Κατέρρευσε το ψέμα της κλιματικής αλλαγής,
Κατέρρευσε το ψέμα της κλιματικής αλλαγής, παραδοθήκαμε στην ενεργειακή κόλαση – Οι διαδηλώσεις εξαφανίζονται, οι τιμές εκτοξεύονται
Οι διαδηλώσεις που κάποτε
συγκέντρωναν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους έχουν
συρρικνωθεί δραματικά
Η «παντοδυναμία» του κινήματος για την κλιματική αλλαγή φαίνεται πλέον να έχει φτάσει στο τέλος της.
Οι διαδηλώσεις που κάποτε συγκέντρωναν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους της Γερμανίας έχουν συρρικνωθεί δραματικά, ενώ οι υποσχέσεις για πράσινη ενέργεια και οικονομικά βιώσιμες λύσεις αποδεικνύονται ανεπαρκείς μπροστά στην πραγματικότητα της ενεργειακής κρίσης.
Οι τιμές ενέργειας εκτοξεύονται, η κοινωνική δυσαρέσκεια μεγαλώνει, και η πολιτική ελίτ παραμένει απροετοίμαστη, εγκλωβισμένη σε ένα ιδεολογικό αφήγημα που πλέον δεν πείθει κανέναν.
Η «κόλαση» της ενεργειακής μετάβασης είναι εδώ, και η κατάρρευση του μύθου της κλιματικής αλλαγής φέρνει στο φως τις τραγικές συνέπειες μιας πολιτικής που αγνόησε την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες των πολιτών.
Η ιστορική ομιλία
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, εκφώνησε την πρώτη ομιλία του ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Κάποια στιγμή προειδοποίησε τη Γερμανία για τον Nord Stream 2, λέγοντας ότι θα καθιστούσε τη χώρα «εντελώς εξαρτημένη από τη ρωσική ενέργεια, αν δεν αλλάξει αμέσως πορεία».
Ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών, Heiko Maas (SPD), και ο μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ, Christoph Heusgen, γέλασαν.
Αυτοί οι κλόουν πίστευαν τότε ότι τα είχαν όλα υπό έλεγχο.
Θα έβαζαν πολλές ανεμογεννήτριες, θα εγκαθιστούσαν πολλές φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις και θα συμπλήρωναν τη διαφορά με ρωσικό φυσικό αέριο.
Θα ήταν φθηνό, θα κρατούσε τους ακτιβιστές ευχαριστημένους και, ταυτόχρονα, πολλά συμφέροντα θα επωφελούνταν. Κανείς δεν γελάει πια.
Ολόκληρη η στρατηγική έχει καταρρεύσει, γιατί χωρίς ρωσικό αέριο η ενεργειακή μετάβαση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Δεν μπορεί ποτέ να πετύχει, δεν θα οδηγήσει πουθενά και το μόνο ερώτημα είναι πόσο ακόμα θα επιμένουμε να καταστρέφουμε τις οικονομίες μας χωρίς λόγο.
Οι ιδιαίτερα ευφυείς, ώριμοι και διορατικοί ενήλικες της γερμανικής πολιτικής ελίτ αντιμετωπίζουν μια αργή αλλά σοβαρή οικονομική και πολιτική κρίση, και είναι εντελώς απροετοίμαστοι ακόμα και να την αναγνωρίσουν - πόσω μάλλον να κάνουν κάτι γι’ αυτήν.
Αυτός είναι ο λόγος που, όταν ο Trump επέστρεψε την προηγούμενη εβδομάδα για να εκφωνήσει δεύτερη ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κανείς δεν γέλασε.
Με το βλέμμα στραμμένο προς την Ευρώπη, είπε ότι «οι χώρες σας πάνε στην κόλαση», πριν επικρίνει ιδιαίτερα αυτό που αποκάλεσε «το δίχρωμο τέρας» της μαζικής μετανάστευσης και του κλιματισμού.
