Μικρά οικονομικά και άλλα κείμενα
Μικρά οικονομικά και άλλα κείμενα
Όπως σε όλα τα νομίσματα, κοινά ή μη, οι ισοτιμίες προκύπτουν από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – όπου όταν είναι πλεονασματικό, το νόμισμα ανατιμάται ή πρέπει να ανατιμάται, ενώ όταν είναι ελλειμματικό, το νόμισμα υποτιμάται ή πρέπει να υποτιμάται, για να διατηρηθεί σταθερή η ανταγωνιστικότητα. Ειδικότερα, το πλεονασματικό ισοζύγιο σημαίνει ότι, τα προϊόντα της χώρας που τα παράγει είναι ανταγωνιστικά και επομένως μπορούν να στηρίξουν υψηλότερους μισθούς – ενώ το ελλειμματικό σημαίνει πως τα προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά, πολύ ακριβά δηλαδή, οπότε πρέπει να μειώσει το κόστος τους, κυρίως μέσω της μείωσης των μισθών.
.
Δραχμή και ευρώ
Όταν η Ελλάδα είχε τη δραχμή, υποτιμούταν σχετικά συχνά. Πώς το διαπιστώναμε στην καθημερινότητα μας; Από το ότι εμείς με δραχμές μπορούσαμε να αγοράζουμε λιγότερα, από ότι πχ οι Γερμανοί με το μάρκο.
Σε μία νομισματική ζώνη τώρα, έχουν μεν όλες οι χώρες το ίδιο νόμισμα, αλλά επίσης διαφορετικές ισοτιμίες – δηλαδή, άλλη το γερμανικό ευρώ και άλλη το ελληνικό. Γιατί; Λόγω της διαφορετικής παραγωγικότητας της εργασίας και της ανταγωνιστικότητας – όπως ακριβώς με τη δραχμή και το μάρκο, σημειώνοντας πως στη συγκριτική ανταγωνιστικότητα παίζει ρόλο και ο πληθωρισμός (=όταν στην Ελλάδα είναι διπλάσιος από την Ευρωζώνη, χάνουμε ανάλογα ανταγωνιστικότητα).
Εν προκειμένω, η διαφορά ισοτιμίας των νομισμάτων απεικονίζεται στους μισθούς μεταξύ των διαφόρων χωρών της Ευρωζώνης – στο κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος. Τι σημαίνει; Για παράδειγμα, ο ονομαστικός μέσος μηνιαίος μισθός στη Γερμανία το 2024 ήταν στα 4.346 € – ενώ στην Ελλάδα στα 1.342 €. Εάν λοιπόν θέλει να αγοράσει ένας Γερμανός ένα σπίτι στην Ελλάδα κόστους 100.000 €, θα χρειαστεί χρόνο εργασίας πάνω από 23 μήνες (τα 4.346 € είναι μεικτά) – ενώ στην Ελλάδα πάνω 74,5 μήνες.
Το ίδιο ισχύει για τα τρόφιμα, καθώς επίσης για όλα τα άλλα προϊόντα – γεγονός που τεκμηριώνει ότι, οι ισοτιμίες των ίδιων ευρώ είναι διαφορετικές. Πως δηλαδή το γερμανικό ευρώ έχει πολύ υψηλότερη ισοτιμία από το ελληνικό, εκπεφρασμένη σε όρους κόστους εργασίας – στην ουσία, όπως το μάρκο με τη δραχμή.
Από πού προκύπτουν οι ισοτιμίες; Όπως σε όλα τα νομίσματα, κοινά ή μη, από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – όπου όταν είναι πλεονασματικό, το νόμισμα ανατιμάται ή πρέπει να ανατιμάται, ενώ όταν είναι ελλειμματικό, το νόμισμα υποτιμάται ή πρέπει να υποτιμάται, για να διατηρηθεί σταθερή η ανταγωνιστικότητα.
Ειδικότερα, το πλεονασματικό ισοζύγιο σημαίνει ότι, τα προϊόντα της χώρας που τα παράγει είναι ανταγωνιστικά και επομένως μπορούν να στηρίξουν υψηλότερους μισθούς – ενώ το ελλειμματικό σημαίνει πως τα προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά, πολύ ακριβά δηλαδή, οπότε πρέπει να μειώσει το κόστος τους, κυρίως μέσω της μείωσης των μισθών.
