Τρομερό
Από την αρχή των
ειρηνευτικών προσπαθειών, η απαίτηση για άνευ όρων εκεχειρία αποδείχθηκε
ατελέσφορη - Υπάρχει όμως ένα ακλόνητο ρωσικό επιχείρημα που έπεισε τον
Αμερικανό πρόεδρο να κατευθύνει τις προσπάθειες του σε μία συνολική
ειρηνευτική λύση για την Ουκρανία
Τρομερό - Γιατί ο Trump έκανε στροφή 180° και απέρριψε εκεχειρία για Ουκρανία - Τον έπεισε ένα συγκλονιστικό ρωσικό επιχείρημα
Η διεθνής κοινότητα
διχάζεται έντονα για την προσέγγιση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Donald
Trump σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Στη σύνοδο στην Αλάσκα στις 15/8/2025, ο Trump έκανε μια στρατηγική μετατόπιση που πολλοί στη Δύση επέκριναν, μα ίσως για τους λάθος λόγους: αντί να επιμείνει σε άμεση και άνευ όρων εκεχειρία, πρότεινε να ξεκινήσουν απευθείας συνομιλίες για μια συνολική ειρηνευτική συμφωνία.
Πολλοί αναλυτές βλέπουν αυτήν την κίνηση ως μια πράξη ρεαλισμού – και όχι ως «υποχώρηση στον Putin».
Από την εκεχειρία στην ειρήνη - Ρεαλιστική προσέγγιση ή πολιτική υποχώρηση;
Από την αρχή των ειρηνευτικών προσπαθειών, η απαίτηση για άνευ όρων εκεχειρία αποδείχθηκε ατελέσφορη.
Η Ρωσία ουδέποτε αποδέχτηκε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και δικαίως, καθότι η στρατιωτική πίεση αποτελεί το κύριο διαπραγματευτικό της όπλο.
Η επίμονη δυτική ρητορική για άμεση παύση πυρός, χωρίς παράλληλη διαπραγμάτευση ουσιαστικών όρων ειρήνης, απέτυχε να αναγνωρίσει αυτήν τη βασική στρατηγική πραγματικότητα.
Ο Trump πλέον παραδέχεται ότι μια εκεχειρία χωρίς συμφωνία είναι ασταθής και ενδέχεται να οδηγήσει σε παγωμένη σύγκρουση, η οποία δεν εξυπηρετεί ούτε την Ουκρανία ούτε την Ευρώπη.
Αντιθέτως, μια ολιστική συμφωνία ειρήνης, όσο δύσκολη και αν είναι, θα μπορούσε να φέρει πραγματική σταθερότητα.
Η ρωσική στρατιωτική υπεροχή είναι το ακλόνητο ρωσικό επιχείρημα, που έπεισε τον ρεαλιστή Αμερικανό πρόεδρο να επιζητήσει μία συνολική ειρηνευτική διευθέτηση για την Ουκρανία.
Η ειρήνη δεν έρχεται με μονομερείς όρους και τελεσίγραφα
Η επίμονη απαίτηση από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και δυτικά think tanks για πλήρη ρωσική υποχώρηση δεν συνάδει με την πραγματική ισορροπία ισχύος στο πεδίο της μάχης.
Ο ρωσικός στρατός διατηρεί την πρωτοβουλία, ενώ ο ουκρανικός βρίσκεται σε φάση φθοράς, χωρίς σοβαρή προοπτική ανάκαμψης χωρίς άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ – κάτι που έχει ξεκάθαρα αποκλειστεί από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Το να επιμένει κανείς σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που προϋποθέτουν ότι η Ρωσία θα αποδεχθεί την πλήρη ατζέντα του Κιέβου είναι πολιτικά αφελές ή σκόπιμα παραπλανητικό.
Το γεγονός ότι η Μόσχα έχει αποσύρει ορισμένες απαιτήσεις (π.χ. πλήρης ουκρανική αποχώρηση από Kherson και Zaporizhia) δείχνει ότι υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, αρκεί η Δύση να εγκαταλείψει τους μονομερείς όρους.
Βέβαια το πιθανότερο είναι πως στο διπλωματικό πόκερ, που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Ρωσία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, διευρύνοντας ταυτόχρονα τα στρατιωτικά κεκτημένα και μεταφέροντας την πίεση στην ουκρανική πλευρά, η οποία μοιραία θα πρέπει να φανεί αδιάλλακτη για να μην εξοντωθεί.
Ο Trump ξέρει…
Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ταυτόχρονα και ένας άκρως επιτυχημένος επιχειρηματίας, που έχει φέρει επανάσταση στα παγκόσμια τεκταινόμενα με τη συναλλακτική εξωτερική πολιτική.
