ⁠«Όχι μόνο κλέβαμε, αλλά ήμασταν και τσαμπουκάδες».

Αυτά τα ωραία συνέβαιναν και τότε. Αλλά μετά από τόσα χρόνια θα περίμενε κανείς ότι οι διαδοχικές κυβερνήσεις θα κάνουν κάτι, βρέ αδερφέ, ώστε να σταματήσουν οι κομπίνες και οι απάτες, που εν τω μεταξύ, τα τελευταία χρόνια, επί ΝΔ, είχαν αναχθεί σε…επιστήμη.

Πάμε τώρα σε μια απορία που παραμένει αναπάντητη, άλυτη. Αφορά τον Λάμπρο Αντωνόπουλο, που παραιτήθηκε-ή τον… «παραίτησε» η Χαριλάου Τρικούπη- από Γραμματέα της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο Κρήτης.

Αφού, όπως λέει, πήρε νόμιμα την επιδότηση των 15.000 ευρώ, γιατί την επέστρεψε και φυσικά γιατί παραιτήθηκε; Όταν είσαι νόμιμος δεν φοβάσαι τίποτε και κανέναν. Ετσι δεν είναι;

Συμβαίνει και κάτι άλλο που ο ίδιος το ξέρει και γι αυτό έσπευσε να παραιτηθεί; Κάποιον λάκκο έχει η φάβα; Μυστήρια πράγματα που καλό είναι να διαλευκανθούν για να μη μένουν μετέωρες οι εύλογες απορίες και τα αναπόφευκτα ερωτηματικά…

«Όσα παίρνει ο Κυριάκος»: Μια συνέντευξη, τρία ξεκαθαρίσματα λογαριασμών

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καλεσμένος του ΣΚΑΪ, είπε τα πράγματα… όπως τον βόλευαν. Άνοιξε το στόμα του και βγήκε μια πολιτική Inception: πολλά επίπεδα πραγματικότητας, λίγη αλήθεια, πολύς ήχος και το τοτέμ ακόμη γυρίζει.

Και κάπου ανάμεσα σε καυστικά υπονοούμενα για «ακινησία» στα ελληνοτουρκικά και καρφιά για «διπλωματία Twitter», ήρθε το ξεκάθαρο άδειασμα στον Κώστα Καραμανλή: «Δεν θυμάμαι κάποια σημαντική πρωτοβουλία 2004–2009». Ένα «ο Καραμανλής ήταν απών» σε free jazz εκδοχή. Δεν τον κατονόμασε – αλλά ούτε και ο Κάιζερ Σόζε ονομαζόταν στην αρχή του The Usual Suspects.

Karamanliwood: Η σιωπή είναι χρυσός… ή μήπως όχι;

Ο Μακεδόνας πρώην Πρωθυπουργός, ο μόνος που κρατάει μυστικοπαθώς τα αρχεία του στο στυλ Argo, μίλησε πρόσφατα για «μη αναστρέψιμη κατάσταση ομηρίας έναντι της Τουρκίας». Και το Μαξίμου τον ευχαρίστησε… με backhand.

«Η τότε κυβέρνηση προσπάθησε με κάποιον από τους σημερινούς επικριτές να κάνει συμφωνία με Λιβύη και απέτυχε» είπε ο Μητσοτάκης. Το υπονοούμενο είχε τόση διακριτικότητα όσο και ο Joaquin Phoenix στο Joker: γελούσε μόνος του πριν ανάψει το φιτίλι.

Σαμαράς: Ο αόρατος άντρας

Ο Πρωθυπουργός δεν άφησε ούτε τον Αντώνη Σαμαρά να νιώσει μοναξιά. Σχολίασε την προοπτική να ιδρύσει νέο κόμμα με την ψυχρότητα ενός No Country for Old Men: «Δεν ανήκει πλέον στη ΝΔ, λυπάμαι». Σαν να μιλούσε για ξεχασμένο πιάτο στο ψυγείο: «δεν φταίω εγώ αν χάλασε».

