Συγκλονιστική αποκάλυψη
Η ειρήνη στην
Ουκρανία δεν θα έρθει με φαντασιώσεις περί «ολοκληρωτικής ήττας της
Ρωσίας» - Θα έρθει όταν η Δύση αποδεχτεί την πραγματικότητα και καθίσει
στο τραπέζι με σεβασμό προς τα ρωσικά συμφέροντα
Συγκλονιστική αποκάλυψη - Η Ρωσία θα επιβάλει τους 3 όρους της ειρήνης στην Ουκρανία το 2026 - Η ΕΕ γονατίζει, οι ΗΠΑ φεύγουν
Η ουκρανική κρίση έχει εξελιχθεί στον πιο αιματηρό και παρατεταμένο πόλεμο στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παρά τις προσπάθειες της Δύσης να παρουσιάσει τη σύγκρουση ως «αγώνα δημοκρατίας εναντίον αυταρχισμού», η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και αποκαλυπτική για τις αντιφάσεις του λεγόμενου διεθνούς συστήματος βασισμένου σε κανόνες.
Καθώς κορυφώνονται οι διπλωματικές διεργασίες από την Ουάσιγκτον έως τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί.
Η απάντηση, όσο δυσάρεστη και αν φαίνεται για το ΝΑΤΟ και το Κίεβο, είναι πως μόνο με ρεαλιστικούς συμβιβασμούς που θα λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας μπορεί να υπάρξει βιώσιμη λύση.
Μία βιώσιμη ειρήνη μπορεί να γεννηθεί το 2026 με τρεις θεμελιώδεις αρχές, που θα επιβάλει η Ρωσία στο πλαίσιο των ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων.
Η σημασία των πρόσφατων διπλωματικών κινήσεων
Τον Αύγουστο του 2025, οι διεθνείς εξελίξεις πήραν απρόσμενη τροπή.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump και ο Ρώσος ομόλογός του Vladimir Putin συναντήθηκαν στην Αλάσκα για τρεις ώρες, ανοίγοντας την αυλαία σε έναν νέο γύρο κορυφαίας διπλωματίας.
Στη συνέχεια, στην Ουάσιγκτον συγκεντρώθηκαν Ευρωπαίοι ηγέτες, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Mark Rutte.
Αυτή η «από πάνω προς τα κάτω» διαδικασία, όπου οι ηγέτες συναντιούνται πριν ακόμη υπάρξει προεργασία από διπλωμάτες και ειδικούς, αποτελεί ένδειξη του επείγοντος χαρακτήρα της κατάστασης.
Παράλληλα, φανερώνει κάτι σημαντικό: η Ουκρανία δεν μπορεί να καθορίσει μόνη της το μέλλον της.
Το παζάρι γίνεται μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με την Ευρώπη σε ρόλο κομπάρσου.
Τι δεν είναι διαπραγματεύσιμο για τη Ρωσία
Ένα από τα βασικά θέματα που συζητούνται είναι τα λεγόμενα land swaps – δηλαδή οι εδαφικές ανταλλαγές.
Η Μόσχα ζητά την πλήρη κυριαρχία στο Donbass, συμπεριλαμβανομένων περιοχών που ακόμα ελέγχει το Κίεβο.
Από ρωσική σκοπιά, αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.
Οι περιοχές αυτές έχουν ήδη ενσωματωθεί πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά στη Ρωσία.
Οι κάτοικοί τους μίλησαν μέσω δημοψηφισμάτων, όσο κι αν η Δύση τα απορρίπτει.
Το να ζητάει η Ουκρανία «επιστροφή» εδαφών είναι σαν να απαιτεί η Πολωνία ξανά το Kaliningrad.
Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω.
Επομένως, η όποια ειρηνευτική συμφωνία θα πρέπει να αναγνωρίζει το νέο status quo.
Οποιαδήποτε προσπάθεια «παγώματος της σύγκρουσης» χωρίς σαφή οριοθέτηση κυριαρχίας απλώς θα οδηγήσει σε νέο πόλεμο.
Οι «εγγυήσεις ασφαλείας» και η ψευδαίσθηση του ΝΑΤΟ
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι οι λεγόμενες «εγγυήσεις ασφαλείας» προς την Ουκρανία.
