Ο Harry Dent «βλέπει» Αρμαγεδδώνα
Μιλώντας στο podcast
Wealthion στο YouTube, ο Dent τόνισε ότι η οικονομία οδεύει προς μια
ύφεση αντίστοιχη με εκείνη της δεκαετίας του 1930, δηλαδή με πτώση στα
assets ως 90%.
Ο Harry Dent «βλέπει» Αρμαγεδδώνα - Κραχ -90% στα assets, 25 χρόνια bear market και καταστροφή τύπου 1930
Με μία ακόμη προειδοποίηση για τις δραματικές συνέπειες που, όπως πιστεύει, θα φέρει η «φούσκα» που έχει διαμορφωθεί στη χρηματιστηριακή αγορά επανήλθε ο οικονομολόγος Harry Dent, γνωστός για τις ριζοσπαστικές του προβλέψεις…
Μιλώντας στο podcast Wealthion στο YouTube, ο Dent τόνισε ότι η οικονομία των ΗΠΑ οδεύει προς μια ύφεση αντίστοιχη με εκείνη της δεκαετίας του 1930, δηλαδή με πτώση στα assets ως 90%.
Μετά το κραχ του 1929, ο δείκτης των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών χρειάστηκε 25 χρόνια για να επιστρέψει στα προ της πτώσης επίπεδα.
Οι επενδυτές θεωρούσαν τις μετοχές κακή επένδυση, ενώ η ίδια η αγορά είχε συνδεθεί στη συνείδηση του κοινού με απάτες και αποτυχίες.
Πολλοί τότε θυμήθηκαν τα λεγόμενα «Roaring 20s», την εποχή που προσωποποιήθηκε από τις φιγούρες των «κακών κερδοσκόπων» οι οποίοι οδήγησαν χιλιάδες ιδιώτες επενδυτές στην οικονομική καταστροφή – μεταξύ αυτών και ο Jay Gould.
Η εποχή εκείνη ταυτίστηκε με τον αχαλίνωτο καπιταλισμό, ενώ ο μέσος Αμερικανός γινόταν ολοένα και πιο απρόθυμος να επενδύσει.
Ακόμη και ο θρυλικός μέντορας του Warren Buffett, ο Benjamin Graham, είχε αμφιβολίες για την ανοδική αγορά, τονίζοντας ότι, αν και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων ήταν χαμηλές, «θα μπορούσε να χρειαστεί άγνωστο χρονικό διάστημα για να επανέλθουν σε ισορροπία».
Σήμερα, ο Dent υποστηρίζει ότι η επερχόμενη κρίση είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται μία φορά κάθε 90 χρόνια.
Δεν πρόκειται, κατά την άποψή του, για απλή «αναδιάρθρωση» χαρτοφυλακίων, αλλά για την ανάγκη πλήρους εξόδου από την αγορά ώστε να αποφευχθούν οι καταστροφικές ζημίες που θα προκαλέσει η κρίση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται;
Η ιστορία, όπως σημειώνει, «κάνει ρίμα». Σήμερα, παρόμοια «λαϊκά» συναισθήματα πυροδοτούνται, μεταξύ άλλων, από την BlackRock και τα πλουσιότερα στελέχη της Silicon Valley, τα οποία αξιοποιούν τις τεράστιες περιουσίες τους για να χρηματοδοτήσουν διάφορες «ιδεολογικές εκστρατείες».
Οι μετοχές παραμένουν υπερτιμημένες, αν και υπάρχουν σημαντικές διαρθρωτικές διαφορές σε σχέση με τη δεκαετία του 1920.
Τα αμερικανικά νοικοκυριά έχουν σήμερα μεγάλη έκθεση σε μετοχές, που αποτελούν βασικό πυλώνα του συνταξιοδοτικού τους συστήματος.
Μια μεγάλη πτώση θα είχε καταστροφικές συνέπειες.
Από την άλλη πλευρά, τα «δάνεια με εγγύηση μετοχών» δεν είναι τόσο διαδεδομένα, ενώ το χρέος των νοικοκυριών παρουσιάζει διαφορετική δομή.
Αυτό που παραμένει ίδιο, σύμφωνα με τον Dent, είναι η μαζική υπερεκτίμηση των μετοχών, η διάχυτη αισιοδοξία των επενδυτών και η πεποίθηση ότι οι τιμές θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν ανεξάρτητα από τις βραχυπρόθεσμες εξελίξεις.
Στη δεκαετία του 1920, το συνταξιοδοτικό σύστημα των ΗΠΑ δεν εξαρτιόταν σχεδόν καθόλου από την απόδοση των χρηματιστηριακών δεικτών – κάτι που σήμερα έχει αλλάξει ριζικά.
Επιπλέον, το διεθνές περιβάλλον περιπλέκεται από τους εμπορικούς πολέμους της εποχής Trump.
Παρότι οι νέοι δασμοί της 2ας Απριλίου δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί, ο μέσος πραγματικός δασμός στις ΗΠΑ βρίσκεται ήδη γύρω στο 19%.