Ο ρεαλιστής Trump γνωρίζει ότι η Ουκρανία δεν έχει καμία πιθανότητα να νικήσει τη Ρωσία.
Κατά τον πρόεδρο των ΗΠΑ ο Zelensky έχει μόνο μία επιλογή: την συνθηκολόγηση σε μια συμφωνία, γιατί αν συνεχίσει θα είναι μόνος και δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει.
«Είτε συνθηκολογείς, είτε συνεχίζεις μόνος και καταστρέφεσαι» ξεκαθάρισε ο Trump στον Ουκρανό πρόεδρο.
Είναι η πραγματική αποτύπωση της στρατηγικής ισχύος: είτε υποχωρείς και δέχεσαι τις απαιτήσεις της Ρωσίας είτε ξεκινάς έναν πόλεμο μόνος στην ουσία με μια στρατιωτική υπερδύναμη που δεν μπορείς να νικήσεις.
Ο Trump γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να ξεκινήσουν έναν πόλεμο εγγυώμενες την ασφάλεια της Ευρώπης – επισημαίνοντας μάλιστα ότι οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια πιο σφοδρή αντιπαράθεση, όχι μόνο με τη Ρωσία αλλά και με τον Παγκόσμιο Νότο.
Η πολεμική παράνοια της ΕΕ - Σχέδια για δύναμη «αποτροπής» στην Ουκρανία
Ένα από τα πιο ανησυχητικά σημεία της πρόσφατης ευρωπαϊκής ρητορικής είναι η ιδέα να αποσταλεί στρατιωτική «δύναμη αποτροπής» στην Ουκρανία μετά από εκεχειρία, χωρίς όμως πλήρη ειρηνευτική συμφωνία.
Αυτή η πρόταση, προερχόμενη από την λεγόμενη «ευρωπαϊκή συμμαχία των προθύμων», είναι είτε πολιτική παραφροσύνη είτε υποκρισία.
Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση – ούτε η Πολωνία, ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο – δεν είναι έτοιμη να πολεμήσει απευθείας τη Ρωσία.
Ακόμα και όσοι προτείνουν την ανάπτυξη δυνάμεων, δηλώνουν ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εγγυημένη αμερικανική υποστήριξη, την οποία η διοίκηση Trump έχει ρητά απορρίψει.
Επομένως, μια τέτοια αποστολή είτε δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, είτε αποτελεί πρόσχημα για να αποτραπεί η επίτευξη συμφωνίας.
Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η επικίνδυνη υποκρισία για την Ουκρανία
Μια ακόμα επίμονη «κόκκινη γραμμή» για τη Μόσχα είναι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Ενώ η Δύση επιμένει ότι η πορεία ένταξης πρέπει να παραμείνει ανοιχτή, είναι σαφές ότι ούτε υπάρχει βούληση, ούτε δυνατότητα για πραγματική ενσωμάτωση.
Οι δηλώσεις «ακλόνητης υποστήριξης» προς την Ουκρανία δεν ανησυχούν τη Ρωσία – και είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, αν πείθουν την Ουκρανία ότι όντως μπορεί να βασιστεί σε αυτές.
Πρόκειται για ρητορική που ενδέχεται να παρατείνει τη σύγκρουση, οδηγώντας σε περαιτέρω αιματοχυσία.
Η ρεαλιστική στρατηγική του Trump
Ο Donald Trump σήμερα αναλαμβάνει τον ρόλο του μεσολαβητή, εμπλεκόμενος σε μια μορφή «διπλωματίας του εκκρεμούς», με συνάντηση με τον Ουκρανό ομόλογό του Volodymyr Zelensky.
Αντί να αφήσει τον υπουργό Εξωτερικών ή τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας να ηγηθούν, επιλέγει να εκθέσει το κύρος του ίδιου του αξιώματός του, επιχειρώντας να βρει μια λύση.
Και αν τελικά ο Putin δεχτεί να περιορίσει τις απαιτήσεις του σε αντάλλαγμα για αποκατάσταση σχέσεων με τις ΗΠΑ υπό τον Trump θα πρόκειται για μια επιτυχία που ίσως μόνο ένας Αμερικανός πρόεδρος, όπως ο νυν, θα μπορούσε να πετύχει, επισημαίνει σε ανάλυσή του ο Anatol Lieven ειδικός σε θέματα Ευρασίας στο Quincy Institute.
Στη σύνοδο στην Αλάσκα στις 15/8/2025, ο Trump έκανε μια στρατηγική μετατόπιση που πολλοί στη Δύση επέκριναν, μα ίσως για τους λάθος λόγους: αντί να επιμείνει σε άμεση και άνευ όρων εκεχειρία, πρότεινε να ξεκινήσουν απευθείας συνομιλίες για μια συνολική ειρηνευτική συμφωνία.