Ταυτόχρονα, στεκόταν μπροστά στην Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης, που τυχαίνει να είναι η φανατική περιβαλλοντολόγος Annalena Baerbock.
Μία ημέρα μετά αυτές τις καταστροφικές παρατηρήσεις, ο Wopke Hoekstra, Ευρωπαίος Επίτροπος για το Κλίμα, απευθύνθηκε στους New York Times για να διαβεβαιώσει τους προοδευτικούς Αμερικανούς ότι «ο κόσμος δεν επιβραδύνει στην κλιματική αλλαγή».
Αυτό ισχύει μόνο σε πολύ επιφανειακό επίπεδο. Ιδεολογικά, ο η θεωρία περί κλιματικής αλλαγής έχει τελειώσει.
Όλη η υποστήριξη από τη βάση του έχει χαθεί, και επιβιώνει μόνο λόγω θεσμικής αδράνειας, ως μια περίπλοκη σειρά τεχνοκρατικών επιχειρηματικών διαδικασιών.
Οι Πράσινοι έχουν χάσει σχεδόν όλη την υποστήριξή τους πέρα από την αφοσιωμένη βάση τους από αδαείς αστούς.
Βρίσκονται στα πρόθυρα να εξαφανιστούν από τα κρατικά κοινοβούλια της Ανατολικής Γερμανίας και στη Δύση δέχονται επίσης ισχυρά πλήγματα.
Οι ψηφοφόροι στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία μόλις έστειλαν τους περισσότερους Πράσινους δημάρχους των μεγάλων δήμων σπίτι τους.
Σε ολόκληρη τη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, η αριστερή ενέργεια έχει μετακινηθεί προς τους σκληροπυρηνικούς σοσιαλιστές της Die Linke.
Τέσσερις ημέρες μετά την ομιλία του Trump, οι Γερμανοί «κλιματικοί» των Fridays for Future πραγματοποίησαν πανεθνική «διαμαρτυρία για το κλίμα» όπως έκαναν κάθε Παρασκευή το 2019.
Αυτά τα γεγονότα κάποτε συγκέντρωναν εκατοντάδες χιλιάδες νεαρές φοιτήτριες, μπερδεμένα γραφειοκρατικά «καλά παιδιά» και μαθητές στους δρόμους.
Τώρα οι διαμαρτυρίες είναι μόνο ονομαστικά απεργία. Αναγκάστηκαν να μεταφέρουν το μεγάλο γεγονός σε Σάββατο, γιατί κανείς δεν θέλει πια να σπαταλάει ώρες εργασίας για αυτό το ζήτημα.
Η Σιωπηλή Πτώση
Στο Apollo News, ο Marius Marx γράφει για «Η Σιωπηλή Πτώση του Κλιματικού Κινήματος»:
Οι εικόνες του Σαββατοκύριακου μιλούν από μόνες τους: Στο Βερολίνο, ακόμη και σύμφωνα με τα στοιχεία των οργανωτών, μόνο 4.300 άτομα συμμετείχαν, ενώ η αστυνομία μέτρησε μόλις 3.000.
Στο Αμβούργο περίπου 2.500 διαδηλωτές, στο Μόναχο περίπου 1.500. Στο Πότσνταμ, όπου ήταν παρόντες οι διασημότητες Louisa Neubauer και ο ερευνητής Stefan Rahmstorf, υπήρχαν μόνο μερικές εκατοντάδες.
Πανεθνικά, λιγότεροι από 50.000 συμμετείχαν.
Για σύγκριση, το 2019, όταν οι διαδηλώσεις που ξεκίνησε η Greta Thunberg πραγματοποιούνταν κάθε Παρασκευή, εκατοντάδες χιλιάδες κατέβαιναν στους δρόμους μόνο στο Βερολίνο.
