Ο υπερφίαλος Ερντογάν δείχνει
“Ο υπερφίαλος Ερντογάν δείχνει όχι μόνο ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ,αλλά και ότι δεν τη γνωρίζουμε”
Γράφει ο
Παρασκευάς Σοφιδιώτης
Μόλις σήμερα , 11 Δεκεμβρίου 2020, αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Συμβουλίου των ηγετών των Κρατών μελών της Ε.Ε. , αναφορικά με το θέμα της μόνιμα παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, (όχι μόνον εναντίον της Ελλάδας, αλλά και της Κύπρου , με τις επί μήνες αποστολές των Τουρκικών πολεμικών και ερευνητικών σκαφών, σε Ελληνικές και Κυπριακές θαλάσσιες ζώνες και ακόμη και με το πρόσφατα παράνομο άνοιγμα της ως και σήμερα περίκλειστης από τον
Ο.Η.Ε. πόλης της Αμμοχώστου, ως και της αυθαίρετης από την Τουρκία ονομασίας της «Κυπριακής Δημοκρατίας» ως «Ελληνοκυπριακής Διοίκησης¨!!!…, αλλά ακόμη και σε όλόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, -στην Λιβύη, στην Συρία, στο Ιράκ, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ της Αρμενίας…), ο Πρόεδρος αυτής Ερντογκάν , εκτιμώντας την ληφθείσα ανωτέρω σχετική απόφαση επι του εν λόγω ειδικού θέματος, (μετά και από το μέχρι σήμερα χρονικό διάστημα το οποίο μεσολάβησε από το προηγούμενο , παρόμοιο από διμήνου, Συμβούλιο, δικαιολογημένα περιχαρής, έσπευσε να δηλώσει και την απόλυτη ικανοποίησή του, αλλά κυρίως και τις προθέσεις του περί του πώς μέλλει να κινηθεί από σήμερα και περαιτέρω και μέχρι και … τον επόμενο Μάρτιο 2021, που θα επανέλθει το εν λόγω Συμβούλιο , αναφορικά πάντα με το ίδιο ανωτέρω θέμα…
Μια μικρή μόνον σταχυολόγηση των εν λόγω , σημερινών, δηλώσεών του είναι χαρακτηριστική , των πολιτικών εκτιμήσεων και προθέσεών του, όπως :
«Η χθεσινή Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες αρκετών χωρών. Κι αυτό επειδή οι απαιτήσεις τους ήταν άδικες…»
«Υπάρχουν πολλά δικαιώματα που πρέπει να δοθούν στην Τουρκία από χώρες της ΕΕ…»
« Οι Αμερικανικές κυρώσεις , για την αγορά Ρωσικών αμυντικών συστημάτων από την Τουρκία, δεν σέβονται έναν σημαντικό σύμμαχο στο ΝΑΤΟ….».
Αυτή λοιπόν η υπερφίαλη και εξόχως προκλητική συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου καταδεικνύει από μόνη της το απαράδεκτο της σημερινής απόφασης για την εκ μέρους της Ε.Ε. … «προσφορά» άλλου ενός, σχεδόν τετραμήνου, χρονικού διαστήματος , από σήμερα και στο μέλλον, εντός του 2021, όπου θα αναμένεται να ….παρακολουθείται του λοιπού και να εκτιμάται ως τότε η συμπεριφορά αυτού, προκειμένου τότε… (;) να αποφασισθεί η αλλαγή της στάσης της Ε.Ε. έναντι της Τουρκίας και του Ερντογκάν !!….
Εδώ , δυστυχώς, αποδεικνύεται η άγνοια (;;;) της σχετικά πρόσφατης Ιστορίας της Ευρώπης, όταν δηλαδή κατά την διάρκειαν εκείνης της δεκαετίας του ’30, μόλις 15 χρόνια από την λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου , ανελάμβανε, μετά από σειράν επαναληπτικές εκλογές,τον Ιανουάριο του 1933, ο Αδόλφος Χίτλερ την θέση του Καγκελαρίου της Γερμανίας.