Εάν δεν το κάνει, πόσο μάλλον εάν αυξήσει τους μισθούς, θα μειωθούν οι εξαγωγές της, θα αυξηθούν οι εισαγωγές, το έλλειμμα του ισοζυγίου της θα αυξηθεί, οπότε το εξωτερικό χρέος και τελικά θα χρεοκοπήσει. Τέλος, η παραγωγικότητα της εργασίας εξαρτάται κυρίως από τις επενδύσεις και την καινοτομία – οι οποίες με τη σειρά τους εξαρτώνται από το σωστό κράτος δικαίου, από τη μειωμένη γραφειοκρατία, από τη φορολογία, από τη μη ύπαρξη πολιτικής διαφθοράς, από την αγοραστική δύναμη των Πολιτών, από την ενεργειακή πολιτική κοκ.
Ουσιαστικά πάντως είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, δεν αλλάζει τίποτα εάν η χώρα δεν διαθέτει δίκαιους θεσμούς, κυρίως όμως εάν δεν παράγει επαρκώς και ανταγωνιστικά – απλά η ισοτιμία «αποτυπώνεται» διαφορετικά.
«Βόμβα από ΗΠΑ για ουκρανικό: Θα αποχωρήσουμε από τις διαπραγματεύσεις, αν συνεχίζει το σαμποτάζ η Ευρώπη».
Η Γερμανία του μάλλον ψυχοπαθή καγκελαρίου της θέλει τον πόλεμο, για να στηρίξει τον επανεξοπλισμο και την αμυντική της βιομηχανία, στη θέση της αυτοκινητοβιομηχανίας της που υποφέρει – οπότε την οικονομία της που έχει βυθιστεί στην ύφεση.
Προφανώς δε, θέλει να μετατραπεί ξανά σε πολεμική οικονομία – ενώ εμείς φαίνεται να έχουμε ξεχάσει ότι, η Γερμανία του Ολοκαυτώματος αιματοκύλισε δύο φορές την Ευρώπη και όχι η Ρωσία, μέσα σε λιγότερο από 50 χρόνια.
Ο Macron, με τη Γαλλία να καταρρέει, θέλει τον πόλεμο για να παραμείνει στην εξουσία, αδιαφορώντας τόσο για τους Γάλλους, όσο και για τους Ουκρανούς – το ίδιο και ο Starmer. Οι χώρες της Βαλτικής θέλουν τον πόλεμο, επειδή έχουν συμπλέγματα με τη Ρωσία και την φοβούνται – ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει με την Πολωνία και τη Φινλανδία.
Η διεφθαρμένη Von der Leyen του Pfizer Gate, θέλει τον πόλεμο για να αποφύγει την τιμωρία της, να παραμείνει πρόεδρος της Κομισιόν και να στηρίξει την πατρίδα της, τη Γερμανία – ενώ ο woke Κ. Μητσοτάκης τον θεωρεί προστασία, απέναντι στην αναθεωρητική και διπρόσωπη Τουρκία του Μογγόλου δικτάτορα.
Ο καθένας δηλαδή έχει τους δικούς του λόγους, ενώ όλοι εμείς οι Έλληνες Πολίτες, οι Ουκρανοί θύματα του αμετροεπούς ηθοποιού Zelensky και οι Ευρωπαίοι, πληρώνουμε το λογαριασμό πανάκριβα – όταν είναι γνωστό το ότι, δεν σταματάει ποτέ πόλεμος με πόλεμο, αλλά μόνο με διαπραγματεύσεις.
Επίσης πως η Ευρώπη, χωρίς τους φυσικούς πόρους της Ρωσίας, δεν μπορεί να ευημερήσει – ειδικά όσον αφορά την ενέργεια που ασφαλώς δεν εξασφαλίζεται ούτε από την πράσινη απάτη, ούτε από το πανάκριβο αμερικανικό LNG.