Αυτό που κάποτε ήταν ένα ευρέως εκτιμημένο και αφελώς μαζικό κίνημα με κοινωνικό αντίκτυπο… έχει μετατραπεί σε μια μικρή ομάδα ιδεολογικά απομονωμένη στη δική της κοσμοθεωρία: το κίνημα για το κλίμα έχει συρρικνωθεί σε έναν πυρήνα ριζοσπαστών ονειροπόλων. Ακόμη και η Greta Thunberg έχει στραφεί σε νέες, πιο επίκαιρες ανησυχίες.
Τα συνθήματα στα πανό δείχνουν πόσο πολύ έχει απομακρυνθεί το κίνημα από τον αρχικό του σκοπό.
Η Louisa Neubauer η ίδια πορεύεται μαζί με λίγους αριστερούς ακτιβιστές στο Πότσνταμ.
Το πανό πίσω της γράφει: «Για την κλιματική δικαιοσύνη. Καταλαβαίνεις;» Από τον πόλεμο στη Γάζα ακούμε πολύ περισσότερα για «κλιματική δικαιοσύνη» παρά για «κλιματική αλλαγή», επειδή οι κλιματικοί ακτιβιστές δεν ηγούνται πια της διαρκούς αριστερής διαμαρτυρίας.
Ο αντι-αποικιοκρατισμός θεωρείται πιο σημαντικός• το CO2 μετράει μόνο στο βαθμό που αντιπροσωπεύει μια δυτική αδικία που επιβάλλεται σε έγχρωμους ανθρώπους κάπου αλλού.
Στην πραγματικότητα, στην Αριστερά, ο «κλιματισμός» υποχωρεί έναντι άλλων ανησυχιών.
Το Σαββατοκύριακο έδειξε ότι τα Fridays for Future έχουν χάσει τη μαζική τους βάση και ότι το κλίμα ως πολιτικό ζήτημα έχει χάσει τη δυναμική κινητοποίησης.
Ενώ το κοινό συζητά την επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια φιλική προς το κλίμα, την πολιτική θέρμανσης, τις τιμές ρεύματος και την κινητικότητα, το γερμανικό κλιματικό κίνημα πορεύεται στους δρόμους με πλακάτ που σαφώς δεν αφορούν την καθημερινή ζωή των περισσότερων πολιτών.
Δύο μέρη
Η θεωρία περί κλιματικής αλλαγής πάντα είχε δύο σκέλη:
• Το πρώτο μέρος ήταν μια υστερική αφήγηση για το πώς η βιομηχανική ανάπτυξη καταστρέφει την ατμόσφαιρα μέσω των εκπομπών άνθρακα, πώς τα κοραλλιογενή ύφαλοι πεθαίνουν, οι πολικοί πάγοι λιώνουν και οι ωκεανοί ανεβαίνουν.
• Το δεύτερο μέρος ήταν η ενεργειακή μετάβαση – ένα πακέτο καταστροφικών πολιτικών που, αν εφαρμοστεί σοβαρά, οδηγεί σε αποβιομηχάνιση για οποιοδήποτε κράτος, αλλά δεν έχει καμία ελπίδα να μετριάσει το παραμικρό από την πανικόβλητη αφήγηση του πρώτου μέρους.
Αν αυτό το παράλογο σύστημα απεικονιζόταν σε διάγραμμα Venn, θα έδειχνε δύο μη επικαλυπτόμενους κύκλους.
Η αριστερά των ακτιβιστών υπερτονίζει το αφήγημα του πρώτου μέρους, ενώ υποστηρίζει τις καταστροφικές πολιτικές του δεύτερου, αν και μερικές φορές παραπονιέται ότι δεν φτάνουν αρκετά μακριά.
Η τεχνοκρατία υπερτονίζει τις καταστροφικές πολιτικές του δεύτερου μέρους και, αν και συχνά σιωπηρά, υποστηρίζει την πανικόβλητη αφήγηση του πρώτου μέρους.