Και όλα αυτά λίγο πριν έρθουν τα πάνω-κάτω στο σκηνικό των ελληνοτουρκικών. Με τη Νέα Υόρκη να φιλοξενεί το επόμενο επεισόδιο Erdogan & Mitsotakis, ο Πρωθυπουργός προειδοποιεί: «δεν θα κάτσω με σταυρωμένα χέρια». Εννοώντας ότι, προς το παρόν, απλώς τα τρίβει.

ΟΠΕΚΕΠΕ: Το ελληνικό Watergate με τρακτέρ

Η φράση «δεν μπορέσαμε να εξυγιάνουμε τον ΟΠΕΚΕΠΕ εν κινήσει» είναι ό,τι πιο La La Land έχει ειπωθεί στη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Δηλαδή, προσπαθούσαμε να χορέψουμε και να οδηγάμε ταυτόχρονα, αλλά τελικά τρακάρουμε στα Τέμπη.

Το Μαξίμου κατηγορεί τους πάντες και τον καθένα, εκτός από τον καθρέφτη. Αλλά το highlight ήταν όταν ο Πρωθυπουργός είπε: «Υπάρχει Έλληνας που να πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει στελέχη μπλεγμένα;». Μια ρητορική ερώτηση επιπέδου Slumdog Millionaire – με τον Ανδρουλάκη να φωνάζει «50-50» και τους δημοσιογράφους να πατάνε «τηλεφώνημα στον φίλο».

Εθνικά σε… SAFE mode

Ο Κυριάκος απειλεί ότι αν η Τουρκία συνεχίσει το casus belli, δεν θα μπει στο πρόγραμμα SAFE. Ένα μήνυμα με τόση επιρροή, όσο το «θα πω στη μαμά μου» στο Mean Girls. Τα γεωπολιτικά μπρα-ντε-φερ παίζονται με μυστική διπλωματία, αλλά ο Μητσοτάκης τα κάνει… Instagram live.

Και γιατί δεν συνομιλεί η Chevron με τη Λιβύη αλλά με την Ελλάδα; Καλή ερώτηση. Αλλά όχι για απάντηση· για σλόγκαν σε προεκλογικό σποτ.

The Favourite – αλλά ποιανού;

Ο Πρωθυπουργός χτίζει αφήγημα αποφασιστικότητας, την ώρα που το κόμμα του τρίζει, οι σύμμαχοι του παρελθόντος τον αμφισβητούν, και η αλήθεια τον παρακολουθεί από το διπλανό δωμάτιο – μαζί με κάτι παλιές υποκλοπές.

Η συνέντευξη στο ΣΚΑΪ ήταν μια Spotlight της δικής του αλήθειας: τι έκανε, τι προσπαθεί να κρύψει και ποιον θέλει να κάψει.

Γιατί στην πολιτική, όπως και στο Χόλιγουντ, δεν αρκεί να είσαι καλός.
Πρέπει να σκοτώσεις το σενάριο πριν το σκοτώσει κάποιος άλλος.

«Καυτός Δούκας: Ο Δήμαρχος, η Πόλη και ο Φούρνος»- «The Heat is On» – ή αλλιώς, «Μια Πόλη Καίγεται»

Αν το Everything Everywhere All At Once είχε γυριστεί στην Αθήνα, θα περιλάμβανε σίγουρα έναν Δήμαρχο που υπογράφει μανιφέστα για τους Ωκεανούς, ενώ στα Πατήσια ψήνεται η άσφαλτος σαν πεϊνιρλί. Γιατί, καλή η διεθνής προβολή, αλλά εδώ η πόλη βράζει. Και όχι μεταφορικά. Κυριολεκτικά.

Κλειστές πισίνες – Ανοιχτά στόματα

Οι θερμοκρασίες χτυπάνε 45άρια, αλλά οι δημοτικές πισίνες είναι εκτός λειτουργίας. Καλοκαίρι, summer camps, και τα παιδιά διψάνε για βουτιά. Αντί για δροσιά, εισπράττουν «τεχνικά προβλήματα». Όπως θα έλεγε και ο Μπραντ Πιτ στο Burn After Reading: “What did we learn here?” Απολύτως τίποτα.