Στη συνέχεια , από την θέση αυτή , αλλά και την ,μετά θάνατον του ως τότε Προέδρου Οττο Μπίσμαρκ, ταυτόχρονη ανάληψη και της Προεδρίας του «Τρίτου Ράϊχ» της Γερμανίας, άρχισε να υλοποιεί τα όσα είχε, -φανερά και εγγράφως- εκφράσει στο βιβλίο του «Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ», υποσχόμενος την έξοδο της Γερμανίας από τα… «δεσμά» της συνθήκης των Βερσαλλιών, που ήταν το αποτέλεσμα της Γερμανικής ήττας του Α’ Π.Π., σλλά και την «εξάπλωση» της Γερμανίας στον … «ζωτικό» γι΄αυτήν χώρο…
Ετσι έδειχνε ,φανερά και ξεκάθαρα και κατ΄επανάληψη, με Δημόσιους ,πύρινους και προκλητικούς λόγους του, τις προθέσεις του αυτές, εγείροντας μονίμως εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον γειτονικών Χωρών, όπως της Αυστρίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας , αλλά ακόμη και παρ΄αυτού αμφισβητούμενων Γαλλικών εδαφικών τμημάτων , (όπως της συνοριακής περιοχής της Αλσατίας).
Ολες αυτές , λοιπόν, οι φανερές διεκδικήσεις, με την επίκληση δήθεν της αυτονομίας μερικών Γερμανικής καταγωγής κατοίκων σε Κράτη, όπως π.χ. των Σουδητών της , τότε ενωμένης, Τσεχοσλοβακίας, ή της διεκδίκησης του λεγόμενου τότε «διαδρόμου» του λιμένα του Ντάντσιχ, της Πολωνίας, για την απόκτηση άλλης μια εξόδου της Γερμανίας στην εκεί Βαλτική θάλασσα, αντιμετωπίζονταν διαρκώς από την Γαλλία και την Μεγάλη Βρεταννία -τις τότε «Μεγάλες Δυνάμεις» της Ευρώπης- , με μια τακτική και ένα πνεύμα που έμεινε έκτοτε στην ΕυρωπαΊκή Ιστορία ως « τακτική του κατευνασμού» , προκειμένου έτσι να κατευνασθεί η πολιτική βουλιμία του Χίτλερ και να αποφευχθεί έτσι ένας πιθανός Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, με τις τότε ακόμα νωπές θλιβερές μνήμες του Α΄ Π.Π. Και έτσι, φθάσαμε, -δυστυχώς- και στην διαβόητη εκείνη «Συμφωνία του Μονάχου», της 29ης Σεπτεμβρίου 1938, όπου οι Πρωθυπουργοί της Γαλλίας Εντουάρντ Νταλαντιέ, της Βρεταννίας Νέβιλ Τσάμπερλαιν, της Ναζιστικής Γερμανίας Αδόλφος Χίτλερ και με την παρουσία και του συμμάχου του, ηγέτη της τότε Φασιστικής Ιταλίας, Μπενίτο Μουσολίνι (αλλά… σκανδαλωδώς μη προσκληθείσας -και έτσι και απούσας- της άμεσα ενδιαφερομένης ηγεσίας της Τσεχοσλοβακίας !..) ,συμφώνησαν να παραχωρηθεί αμαχητί μια εδαφική έκταση, περί τα 30.000 τετρ. χλμ. , της Τσεχοσλοβακίας στην κυριαρχική αρμοδιότητα της Ναζιστικής Γερμανίας, (η οποία, σταδιακά, οδήγησε στην ολοκληρωτική κατάληψη της …). Υπενθυμίζεται εδώ και η προηγηθείσα περίπτωση της , επίσης αμαχητί , … «ενσωμάτωσης» της ως τότε Κυρίαρχης και Ανεξάρτητης Αυστρίας, τον Μάρτιο της ίδιας εκείνης χρονιάς, του 1938…).
Ετσι όμως, η τελική συνέπεια αυτής της τακτικής του «κατευνασμού» του Χίτλερ είχε αποδειχθεί πρακτικά ότι όχι μόνον δεν αποφεύχθηκε ο επιδιωκόμενος σκοπός της αποφυγής ενός Β΄Παγκόσμιου Πολέμου, αλλά, αντίθετα προέκυψε αυτός την 1η Σεπτεμβρίου 1939 , από την αδηφάγο εκείνη τακτική του Ναζιστικού Καθεστώτος…
Συμπερασματικά λοιπόν πρέπει τα διδάγματα της Ιστορίας να θεωρούνται ως διαχρονικής αξίας και έτσι να
λαμβάνονται σοβαρά υπ όψη όλων των ενδιαφερομένων –και ισχυρών- του
κόσμου , ώστε αφ΄ενός να αποφεύγεται η επανάληψη λαθών του παρελθόντος
και αφ΄ετέρου να λαμβάνονται έγκαιρα τα αναγκαία εκείνα προληπτικά μέτρα
, που αποσκοπούν στην εδραίωση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών…
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.