Αυτό το παραπλανητικά ασυνεπές ιδεολογικό σύστημα είναι πλήρως κατεστραμμένο.
Οι ακτιβιστές προωθούν πληθώρα παραπόνων για παγκόσμιες αδικίες που σχετίζονται ελάχιστα με τις τεχνοκρατικές πολιτικές, ενώ οι τεχνοκράτες συνεχίζουν την αποβιομηχάνιση της Γερμανίας χωρίς καμία ιδεολογική υποστήριξη ή δικαιολόγηση από την Αριστερά – και μερικές φορές ακόμα και σε αντίθεση με παραδοσιακό και αναζωπυρούμενο αριστερό αντι-ελιτισμό.
Είναι η αρχή μιας γενικής διάλυσης του «κλιματισμού». Αν και οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες που συνεχίζουν να προωθούν τον κλιματισμό είναι καλά προστατευμένοι από τις αλλαγές στη διάθεση του κοινού, δεν μπορούν να τις αγνοούν επ’ αόριστον.
Οι πολιτικές στο κέντρο του κλιματισμού έχουν φυσικά έναν βαθύτερο σκοπό, διαφορετικό από την πανικόβλητη αφήγηση των ακτιβιστών.
Αν συνεχίσουν, θα πρέπει να εφεύρουν νέες ιστορίες για το γιατί η οικονομική καταστροφή που προκαλούν είναι αναγκαία.
Μέχρι στιγμής, δεν δείχνουν καμία προθυμία για τέτοιου είδους ιδεολογικές εφευρέσεις.
Οι ιστορίες που λένε τώρα αφορούν ξένες απειλές και εγχώριους καταστροφείς, τους σοβαρούς κινδύνους από τους Ρώσους στο εξωτερικό και τους φασίστες στο εσωτερικό.
Αναδρομικά, φαίνεται ότι ο «κλιματισμός» ήταν μια ιδεολογία σχεδιασμένη για έναν κόσμο χωρίς σαφείς εχθρούς – έναν κόσμο όπου οι βιομηχανικές διαδικασίες και τα αέρια ήταν οι μόνοι αντιληπτοί εχθροί.
Δεν ζούμε πια σε αυτόν τον κόσμο, και γι’ αυτό ο «κλιματισμός» έχει τελειώσει.
www.bankingnews.gr
Οι διαδηλώσεις που κάποτε συγκέντρωναν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους της Γερμανίας έχουν συρρικνωθεί δραματικά, ενώ οι υποσχέσεις για πράσινη ενέργεια και οικονομικά βιώσιμες λύσεις αποδεικνύονται ανεπαρκείς μπροστά στην πραγματικότητα της ενεργειακής κρίσης.
Οι τιμές ενέργειας εκτοξεύονται, η κοινωνική δυσαρέσκεια μεγαλώνει, και η πολιτική ελίτ παραμένει απροετοίμαστη, εγκλωβισμένη σε ένα ιδεολογικό αφήγημα που πλέον δεν πείθει κανέναν.
Η «κόλαση» της ενεργειακής μετάβασης είναι εδώ, και η κατάρρευση του μύθου της κλιματικής αλλαγής φέρνει στο φως τις τραγικές συνέπειες μιας πολιτικής που αγνόησε την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες των πολιτών.
Η ιστορική ομιλία
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, εκφώνησε την πρώτη ομιλία του ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Κάποια στιγμή προειδοποίησε τη Γερμανία για τον Nord Stream 2, λέγοντας ότι θα καθιστούσε τη χώρα «εντελώς εξαρτημένη από τη ρωσική ενέργεια, αν δεν αλλάξει αμέσως πορεία».
Ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών, Heiko Maas (SPD), και ο μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ, Christoph Heusgen, γέλασαν.
Αυτοί οι κλόουν πίστευαν τότε ότι τα είχαν όλα υπό έλεγχο.