Το γεγονός αυτό θυμίζει έντονα τον αμφιλεγόμενο νόμο Smoot-Hawley του Ιουνίου 1930, ο οποίος επιδείνωσε τη μεγάλη ύφεση, οδηγώντας χιλιάδες επιχειρήσεις –και κατ’ επέκταση καταναλωτές– σε ακόμη πιο δεινή οικονομική θέση.
www.bankingnews.gr
Μιλώντας στο podcast Wealthion στο YouTube, ο Dent τόνισε ότι η οικονομία των ΗΠΑ οδεύει προς μια ύφεση αντίστοιχη με εκείνη της δεκαετίας του 1930, δηλαδή με πτώση στα assets ως 90%.
Μετά το κραχ του 1929, ο δείκτης των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών χρειάστηκε 25 χρόνια για να επιστρέψει στα προ της πτώσης επίπεδα.
Οι επενδυτές θεωρούσαν τις μετοχές κακή επένδυση, ενώ η ίδια η αγορά είχε συνδεθεί στη συνείδηση του κοινού με απάτες και αποτυχίες.
Πολλοί τότε θυμήθηκαν τα λεγόμενα «Roaring 20s», την εποχή που προσωποποιήθηκε από τις φιγούρες των «κακών κερδοσκόπων» οι οποίοι οδήγησαν χιλιάδες ιδιώτες επενδυτές στην οικονομική καταστροφή – μεταξύ αυτών και ο Jay Gould.
Η εποχή εκείνη ταυτίστηκε με τον αχαλίνωτο καπιταλισμό, ενώ ο μέσος Αμερικανός γινόταν ολοένα και πιο απρόθυμος να επενδύσει.
Ακόμη και ο θρυλικός μέντορας του Warren Buffett, ο Benjamin Graham, είχε αμφιβολίες για την ανοδική αγορά, τονίζοντας ότι, αν και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων ήταν χαμηλές, «θα μπορούσε να χρειαστεί άγνωστο χρονικό διάστημα για να επανέλθουν σε ισορροπία».
Σήμερα, ο Dent υποστηρίζει ότι η επερχόμενη κρίση είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται μία φορά κάθε 90 χρόνια.
Δεν πρόκειται, κατά την άποψή του, για απλή «αναδιάρθρωση» χαρτοφυλακίων, αλλά για την ανάγκη πλήρους εξόδου από την αγορά ώστε να αποφευχθούν οι καταστροφικές ζημίες που θα προκαλέσει η κρίση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται;
Η ιστορία, όπως σημειώνει, «κάνει ρίμα». Σήμερα, παρόμοια «λαϊκά» συναισθήματα πυροδοτούνται, μεταξύ άλλων, από την BlackRock και τα πλουσιότερα στελέχη της Silicon Valley, τα οποία αξιοποιούν τις τεράστιες περιουσίες τους για να χρηματοδοτήσουν διάφορες «ιδεολογικές εκστρατείες».
Οι μετοχές παραμένουν υπερτιμημένες, αν και υπάρχουν σημαντικές διαρθρωτικές διαφορές σε σχέση με τη δεκαετία του 1920.
Τα αμερικανικά νοικοκυριά έχουν σήμερα μεγάλη έκθεση σε μετοχές, που αποτελούν βασικό πυλώνα του συνταξιοδοτικού τους συστήματος.
Μια μεγάλη πτώση θα είχε καταστροφικές συνέπειες.
Από την άλλη πλευρά, τα «δάνεια με εγγύηση μετοχών» δεν είναι τόσο διαδεδομένα, ενώ το χρέος των νοικοκυριών παρουσιάζει διαφορετική δομή.
Αυτό που παραμένει ίδιο, σύμφωνα με τον Dent, είναι η μαζική υπερεκτίμηση των μετοχών, η διάχυτη αισιοδοξία των επενδυτών και η πεποίθηση ότι οι τιμές θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν ανεξάρτητα από τις βραχυπρόθεσμες εξελίξεις.
Στη δεκαετία του 1920, το συνταξιοδοτικό σύστημα των ΗΠΑ δεν εξαρτιόταν σχεδόν καθόλου από την απόδοση των χρηματιστηριακών δεικτών – κάτι που σήμερα έχει αλλάξει ριζικά.
Επιπλέον, το διεθνές περιβάλλον περιπλέκεται από τους εμπορικούς πολέμους της εποχής Trump.
Παρότι οι νέοι δασμοί της 2ας Απριλίου δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί, ο μέσος πραγματικός δασμός στις ΗΠΑ βρίσκεται ήδη γύρω στο 19%.
Το γεγονός αυτό θυμίζει έντονα τον αμφιλεγόμενο νόμο Smoot-Hawley του Ιουνίου 1930, ο οποίος επιδείνωσε τη μεγάλη ύφεση, οδηγώντας χιλιάδες επιχειρήσεις –και κατ’ επέκταση καταναλωτές– σε ακόμη πιο δεινή οικονομική θέση.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.