Πολλοί αναλυτές βλέπουν αυτήν την κίνηση ως μια πράξη ρεαλισμού – και όχι ως «υποχώρηση στον Putin».
Από την εκεχειρία στην ειρήνη - Ρεαλιστική προσέγγιση ή πολιτική υποχώρηση;
Από την αρχή των ειρηνευτικών προσπαθειών, η απαίτηση για άνευ όρων εκεχειρία αποδείχθηκε ατελέσφορη.
Η Ρωσία ουδέποτε αποδέχτηκε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και δικαίως, καθότι η στρατιωτική πίεση αποτελεί το κύριο διαπραγματευτικό της όπλο.
Η επίμονη δυτική ρητορική για άμεση παύση πυρός, χωρίς παράλληλη διαπραγμάτευση ουσιαστικών όρων ειρήνης, απέτυχε να αναγνωρίσει αυτήν τη βασική στρατηγική πραγματικότητα.
Ο Trump πλέον παραδέχεται ότι μια εκεχειρία χωρίς συμφωνία είναι ασταθής και ενδέχεται να οδηγήσει σε παγωμένη σύγκρουση, η οποία δεν εξυπηρετεί ούτε την Ουκρανία ούτε την Ευρώπη.
Αντιθέτως, μια ολιστική συμφωνία ειρήνης, όσο δύσκολη και αν είναι, θα μπορούσε να φέρει πραγματική σταθερότητα.
Η ρωσική στρατιωτική υπεροχή είναι το ακλόνητο ρωσικό επιχείρημα, που έπεισε τον ρεαλιστή Αμερικανό πρόεδρο να επιζητήσει μία συνολική ειρηνευτική διευθέτηση για την Ουκρανία.
Η ειρήνη δεν έρχεται με μονομερείς όρους και τελεσίγραφα
Η επίμονη απαίτηση από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και δυτικά think tanks για πλήρη ρωσική υποχώρηση δεν συνάδει με την πραγματική ισορροπία ισχύος στο πεδίο της μάχης.
Ο ρωσικός στρατός διατηρεί την πρωτοβουλία, ενώ ο ουκρανικός βρίσκεται σε φάση φθοράς, χωρίς σοβαρή προοπτική ανάκαμψης χωρίς άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ – κάτι που έχει ξεκάθαρα αποκλειστεί από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Το να επιμένει κανείς σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που προϋποθέτουν ότι η Ρωσία θα αποδεχθεί την πλήρη ατζέντα του Κιέβου είναι πολιτικά αφελές ή σκόπιμα παραπλανητικό.
Το γεγονός ότι η Μόσχα έχει αποσύρει ορισμένες απαιτήσεις (π.χ. πλήρης ουκρανική αποχώρηση από Kherson και Zaporizhia) δείχνει ότι υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, αρκεί η Δύση να εγκαταλείψει τους μονομερείς όρους.
Βέβαια το πιθανότερο είναι πως στο διπλωματικό πόκερ, που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Ρωσία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, διευρύνοντας ταυτόχρονα τα στρατιωτικά κεκτημένα και μεταφέροντας την πίεση στην ουκρανική πλευρά, η οποία μοιραία θα πρέπει να φανεί αδιάλλακτη για να μην εξοντωθεί.
Ο Trump ξέρει…
Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ταυτόχρονα και ένας άκρως επιτυχημένος επιχειρηματίας, που έχει φέρει επανάσταση στα παγκόσμια τεκταινόμενα με τη συναλλακτική εξωτερική πολιτική.
Ο ρεαλιστής Trump γνωρίζει ότι η Ουκρανία δεν έχει καμία πιθανότητα να νικήσει τη Ρωσία.
Κατά τον πρόεδρο των ΗΠΑ ο Zelensky έχει μόνο μία επιλογή: την συνθηκολόγηση σε μια συμφωνία, γιατί αν συνεχίσει θα είναι μόνος και δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει.
«Είτε συνθηκολογείς, είτε συνεχίζεις μόνος και καταστρέφεσαι» ξεκαθάρισε ο Trump στον Ουκρανό πρόεδρο.
Είναι η πραγματική αποτύπωση της στρατηγικής ισχύος: είτε υποχωρείς και δέχεσαι τις απαιτήσεις της Ρωσίας είτε ξεκινάς έναν πόλεμο μόνος στην ουσία με μια στρατιωτική υπερδύναμη που δεν μπορείς να νικήσεις.
Ο Trump γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να ξεκινήσουν έναν πόλεμο εγγυώμενες την ασφάλεια της Ευρώπης – επισημαίνοντας μάλιστα ότι οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια πιο σφοδρή αντιπαράθεση, όχι μόνο με τη Ρωσία αλλά και με τον Παγκόσμιο Νότο.