Θα έβαζαν πολλές ανεμογεννήτριες, θα εγκαθιστούσαν πολλές φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις και θα συμπλήρωναν τη διαφορά με ρωσικό φυσικό αέριο.
Θα ήταν φθηνό, θα κρατούσε τους ακτιβιστές ευχαριστημένους και, ταυτόχρονα, πολλά συμφέροντα θα επωφελούνταν. Κανείς δεν γελάει πια.
Ολόκληρη η στρατηγική έχει καταρρεύσει, γιατί χωρίς ρωσικό αέριο η ενεργειακή μετάβαση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Δεν μπορεί ποτέ να πετύχει, δεν θα οδηγήσει πουθενά και το μόνο ερώτημα είναι πόσο ακόμα θα επιμένουμε να καταστρέφουμε τις οικονομίες μας χωρίς λόγο.
Οι ιδιαίτερα ευφυείς, ώριμοι και διορατικοί ενήλικες της γερμανικής πολιτικής ελίτ αντιμετωπίζουν μια αργή αλλά σοβαρή οικονομική και πολιτική κρίση, και είναι εντελώς απροετοίμαστοι ακόμα και να την αναγνωρίσουν - πόσω μάλλον να κάνουν κάτι γι’ αυτήν.
Αυτός είναι ο λόγος που, όταν ο Trump επέστρεψε την προηγούμενη εβδομάδα για να εκφωνήσει δεύτερη ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κανείς δεν γέλασε.
Με το βλέμμα στραμμένο προς την Ευρώπη, είπε ότι «οι χώρες σας πάνε στην κόλαση», πριν επικρίνει ιδιαίτερα αυτό που αποκάλεσε «το δίχρωμο τέρας» της μαζικής μετανάστευσης και του κλιματισμού.
Ταυτόχρονα, στεκόταν μπροστά στην Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης, που τυχαίνει να είναι η φανατική περιβαλλοντολόγος Annalena Baerbock.
Μία ημέρα μετά αυτές τις καταστροφικές παρατηρήσεις, ο Wopke Hoekstra, Ευρωπαίος Επίτροπος για το Κλίμα, απευθύνθηκε στους New York Times για να διαβεβαιώσει τους προοδευτικούς Αμερικανούς ότι «ο κόσμος δεν επιβραδύνει στην κλιματική αλλαγή».
Αυτό ισχύει μόνο σε πολύ επιφανειακό επίπεδο. Ιδεολογικά, ο η θεωρία περί κλιματικής αλλαγής έχει τελειώσει.
Όλη η υποστήριξη από τη βάση του έχει χαθεί, και επιβιώνει μόνο λόγω θεσμικής αδράνειας, ως μια περίπλοκη σειρά τεχνοκρατικών επιχειρηματικών διαδικασιών.
Οι Πράσινοι έχουν χάσει σχεδόν όλη την υποστήριξή τους πέρα από την αφοσιωμένη βάση τους από αδαείς αστούς.
Βρίσκονται στα πρόθυρα να εξαφανιστούν από τα κρατικά κοινοβούλια της Ανατολικής Γερμανίας και στη Δύση δέχονται επίσης ισχυρά πλήγματα.
Οι ψηφοφόροι στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία μόλις έστειλαν τους περισσότερους Πράσινους δημάρχους των μεγάλων δήμων σπίτι τους.
Σε ολόκληρη τη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, η αριστερή ενέργεια έχει μετακινηθεί προς τους σκληροπυρηνικούς σοσιαλιστές της Die Linke.
Τέσσερις ημέρες μετά την ομιλία του Trump, οι Γερμανοί «κλιματικοί» των Fridays for Future πραγματοποίησαν πανεθνική «διαμαρτυρία για το κλίμα» όπως έκαναν κάθε Παρασκευή το 2019.
Αυτά τα γεγονότα κάποτε συγκέντρωναν εκατοντάδες χιλιάδες νεαρές φοιτήτριες, μπερδεμένα γραφειοκρατικά «καλά παιδιά» και μαθητές στους δρόμους.