Ο ορισμός της ανοησίας
Εκτός του ότι οι βασικοί οικονομικοί μας δείκτες είναι στο κόκκινο, το πλέον κωμικοτραγικό είναι η εξαγορά των ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους, με δικά μας κεφάλαια – δηλαδή από τις ελληνικές τράπεζες, οπότε από τις καταθέσεις μας, οι οποίες τράπεζες επιπλέον αισχροκερδούν, παρά το ότι τις στηρίξαμε με περίπου 100 δις € από τους φόρους μας!
Αν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στους ξένους να εξαγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τις ελληνικές επιχειρήσεις με δικά μας χρήματα, χωρίς καν να υπάρχουν αντίστοιχες εισροές χρημάτων από το εξωτερικό! Να αλλάζει δηλαδή το ιδιοκτησιακό καθεστώς της χώρας μας, με δικά μας κεφάλαια – γεγονός που αποτελεί τον ορισμό της ανοησίας και της αυτοκαταστροφής!
Δυστυχώς σήμερα, ενέργεια, εκπαίδευση, υγεία, τουρισμός, ξενοδοχεία, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομος, αμυντική βιομηχανία, τράπεζες, εισπρακτικές, funds κοκ., ευρίσκονται υπό των έλεγχο των ξένων – με τα μερίσματα που δίνουν να οδηγούνται στο εξωτερικό επιδεινώνοντας το έλλειμμα του ισοζυγίου μας, όταν την ίδια στιγμή οι Έλληνες εργαζόμενοι μετατρέπονται στα γκαρσόνια της Ευρώπης, ενώ αμείβονται με μισθούς πείνας και με 13ωρα εργασίας, για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Με εξαίρεση βέβαια το κομματικό πελατειακό κράτος της ΝΔ που τροφοδοτείται από προνομιακές δουλειές και από τις απάτες τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ – όπου αυτά που αποκαλύφθηκαν είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Η στυγνή ληστεία των δανειοληπτών/εγγυητών τους
Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι δανειολήπτες των κόκκινων δανείων της κρατικής χρεοκοπίας, καθώς επίσης οι εγγυητές τους, είναι εγκληματικός και προφανώς με την ανοχή της κυβέρνησης – δυστυχώς και της ανώτατης δικαιοσύνης, όπως φάνηκε από τη γνωστή εξπρές απόφαση του Αρείου Πάγου.
Αντί δε να αμβλυνθεί η αντιμετώπιση τους, σε μία χώρα που η κυβέρνηση κατάντησε τους Πολίτες στην τελευταία θέση της ΕΕ, όσον αφορά το πραγματικό ημερομίσθιο, δυσχεραίνεται – όπως φάνηκε από την πρόσφατη σύσκεψη στην ΤτΕ, στην οποία συμμετείχαν οι Ι. Στουρνάρας, Κ. Χατζηδάκης, Κ. Πιερρακάκης, Γ. Φλωρίδης, οι CEO των πέντε συστημικών τραπεζών και οι CEO των μεγάλων εισπρακτικών (Intrum, Cepal, dovalue).
Εν προκειμένω, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, οι εισπρακτικές των funds, (ορισμένα από τα οποία δεν έχουν καν ΑΦΜ, ενώ έδρα σε φορολογικούς παραδείσους), στις οποίες συμμετέχουν οι τράπεζες, απαίτησαν να επισπευσθεί η διαδικασία των πλειστηριασμών – με την έννοια του περιορισμού των δυνατοτήτων που έχουν οι Πολίτες να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη, για να καθυστερήσουν ή/και να εμποδίσουν τον πλειστηριασμό του σπιτιού τους.
Όλα αυτά, παρά το ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που έχει δρομολογήσει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς – που οι δανειολήπτες έχουν ελάχιστα νομικά όπλα στη διάθεση τους, ενώ οι εισπρακτικές χρησιμοποιούν κάθε είδους μεθοδεύσεις.
Ενδεικτικά, ένα από τα αιτήματα στη σύσκεψη ήταν να καταστεί δυσκολότερη, εάν όχι αδύνατη, η άσκηση ανακοπών ή άλλων νομικών πράξεων – οι οποίες έως σήμερα προσφέρουν έστω μια προσωρινή προστασία σε νοικοκυριά που κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο.