Η Ουάσιγκτον συζητά την εγκατάσταση αμερικανικών και ευρωπαϊκών δυνάμεων σε ουκρανικό έδαφος μετά τον πόλεμο, ώστε να αποτραπεί «νέα ρωσική επίθεση».
Αλλά εδώ υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση: η Ρωσία δεν πολεμάει για να κατακτήσει το Κίεβο, αλλά για να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορά της.
Εάν μετά τη λήξη των συγκρούσεων εγκατασταθούν δυτικά στρατεύματα στην Ουκρανία, η Μόσχα όχι μόνο δεν θα νιώσει ασφάλεια, αλλά θα θεωρήσει ότι απειλείται υπαρξιακά.
Η παρουσία 84.000 Αμερικανών στρατιωτών στην Ευρώπη ήδη εκνευρίζει τη ρωσική ηγεσία.
Η μόνιμη εγκατάσταση μιας ταξιαρχίας στην Ουκρανία θα ήταν καθαρή πρόκληση.
Συνεπώς, η μόνη ρεαλιστική «εγγύηση» ειρήνης είναι η ουδετεροποίηση της Ουκρανίας, δηλαδή η δέσμευση ότι δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ.
Ο παράγοντας των πυρηνικών
Η συζήτηση για το μέλλον της Ουκρανίας δεν μπορεί να αγνοήσει τον πυρηνικό παράγοντα.
Η Ρωσία διαθέτει σαφές πλεονέκτημα σε τακτικά πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη.
Οι δηλώσεις Putin για πιθανή χρήση τους σε περίπτωση απειλής του καθεστώτος ή της εδαφικής ακεραιότητας της Ρωσίας δεν είναι «μπλόφα», αλλά μέρος της στρατηγικής αποτροπής.
Η Δύση προσπαθεί να βάλει την Ουκρανία κάτω από την «πυρηνική ομπρέλα» του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως αυτή να είναι μέλος.
Αυτό είναι γελοίο από γεωπολιτική σκοπιά: είτε η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, κάτι που η Ρωσία δεν θα επιτρέψει ποτέ, είτε θα παραμείνει ουδέτερη.
Η πραγματική λύση βρίσκεται στην επιστροφή σε καθεστώς ελέγχου εξοπλισμών, όπως η Συνθήκη INF, και στην αποδοχή μιας αποπυρηνικοποιημένης Ουκρανίας.
Τα 3 ανυπέρβλητα προβλήματα για Δύση και Ουκρανία
Η ουκρανική ηγεσία, μέσω δηλώσεων του επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Kirill Budanov, ισχυρίζεται ότι ο πόλεμος θα τελειώσει το 2025 με «πίεση στη Ρωσία».
Παράλληλα, προβάλλεται ότι η Δύση θα συνεχίσει να στέλνει χρήματα και όπλα στο Κίεβο.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική:
1. Η οικονομία της Δύσης πιέζεται από τον πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση και την κόπωση της κοινής γνώμης.
2. Η στρατιωτική υποστήριξη έχει όρια• οι αποθήκες πυρομαχικών εξαντλούνται, ενώ οι γραμμές παραγωγής δεν μπορούν να ανταποκριθούν.
3. Η Ουκρανία έχει εξαντληθεί δημογραφικά• εκατομμύρια νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, ενώ οι απώλειες στο μέτωπο είναι τεράστιες.
Αντίθετα, η Ρωσία έχει δείξει αντοχή: αύξησε την πολεμική της παραγωγή, σταθεροποίησε την οικονομία μέσω BRICS και Ασίας, και ενίσχυσε την εσωτερική της συνοχή.
Η στάση Trump και η ρωσική στρατηγική
Ο Donald Trump έχει εκφράσει σκεπτικισμό για την αποτελεσματικότητα της δυτικής στρατηγικής.
Κατανοεί ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν τερματισμό του πολέμου, καθώς οι ίδιοι υφίστανται τις οικονομικές συνέπειες, ενώ οι ΗΠΑ αποκομίζουν κέρδη από την ενεργειακή και στρατιωτική εξάρτηση της Ευρώπης.