 Σιντριβάνια εκτός. Βρύσες εκτός. Δήμος… off

Τα σιντριβάνια είναι μονάχα για τα promo video, όχι για τους πολίτες. Οι βρύσες μοιάζουν με γλυπτά. Όμορφες, αλλά άχρηστες. Και κάπου εκεί ο Δήμαρχος υπογράφει το Blue Cities Manifesto. Την ώρα που στην Αθήνα δεν έχεις νερό ούτε να βρέξεις μαντήλι να σκουπίσεις ιδρώτα.

Το πράσινο ψήνεται – κι ο Δήμος ποτίζει επικοινωνία

Οι πολίτες ποτίζουν μόνοι τους τα πάρκα, γιατί αλλιώς θα μετατραπούν σε σκηνικά από το The Road. Το πράσινο ξεραίνεται, οι φυτεύσεις μαραίνονται, και το μόνο πράσινο που ανθεί είναι αυτό της απραξίας. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος δηλώνει πως «ντους κάνουμε στα δέντρα». Να κάνετε και στο αφήγημα.

Άγρυπνοι Φύλακες… χωρίς SMS

Ο Δήμος ήταν πρωτοπόρος στη δημιουργία του Heat Alert. Σήμερα, το μόνο που ειδοποιεί είναι η θερμοκρασία στο κινητό σου. Γιατί δεν λειτουργεί πια; Ίσως γιατί η «ψηφιακή καινοτομία» καίγεται πιο εύκολα απ’ τα πεύκα στη Φιλοθέη.

Από το EXTREMA στο… εξτρίμ

Υπάρχει εφαρμογή που δείχνει τις πιο δροσερές διαδρομές στην πόλη. Αλλά δεν την χρησιμοποιεί κανείς. Γιατί; Ίσως επειδή, όταν φτάνεις στο σημείο δροσιάς, βλέπεις εργοτάξιο. Ή επειδή το δροσερό σημείο είναι σιντριβάνι που δεν λειτουργεί.

Η πόλη θέλει Cooling Stations – όχι Cool δηλώσεις

Η Αθήνα δεν θέλει μεγαλόστομες ανακοινώσεις για “πτώση 3 βαθμών”. Θέλει σταθμούς με νερό, μέριμνα για τους ηλικιωμένους, συνεργασία με Ερυθρό Σταυρό, και υποστήριξη στους εργαζομένους που δουλεύουν στον ήλιο. Γιατί το Spotlight της ζωής είναι στους δρόμους, όχι στο χαρτί.

Chief Heat Officer: Παρών ή Απών;

Αν έχεις Chief Heat Officer και δεν τον χρησιμοποιείς σε καύσωνα, είναι σαν να έχεις τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και να του λες να κάνει κομπάρσο σε διαφήμιση για ανεμιστήρα.

Και κάπου εδώ, η έκρηξη

Ο Δήμαρχος επιμένει ότι “έχει ήδη ρίξει τη θερμοκρασία”. Αν ισχύει αυτό, τότε να του δοθεί Νόμπελ Φυσικής και Όσκαρ Ειδικών Εφέ ταυτόχρονα. Γιατί ούτε ο Inception δεν κατάφερε να μπερδέψει τόσο πολύ το κοινό.

Heatwave – Το Σίκουελ της Αδράνειας

Η Αθήνα καίγεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν έχει άλλο χρόνο για δράσεις… βραδινές. Το σχέδιο δεν είναι πολυτελές. Είναι απαραίτητο. Όπως και η αλήθεια: η πόλη χρειάζεται ανάσα, όχι επικοινωνία.

Γιατί, όπως έλεγε και ο Τζακ Νίκολσον στο A Few Good Men:
«You can’t handle the truth!»
Αλλά οι Αθηναίοι όχι μόνο μπορούν – τη διψούν. Και το νερό, φυσικά.

“Στεγνός Μάξιμος – Ο πόλεμος της βρύσης”

Ή πώς να διψάς στην Αττική και να σε παρηγορούν με powerpoint.