Η κυβέρνηση δε αναφέρεται ότι, υποσχέθηκε να εξετάσει τα αιτήματα τους – αν και το βασικό θέμα για αυτήν είναι οι απώλειες που ενδεχομένως θα έχουν τα «Ηρακλής», λόγω της επικείμενης απόφασης για τους τόκους των δανειοληπτών του νόμου Κατσέλη.
Με απλά λόγια, οι εισπρακτικές και οι τράπεζες που διέσωσαν οι φορολογούμενοι με τα χρήματα των ανακεφαλαιοποιήσεων (άνω των 40 δις €), με τα 23 δις € περίπου του αναβαλλόμενου φόρου (λόγω του οποίου δεν θα πληρώνουν καθόλου φόρους έως ότου έχουν σωρευτικά κέρδη περί τα 70 δις €!), που τους δόθηκε κρατική εγγύηση για τα τρία Ηρακλής (οι προμήθειες των εγγυήσεων προφανώς αποσβένονται από τις τράπεζες, οπότε μειώνονται οι φόροι τους και δεν τους κοστίζουν τίποτα), καθώς επίσης που αισχροκερδούν ληστεύοντας τους πελάτες τους (με αφορολόγητα καθαρά κέρδη 4,7 δις € μόνο το 2024), που τους εγκρίθηκε το hive down κλπ., θέλουν να αφεθούν νομικά απροστάτευτοι οι δανειολήπτες, για να επισπεύσουν τη ληστεία των σπιτιών τους – ενώ η κυβέρνηση δεσμεύθηκε να το εξετάσει! Δεν είναι ντροπή;
Προεστοί
«Σε αντίθεση με τις αγγλοσαξονικές χώρες, η κυρίαρχη τάξη στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς, δεν ήταν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες αλλά οι προεστοί – δηλαδή, εκείνοι που συνέλεγαν τους φόρους για λογαριασμό των Οθωμανών προηγουμένως.
Για τους προεστούς, το κράτος ήταν το λάφυρο για να εξασφαλίσουν εισοδήματα και όχι ο προστάτης ορισμένων δικαιωμάτων, όπως της ατομικής ιδιοκτησίας – ενώ όσοι τόλμησαν να εναντιωθούν σ’ αυτό το σύστημα το πλήρωσαν ακριβά, όπως ο πρώτος κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας με τη ζωή του».
Οι τότε προεστοί στην Ελλάδα, έχουν αντικατασταθεί σήμερα από τις κυβερνήσεις – οι οποίες τα μόνα που γνωρίζουν είναι τα εξής:
(α) η ληστεία του κράτους για την εξασφάλιση δικών τους εισοδημάτων και του κομματικού πελατειακού κράτους τους, όπως στο παράδειγμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς επίσης
(β) η επιβολή φόρων είτε νέων, όπως τα τεκμήρια κερδοφορίας, είτε με τη διατήρηση των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες λόγω πληθωρισμού τιμές, είναι με διάφορα τεχνάσματα – όπως είναι η διατήρηση/αύξηση του δήθεν προσωρινού ΕΝΦΙΑ, με την άνοδο των αντικειμενικών αξιών ή με νέες περιοχές που εντάσσονται.
Έχουν φτάσει ακόμη και στο σημείο να μην εφαρμόζουν την κοινοτική οδηγία για μείωση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης ή σε νησιά και μικρές επιχειρήσεις – έτσι ώστε να εισπράττουν περισσότερα από τους Πολίτες και να μοιράζουν επιδόματα ελεημοσύνης για ψηφοθηρικούς λόγους, όπου στην ουσία εισπράττουν 10 και μοιράζουν (ετεροχρονισμένα, αφού τα εισπράττουν πχ το 2025 και μοιράζουν το 2006) το πολύ 2.
Δεν γίνεται δε καν αναδιανομή εισοδημάτων από τους πλουσιότερους στους φτωχότερους, όπως ισχυρίζονται – αφού οι τεράστιοι έμμεσοι φόροι, όπως ο ΦΠΑ ή ο ειδικός φόρος κατανάλωσης, εισπράττονται από όλους και επιβαρύνουν δυσμενέστερα τους φτωχούς.