Από ρωσική σκοπιά, αυτό αποτελεί ευκαιρία: η Μόσχα μπορεί να αξιοποιήσει την αμερικανική κόπωση και την ευρωπαϊκή ανησυχία για να προωθήσει έναν συμβιβασμό που θα κατοχυρώνει τα κεκτημένα της.
Τι σημαίνει πραγματική ειρήνη - Η Ρωσία θα επιβάλει τις 3 θεμελιώδεις αρχές της ειρήνης το 2026
Μια βιώσιμη ειρηνευτική συμφωνία δεν μπορεί να βασίζεται σε ουτοπίες. Πρέπει να στηρίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές:
1. Αναγνώριση της νέας εδαφικής πραγματικότητας. Το Dobass και η Κριμαία ανήκουν πλέον στη Ρωσία.
2. Ουδετερότητα της Ουκρανίας. Ούτε ΝΑΤΟ ούτε πυρηνικά. Μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, όχι πολεμικό ορμητήριο.
3. Επανεκκίνηση της συνεργασίας σε ζητήματα ασφάλειας. Νέες συνθήκες για πυρηνικά, πυραύλους και στρατιωτική παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη.
Μόνο αν γίνουν αποδεκτές αυτές οι αρχές μπορεί να υπάρξει σταθερότητα στην Ευρώπη.
Ρεαλισμός αντί για αυταπάτες - Ο επίκαιρος Kennedy
Η ουκρανική τραγωδία δείχνει ότι οι πόλεμοι είναι εύκολο να ξεκινούν, αλλά δύσκολο να τελειώνουν.
Η Δύση έκανε το λάθος να πιστέψει ότι μπορούσε να «σπάσει» τη Ρωσία μέσω κυρώσεων και στρατιωτικής πίεσης.
Αντίθετα, η Μόσχα αποδείχτηκε ανθεκτική και αποφασισμένη.
Όπως είχε πει ο John Kennedy: «Δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά δεν πρέπει και να φοβόμαστε να διαπραγματευτούμε».
Το μήνυμα αυτό ισχύει σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Η ειρήνη στην Ουκρανία δεν θα έρθει με φαντασιώσεις περί «ολοκληρωτικής ήττας της Ρωσίας».
Θα έρθει όταν η Δύση αποδεχτεί την πραγματικότητα και καθίσει στο τραπέζι με σεβασμό προς τα ρωσικά συμφέροντα.
Μόνο τότε μπορεί να αποφευχθεί μια ακόμα δεκαετία αιματοχυσίας και να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Παρά τις προσπάθειες της Δύσης να παρουσιάσει τη σύγκρουση ως «αγώνα δημοκρατίας εναντίον αυταρχισμού», η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και αποκαλυπτική για τις αντιφάσεις του λεγόμενου διεθνούς συστήματος βασισμένου σε κανόνες.
Καθώς κορυφώνονται οι διπλωματικές διεργασίες από την Ουάσιγκτον έως τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί.
Η απάντηση, όσο δυσάρεστη και αν φαίνεται για το ΝΑΤΟ και το Κίεβο, είναι πως μόνο με ρεαλιστικούς συμβιβασμούς που θα λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας μπορεί να υπάρξει βιώσιμη λύση.
Μία βιώσιμη ειρήνη μπορεί να γεννηθεί το 2026 με τρεις θεμελιώδεις αρχές, που θα επιβάλει η Ρωσία στο πλαίσιο των ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων.
Η σημασία των πρόσφατων διπλωματικών κινήσεων
Τον Αύγουστο του 2025, οι διεθνείς εξελίξεις πήραν απρόσμενη τροπή.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump και ο Ρώσος ομόλογός του Vladimir Putin συναντήθηκαν στην Αλάσκα για τρεις ώρες, ανοίγοντας την αυλαία σε έναν νέο γύρο κορυφαίας διπλωματίας.
Στη συνέχεια, στην Ουάσιγκτον συγκεντρώθηκαν Ευρωπαίοι ηγέτες, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Mark Rutte.
Αυτή η «από πάνω προς τα κάτω» διαδικασία, όπου οι ηγέτες συναντιούνται πριν ακόμη υπάρξει προεργασία από διπλωμάτες και ειδικούς, αποτελεί ένδειξη του επείγοντος χαρακτήρα της κατάστασης.