Μέρες του «Mad Max: Fury Road» χωρίς τον Τομ Χάρντι

Αν ο Mad Max γύριζε στη Μεσογειακή γειτονιά του, δεν θα έψαχνε για βενζίνη αλλά για νερό. Και όχι στην έρημο, αλλά στην Αττική. Το 2024 λοιπόν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον πιο άνυδρο Μάιο από το 2008, με τους ταμιευτήρες του Μόρνου και του Ευήνου να μετατρέπονται σε λεκάνες για ραδίκια.

Η Ευρώπη προειδοποιεί, το Copernicus χτυπάει καμπάνες, οι επιστήμονες φωνάζουν με ντουντούκες. Αλλά στην Αθήνα, το μόνο που γεμίζει είναι οι εξαγγελίες: «1.200 έργα», «νέες υποδομές», «ψηφιακός μετασχηματισμός του νερού» – λες και θα ποτίσουμε τις γλάστρες με QR code.

Το νερό, νεράκι και το σχέδιο, σχεδιάκι

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Έχουμε 1.200 έργα που «τρέχουν» – εκ των οποίων 237 έχουν ολοκληρωθεί, δηλαδή λιγότερα κι απ’ τα μέλη της Βουλής. Και από το 2019 ως σήμερα, ό,τι έγινε, έγινε. Από εδώ και πέρα, «υλοποιούνται», «μελετώνται», «ωριμάζουν» – σαν παλιά φρούτα που δεν τα τρως ποτέ.

Η Αττική έχει χάσει το 50% των υδάτινων αποθεμάτων της από το 2022. Κι όμως, οι ανακοινώσεις που ακούστηκαν στη σύσκεψη του Μαξίμου θα ταίριαζαν καλύτερα σε εταιρικό event: πολύ infographics, λίγο αποτέλεσμα.

«Σχέδιο Ελλάδα 2050» – μέχρι τότε, κουβαλήστε νερό με τα μπουκάλια

Αν κάποιος περίμενε από μια σύσκεψη στο Μαξίμου να βγει έστω ένα έκτακτο σχέδιο, καμία ψευδαίσθηση. Οι ειδήσεις περιορίστηκαν στο τι δεν μπορούμε να κάνουμε τώρα, και στο πόσο καλά θα τα καταφέρουμε το 2030. Γιατί σε αυτή τη χώρα, αν διψάς, πρέπει πρώτα να δεις power point, μετά να εγκριθεί μελέτη, και στο τέλος να ελπίζεις σε ανάδοχο που δεν θα τα παρατήσει στα μισά.

Κι αν όλο αυτό σας θυμίζει το “Everything Everywhere All At Once” (Όλα Όσα Συμβαίνουν Παντού Ταυτόχρονα), δεν είστε μόνοι. Μόνο που στη δική μας ταινία, όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα εκτός από τα έργα.

Σταγονόμετρο για τους πολίτες, αυταρέσκεια με το σταυροπόδι

Η διαχείριση του νερού δεν είναι πια τεχνικό ζήτημα. Είναι πολιτικό. Είναι θέμα διακυβέρνησης, προτεραιοτήτων και ικανότητας να λες λιγότερα και να κάνεις περισσότερα. Η κλιματική κρίση δεν είναι πρόφαση για να αναβάλεις – είναι υποχρέωση για να δράσεις.

Το πρόβλημα είναι εδώ, φλέγον, πιεστικό, στεγνό. Και την ώρα που οι πολίτες ετοιμάζονται να γυρίσουν στο πηγάδι, η κυβέρνηση ποζάρει δίπλα σε χάρτες και δείκτες.

Τελικά, το μόνο που ρέει ασταμάτητα… είναι οι δηλώσεις

Ύστερα από έξι χρόνια, τα «εθνικά σχέδια» δεν ξεδιψούν κανέναν. Η χώρα δεν χρειάζεται ένα ακόμη όραμα από το Μέλλον. Χρειάζεται βρύσες που τρέχουν, ταμιευτήρες που γεμίζουν, και ένα κράτος που καταλαβαίνει ότι το νερό δεν ψηφίζει, αλλά το διψάς.

https://newpost.gr