Πρόκειται λοιπόν ξεκάθαρα για εισπράκτορες «κεφαλικών» και δυστυχώς μη ανταποδοτικών φόρων – μέσω ενός υδροκέφαλου εισπρακτικού μηχανισμού των ξένων σήμερα αντί των Οθωμανών στο παρελθόν, ο οποίος δεν ελέγχεται στην ουσία από κανέναν.
Μετανάστευση ή αποδημία;
Οι λέξεις είναι σημαντικές για τον ορισμό μίας κατάστασης, πόσο μάλλον για τον καθορισμό ενός προβλήματος – εν προκειμένω της αποκαλούμενης «παράνομης μετανάστευσης». Διαθέσιμες εδώ, στη σημερινή εποχή, είναι μόνο οι λέξεις «μετανάστευση» και «αποδημία» – αντίθετα με το παρελθόν, όπου είχαμε τις λέξεις «αποικισμός» και «εποικισμός». Ειδικότερα,
(α) «εποικισμός» είναι η εγκατάσταση ανθρώπων σε μία περιοχή, συχνά ενθαρρυμένη ή/και οργανωμένη από ένα κράτος, με την προϋπόθεση όμως ότι οι ίδιοι οι έποικοι επιλέγουν να ζήσουν με το τοπικό σύστημα και δεν μεταφέρουν αυτό της πατρίδας τους, ενώ
(β) «αποικισμός» είναι η ομαδική εγκατάσταση που συνήθως αφορά τη δημιουργία αποικίας, με πολιτική και πολιτιστική εξάρτηση από τη μητρόπολη.
Όσον αφορά τώρα τις δύο πρώτες βασικές έννοιες για την εποχή μας, υπάρχει
(α) η «μετανάστευση», όταν οι μεταναστεύοντες που γίνονται νόμιμα δεκτοί σύμφωνα με πολιτικές αποφάσεις, αποδέχονται σε μεγάλο βαθμό τα έθιμα της χώρας, στην οποία μεταναστεύουν – ενώ φυσικά σέβονται και τηρούν τους νόμους της. Υπάρχει επίσης
(β) η «αποδημία», όταν οι αποδημούντες που κανένας στην ουσία δεν μπορεί να τους σταματήσει στα σύνορα, από τα οποία περνούν συνήθως παράνομα (=χωρίς πολιτική συμφωνία υποδοχής τους), έχουν σκοπό να μεταμορφώσουν ριζικά τον πολιτισμό της χώρας, στην οποία μεταναστεύουν – να την αφομοιώσουν δηλαδή και όχι να αφομοιωθούν όπως, αντίθετα, οι μετανάστες.
«Αποδημία», για παράδειγμα, είχαμε στην περίπτωση των Ευρωπαίων που μετακινήθηκαν στις ΗΠΑ, χωρίς οργανωμένο σχέδιο αποικισμού ή εποικισμού, εκδιώκοντας τους Ινδιάνους – οπότε μεταμορφώνοντας ριζικά τη χώρα και τελικά κυριαρχώντας, με τις τρομακτικές δυσκολίες που βίωσαν τόσο στο ταξίδι, όσο και στην εγκατάσταση τους.
Στη σημερινή εποχή τώρα, επικρατεί ένα κλίμα μεγάλης κινητικότητας των ανθρώπων – όπου είναι πολύ δύσκολο να πούμε εάν μερικά φαινόμενα είναι μεταναστευτικά ή αποδημητικά. Υπάρχει δε μία μεγάλη ροή από το νότο προς το βορά, όπως Αφρικανών ή Ασιατών (συνήθως μουσουλμάνων, μεταξύ των οποίων αρκετών φανατικών) προς την Ευρώπη – αντίστοιχα, διαφόρων λαών στις υπόλοιπες δυτικές χώρες.
Φαίνεται πάντως ότι, αυτά τα φαινόμενα που αγωνίζεται η Ευρώπη να αντιμετωπίσει ως περιπτώσεις μετανάστευσης είναι, αντίθετα, καθαρές περιπτώσεις αποδημίας – όπου ο φτωχοποιημένος ή/και εξαντλημένος από τους συνεχείς πολέμους «τρίτος κόσμος» εισβάλει ανεξέλεγκτα στην Ευρώπη, είτε συμφωνεί, είτε όχι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ή/και τα εμπόδια που τοποθετούνται για να αναχαιτίσουν την «εισβολή».