Παράλληλα, φανερώνει κάτι σημαντικό: η Ουκρανία δεν μπορεί να καθορίσει μόνη της το μέλλον της.
Το παζάρι γίνεται μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με την Ευρώπη σε ρόλο κομπάρσου.
Τι δεν είναι διαπραγματεύσιμο για τη Ρωσία
Ένα από τα βασικά θέματα που συζητούνται είναι τα λεγόμενα land swaps – δηλαδή οι εδαφικές ανταλλαγές.
Η Μόσχα ζητά την πλήρη κυριαρχία στο Donbass, συμπεριλαμβανομένων περιοχών που ακόμα ελέγχει το Κίεβο.
Από ρωσική σκοπιά, αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.
Οι περιοχές αυτές έχουν ήδη ενσωματωθεί πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά στη Ρωσία.
Οι κάτοικοί τους μίλησαν μέσω δημοψηφισμάτων, όσο κι αν η Δύση τα απορρίπτει.
Το να ζητάει η Ουκρανία «επιστροφή» εδαφών είναι σαν να απαιτεί η Πολωνία ξανά το Kaliningrad.
Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω.
Επομένως, η όποια ειρηνευτική συμφωνία θα πρέπει να αναγνωρίζει το νέο status quo.
Οποιαδήποτε προσπάθεια «παγώματος της σύγκρουσης» χωρίς σαφή οριοθέτηση κυριαρχίας απλώς θα οδηγήσει σε νέο πόλεμο.
Οι «εγγυήσεις ασφαλείας» και η ψευδαίσθηση του ΝΑΤΟ
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι οι λεγόμενες «εγγυήσεις ασφαλείας» προς την Ουκρανία.
Η Ουάσιγκτον συζητά την εγκατάσταση αμερικανικών και ευρωπαϊκών δυνάμεων σε ουκρανικό έδαφος μετά τον πόλεμο, ώστε να αποτραπεί «νέα ρωσική επίθεση».
Αλλά εδώ υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση: η Ρωσία δεν πολεμάει για να κατακτήσει το Κίεβο, αλλά για να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορά της.
Εάν μετά τη λήξη των συγκρούσεων εγκατασταθούν δυτικά στρατεύματα στην Ουκρανία, η Μόσχα όχι μόνο δεν θα νιώσει ασφάλεια, αλλά θα θεωρήσει ότι απειλείται υπαρξιακά.
Η παρουσία 84.000 Αμερικανών στρατιωτών στην Ευρώπη ήδη εκνευρίζει τη ρωσική ηγεσία.
Η μόνιμη εγκατάσταση μιας ταξιαρχίας στην Ουκρανία θα ήταν καθαρή πρόκληση.
Συνεπώς, η μόνη ρεαλιστική «εγγύηση» ειρήνης είναι η ουδετεροποίηση της Ουκρανίας, δηλαδή η δέσμευση ότι δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ.
Ο παράγοντας των πυρηνικών
Η συζήτηση για το μέλλον της Ουκρανίας δεν μπορεί να αγνοήσει τον πυρηνικό παράγοντα.
Η Ρωσία διαθέτει σαφές πλεονέκτημα σε τακτικά πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη.
Οι δηλώσεις Putin για πιθανή χρήση τους σε περίπτωση απειλής του καθεστώτος ή της εδαφικής ακεραιότητας της Ρωσίας δεν είναι «μπλόφα», αλλά μέρος της στρατηγικής αποτροπής.
Η Δύση προσπαθεί να βάλει την Ουκρανία κάτω από την «πυρηνική ομπρέλα» του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως αυτή να είναι μέλος.
Αυτό είναι γελοίο από γεωπολιτική σκοπιά: είτε η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, κάτι που η Ρωσία δεν θα επιτρέψει ποτέ, είτε θα παραμείνει ουδέτερη.
Η πραγματική λύση βρίσκεται στην επιστροφή σε καθεστώς ελέγχου εξοπλισμών, όπως η Συνθήκη INF, και στην αποδοχή μιας αποπυρηνικοποιημένης Ουκρανίας.