Τώρα οι διαμαρτυρίες είναι μόνο ονομαστικά απεργία. Αναγκάστηκαν να μεταφέρουν το μεγάλο γεγονός σε Σάββατο, γιατί κανείς δεν θέλει πια να σπαταλάει ώρες εργασίας για αυτό το ζήτημα.
Η Σιωπηλή Πτώση
Στο Apollo News, ο Marius Marx γράφει για «Η Σιωπηλή Πτώση του Κλιματικού Κινήματος»:
Οι εικόνες του Σαββατοκύριακου μιλούν από μόνες τους: Στο Βερολίνο, ακόμη και σύμφωνα με τα στοιχεία των οργανωτών, μόνο 4.300 άτομα συμμετείχαν, ενώ η αστυνομία μέτρησε μόλις 3.000.
Στο Αμβούργο περίπου 2.500 διαδηλωτές, στο Μόναχο περίπου 1.500. Στο Πότσνταμ, όπου ήταν παρόντες οι διασημότητες Louisa Neubauer και ο ερευνητής Stefan Rahmstorf, υπήρχαν μόνο μερικές εκατοντάδες.
Πανεθνικά, λιγότεροι από 50.000 συμμετείχαν.
Για σύγκριση, το 2019, όταν οι διαδηλώσεις που ξεκίνησε η Greta Thunberg πραγματοποιούνταν κάθε Παρασκευή, εκατοντάδες χιλιάδες κατέβαιναν στους δρόμους μόνο στο Βερολίνο.
Αυτό που κάποτε ήταν ένα ευρέως εκτιμημένο και αφελώς μαζικό κίνημα με κοινωνικό αντίκτυπο… έχει μετατραπεί σε μια μικρή ομάδα ιδεολογικά απομονωμένη στη δική της κοσμοθεωρία: το κίνημα για το κλίμα έχει συρρικνωθεί σε έναν πυρήνα ριζοσπαστών ονειροπόλων. Ακόμη και η Greta Thunberg έχει στραφεί σε νέες, πιο επίκαιρες ανησυχίες.
Τα συνθήματα στα πανό δείχνουν πόσο πολύ έχει απομακρυνθεί το κίνημα από τον αρχικό του σκοπό.
Η Louisa Neubauer η ίδια πορεύεται μαζί με λίγους αριστερούς ακτιβιστές στο Πότσνταμ.
Το πανό πίσω της γράφει: «Για την κλιματική δικαιοσύνη. Καταλαβαίνεις;» Από τον πόλεμο στη Γάζα ακούμε πολύ περισσότερα για «κλιματική δικαιοσύνη» παρά για «κλιματική αλλαγή», επειδή οι κλιματικοί ακτιβιστές δεν ηγούνται πια της διαρκούς αριστερής διαμαρτυρίας.
Ο αντι-αποικιοκρατισμός θεωρείται πιο σημαντικός• το CO2 μετράει μόνο στο βαθμό που αντιπροσωπεύει μια δυτική αδικία που επιβάλλεται σε έγχρωμους ανθρώπους κάπου αλλού.
Στην πραγματικότητα, στην Αριστερά, ο «κλιματισμός» υποχωρεί έναντι άλλων ανησυχιών.
Το Σαββατοκύριακο έδειξε ότι τα Fridays for Future έχουν χάσει τη μαζική τους βάση και ότι το κλίμα ως πολιτικό ζήτημα έχει χάσει τη δυναμική κινητοποίησης.
Ενώ το κοινό συζητά την επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια φιλική προς το κλίμα, την πολιτική θέρμανσης, τις τιμές ρεύματος και την κινητικότητα, το γερμανικό κλιματικό κίνημα πορεύεται στους δρόμους με πλακάτ που σαφώς δεν αφορούν την καθημερινή ζωή των περισσότερων πολιτών.