Η πολεμική παράνοια της ΕΕ - Σχέδια για δύναμη «αποτροπής» στην Ουκρανία
Ένα από τα πιο ανησυχητικά σημεία της πρόσφατης ευρωπαϊκής ρητορικής είναι η ιδέα να αποσταλεί στρατιωτική «δύναμη αποτροπής» στην Ουκρανία μετά από εκεχειρία, χωρίς όμως πλήρη ειρηνευτική συμφωνία.
Αυτή η πρόταση, προερχόμενη από την λεγόμενη «ευρωπαϊκή συμμαχία των προθύμων», είναι είτε πολιτική παραφροσύνη είτε υποκρισία.
Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση – ούτε η Πολωνία, ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο – δεν είναι έτοιμη να πολεμήσει απευθείας τη Ρωσία.
Ακόμα και όσοι προτείνουν την ανάπτυξη δυνάμεων, δηλώνουν ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εγγυημένη αμερικανική υποστήριξη, την οποία η διοίκηση Trump έχει ρητά απορρίψει.
Επομένως, μια τέτοια αποστολή είτε δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, είτε αποτελεί πρόσχημα για να αποτραπεί η επίτευξη συμφωνίας.
Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η επικίνδυνη υποκρισία για την Ουκρανία
Μια ακόμα επίμονη «κόκκινη γραμμή» για τη Μόσχα είναι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Ενώ η Δύση επιμένει ότι η πορεία ένταξης πρέπει να παραμείνει ανοιχτή, είναι σαφές ότι ούτε υπάρχει βούληση, ούτε δυνατότητα για πραγματική ενσωμάτωση.
Οι δηλώσεις «ακλόνητης υποστήριξης» προς την Ουκρανία δεν ανησυχούν τη Ρωσία – και είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, αν πείθουν την Ουκρανία ότι όντως μπορεί να βασιστεί σε αυτές.
Πρόκειται για ρητορική που ενδέχεται να παρατείνει τη σύγκρουση, οδηγώντας σε περαιτέρω αιματοχυσία.
Η ρεαλιστική στρατηγική του Trump
Ο Donald Trump σήμερα αναλαμβάνει τον ρόλο του μεσολαβητή, εμπλεκόμενος σε μια μορφή «διπλωματίας του εκκρεμούς», με συνάντηση με τον Ουκρανό ομόλογό του Volodymyr Zelensky.
Αντί να αφήσει τον υπουργό Εξωτερικών ή τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας να ηγηθούν, επιλέγει να εκθέσει το κύρος του ίδιου του αξιώματός του, επιχειρώντας να βρει μια λύση.
Και αν τελικά ο Putin δεχτεί να περιορίσει τις απαιτήσεις του σε αντάλλαγμα για αποκατάσταση σχέσεων με τις ΗΠΑ υπό τον Trump θα πρόκειται για μια επιτυχία που ίσως μόνο ένας Αμερικανός πρόεδρος, όπως ο νυν, θα μπορούσε να πετύχει, επισημαίνει σε ανάλυσή του ο Anatol Lieven ειδικός σε θέματα Ευρασίας στο Quincy Institute.
Το αν η Ουκρανία θα αποδεχθεί έναν συμβιβασμό – όπως την απόσυρση των δυνάμεών της από μέρη του Donetsk, με αντάλλαγμα ρωσική υποχώρηση από περιοχές στο Kharkiv – παραμένει αβέβαιο.
Το Κίεβο αρνείται προς το παρόν, αλλά η συνέχιση του πολέμου μπορεί να αποβεί τελικά περισσότερο επιζήμια.
Είναι δύσκολο να δεχτείς συμβιβασμούς όταν πολεμάς για την κυριαρχία σου.
Αλλά η ειρήνη δεν επιτυγχάνεται μόνο με ηρωισμό, αλλά και με ρεαλισμό.
Και εκεί φαίνεται ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, ο Trump έχει επιλέξει να ευθυγραμμιστεί με την πραγματικότητα.
Η γέφυρα του ειρηνοποιού Trump
Είτε συμφωνεί κανείς με τον Donald Trump ή όχι, η επιλογή του να προσεγγίσει την ειρήνη μέσω άμεσων διαπραγματεύσεων και όχι εκεχειριών - βιτρίνας φαίνεται να βασίζεται σε στέρεη στρατηγική λογική.
Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από αφηγήματα και επιφανειακές δηλώσεις στήριξης, η προσέγγισή του ενδέχεται να αποτελεί τη μοναδική γέφυρα προς ένα τέλος στην αιματοχυσία – και στην αρχή μιας νέας, έστω και εύθραυστης, ειρήνης στην Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.