Τα 3 ανυπέρβλητα προβλήματα για Δύση και Ουκρανία
Η ουκρανική ηγεσία, μέσω δηλώσεων του επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Kirill Budanov, ισχυρίζεται ότι ο πόλεμος θα τελειώσει το 2025 με «πίεση στη Ρωσία».
Παράλληλα, προβάλλεται ότι η Δύση θα συνεχίσει να στέλνει χρήματα και όπλα στο Κίεβο.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική:
1. Η οικονομία της Δύσης πιέζεται από τον πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση και την κόπωση της κοινής γνώμης.
2. Η στρατιωτική υποστήριξη έχει όρια• οι αποθήκες πυρομαχικών εξαντλούνται, ενώ οι γραμμές παραγωγής δεν μπορούν να ανταποκριθούν.
3. Η Ουκρανία έχει εξαντληθεί δημογραφικά• εκατομμύρια νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, ενώ οι απώλειες στο μέτωπο είναι τεράστιες.
Αντίθετα, η Ρωσία έχει δείξει αντοχή: αύξησε την πολεμική της παραγωγή, σταθεροποίησε την οικονομία μέσω BRICS και Ασίας, και ενίσχυσε την εσωτερική της συνοχή.
Η στάση Trump και η ρωσική στρατηγική
Ο Donald Trump έχει εκφράσει σκεπτικισμό για την αποτελεσματικότητα της δυτικής στρατηγικής.
Κατανοεί ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν τερματισμό του πολέμου, καθώς οι ίδιοι υφίστανται τις οικονομικές συνέπειες, ενώ οι ΗΠΑ αποκομίζουν κέρδη από την ενεργειακή και στρατιωτική εξάρτηση της Ευρώπης.
Από ρωσική σκοπιά, αυτό αποτελεί ευκαιρία: η Μόσχα μπορεί να αξιοποιήσει την αμερικανική κόπωση και την ευρωπαϊκή ανησυχία για να προωθήσει έναν συμβιβασμό που θα κατοχυρώνει τα κεκτημένα της.
Τι σημαίνει πραγματική ειρήνη - Η Ρωσία θα επιβάλει τις 3 θεμελιώδεις αρχές της ειρήνης το 2026
Μια βιώσιμη ειρηνευτική συμφωνία δεν μπορεί να βασίζεται σε ουτοπίες. Πρέπει να στηρίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές:
1. Αναγνώριση της νέας εδαφικής πραγματικότητας. Το Dobass και η Κριμαία ανήκουν πλέον στη Ρωσία.
2. Ουδετερότητα της Ουκρανίας. Ούτε ΝΑΤΟ ούτε πυρηνικά. Μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, όχι πολεμικό ορμητήριο.
3. Επανεκκίνηση της συνεργασίας σε ζητήματα ασφάλειας. Νέες συνθήκες για πυρηνικά, πυραύλους και στρατιωτική παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη.
Μόνο αν γίνουν αποδεκτές αυτές οι αρχές μπορεί να υπάρξει σταθερότητα στην Ευρώπη.
Ρεαλισμός αντί για αυταπάτες - Ο επίκαιρος Kennedy
Η ουκρανική τραγωδία δείχνει ότι οι πόλεμοι είναι εύκολο να ξεκινούν, αλλά δύσκολο να τελειώνουν.
Η Δύση έκανε το λάθος να πιστέψει ότι μπορούσε να «σπάσει» τη Ρωσία μέσω κυρώσεων και στρατιωτικής πίεσης.
Αντίθετα, η Μόσχα αποδείχτηκε ανθεκτική και αποφασισμένη.
Όπως είχε πει ο John Kennedy: «Δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά δεν πρέπει και να φοβόμαστε να διαπραγματευτούμε».
Το μήνυμα αυτό ισχύει σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Η ειρήνη στην Ουκρανία δεν θα έρθει με φαντασιώσεις περί «ολοκληρωτικής ήττας της Ρωσίας».
Θα έρθει όταν η Δύση αποδεχτεί την πραγματικότητα και καθίσει στο τραπέζι με σεβασμό προς τα ρωσικά συμφέροντα.
Μόνο τότε μπορεί να αποφευχθεί μια ακόμα δεκαετία αιματοχυσίας και να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.