Δύο μέρη
Η θεωρία περί κλιματικής αλλαγής πάντα είχε δύο σκέλη:
• Το πρώτο μέρος ήταν μια υστερική αφήγηση για το πώς η βιομηχανική ανάπτυξη καταστρέφει την ατμόσφαιρα μέσω των εκπομπών άνθρακα, πώς τα κοραλλιογενή ύφαλοι πεθαίνουν, οι πολικοί πάγοι λιώνουν και οι ωκεανοί ανεβαίνουν.
• Το δεύτερο μέρος ήταν η ενεργειακή μετάβαση – ένα πακέτο καταστροφικών πολιτικών που, αν εφαρμοστεί σοβαρά, οδηγεί σε αποβιομηχάνιση για οποιοδήποτε κράτος, αλλά δεν έχει καμία ελπίδα να μετριάσει το παραμικρό από την πανικόβλητη αφήγηση του πρώτου μέρους.
Αν αυτό το παράλογο σύστημα απεικονιζόταν σε διάγραμμα Venn, θα έδειχνε δύο μη επικαλυπτόμενους κύκλους.
Η αριστερά των ακτιβιστών υπερτονίζει το αφήγημα του πρώτου μέρους, ενώ υποστηρίζει τις καταστροφικές πολιτικές του δεύτερου, αν και μερικές φορές παραπονιέται ότι δεν φτάνουν αρκετά μακριά.
Η τεχνοκρατία υπερτονίζει τις καταστροφικές πολιτικές του δεύτερου μέρους και, αν και συχνά σιωπηρά, υποστηρίζει την πανικόβλητη αφήγηση του πρώτου μέρους.
Αυτό το παραπλανητικά ασυνεπές ιδεολογικό σύστημα είναι πλήρως κατεστραμμένο.
Οι ακτιβιστές προωθούν πληθώρα παραπόνων για παγκόσμιες αδικίες που σχετίζονται ελάχιστα με τις τεχνοκρατικές πολιτικές, ενώ οι τεχνοκράτες συνεχίζουν την αποβιομηχάνιση της Γερμανίας χωρίς καμία ιδεολογική υποστήριξη ή δικαιολόγηση από την Αριστερά – και μερικές φορές ακόμα και σε αντίθεση με παραδοσιακό και αναζωπυρούμενο αριστερό αντι-ελιτισμό.
Είναι η αρχή μιας γενικής διάλυσης του «κλιματισμού». Αν και οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες που συνεχίζουν να προωθούν τον κλιματισμό είναι καλά προστατευμένοι από τις αλλαγές στη διάθεση του κοινού, δεν μπορούν να τις αγνοούν επ’ αόριστον.
Οι πολιτικές στο κέντρο του κλιματισμού έχουν φυσικά έναν βαθύτερο σκοπό, διαφορετικό από την πανικόβλητη αφήγηση των ακτιβιστών.
Αν συνεχίσουν, θα πρέπει να εφεύρουν νέες ιστορίες για το γιατί η οικονομική καταστροφή που προκαλούν είναι αναγκαία.
Μέχρι στιγμής, δεν δείχνουν καμία προθυμία για τέτοιου είδους ιδεολογικές εφευρέσεις.
Οι ιστορίες που λένε τώρα αφορούν ξένες απειλές και εγχώριους καταστροφείς, τους σοβαρούς κινδύνους από τους Ρώσους στο εξωτερικό και τους φασίστες στο εσωτερικό.
Αναδρομικά, φαίνεται ότι ο «κλιματισμός» ήταν μια ιδεολογία σχεδιασμένη για έναν κόσμο χωρίς σαφείς εχθρούς – έναν κόσμο όπου οι βιομηχανικές διαδικασίες και τα αέρια ήταν οι μόνοι αντιληπτοί εχθροί.
Δεν ζούμε πια σε αυτόν τον κόσμο, και γι’ αυτό ο «κλιματισμός» έχει τελειώσει.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.