Προβλέπεται λοιπόν ότι, η αντιπαράθεση ή/και σύγκρουση πολιτισμών που ευρίσκεται σε εξέλιξη, θα έχει αιματηρά αποτελέσματα – κάτι που ήδη διαφαίνεται σε χώρες όπως η Σουηδία, το Βέλγιο, η Γαλλία κλπ. Ο ρατσισμός δε που επικαλούνται ορισμένοι, δεν είναι αυτό που χαρακτηρίζει εκείνους που αντιστέκονται στην αποδημία, στη μεγάλη τους πλειοψηφία – αφού οι Ευρωπαίοι προφανώς δεν θέλουν να αφομοιωθούν από άλλους πολιτισμούς, ούτε βέβαια να έχουν την κατάληξη των αυτοχθόνων Ινδιάνων της Αμερικής.
Φόροι, φόροι, φόροι
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα εξαιρετικά ευρηματικό καθεστώς που διαστρεβλώνει τις έννοιες όπως θέλει – ενώ εφευρίσκει νέους φόρους κατά συρροή, όπως τώρα που σχεδιάζει να φορολογήσει τις κενές κατοικίες, με πρόσχημα την επίλυση του προβλήματος στέγασης! Αν είναι δυνατόν!
Όσον αφορά τη διαστρέβλωση των εννοιών, για παράδειγμα «βαφτίζει» τα προαπαιτούμενα τύπου μνημονίων των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία πολλές χώρες αποφεύγουν ακριβώς για αυτόν το λόγο, σε ορόσημα – ενώ τη σύγχρονη δουλεία των 13 ωρών εργασίας σε «δίκαιη εργασία», αποκρύπτοντας ότι δεν μπορεί πια κανένας Έλληνας να επιβιώσει με πενθήμερη, οκτάωρη εργασία.
Γιατί; Επειδή η υπερφορολόγηση, σε συνδυασμό με την ακρίβεια (=συνισταμένη μισθών και τιμών), καθιστά αδύνατη πια την επιβίωση και όχι τη διαβίωση. «Βαφτίζει» δε επιπλέον τη φτώχεια κανονικότητα, την πολιτική ανωμαλία σταθερότητα και το κατάντημα της χώρας μας στην τελευταία θέση της ΕΕ σε μία σειρά δείκτες, επιτυχημένη οικονομική πολιτική!
Την ίδια στιγμή, ισχυρίζεται πως το κρατικό χρέος μειώνεται, όταν οι επίσημοι πίνακες δείχνουν αύξηση του, καθώς επίσης αύξηση των κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες κυρίως (Ηρακλής ΙΙΙ), παρά το ότι είχαν καθαρά κέρδη μόνο το 2024 της τάξης των 4,7 δις € – λέγοντας ότι διαθέτει δημοσιονομικό πλεόνασμα και υψηλά ταμειακά διαθέσιμα (στο πλεόνασμα βέβαια δεν βλέπει κανείς τα χρήματα των αποκρατικοποιήσεων του 2024, όπως τα 3,27 δις € της Αττικής Οδού, ενώ συμπεριλαμβάνει κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης που δεν έχει διαθέσει!).
Πώς όμως να πιστέψει κανείς ότι τα κρατικά ταμεία είναι γεμάτα, όταν αυξάνονται συνεχώς οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου, πρόσφατα στα 3,651 δις €; Εάν έχει πράγματι τόσο πολλά χρήματα στα ταμεία της, τότε γιατί δεν πληρώνει τους προμηθευτές και τα κρατικά χρέη; Γιατί να μας επιβαρύνει με τόκους, χωρίς λόγο;
Τουρισμός
Συνολικά το 2024, οι αφίξεις εξωτερικού στην Πορτογαλία με βάση τα προσωρινά στοιχεία έφθασαν τα 21 εκατ. τουρίστες, με τις εισπράξεις να διαμορφώνονται σε 28 δις € (στα 31,8 δις € σύμφωνα με το https://money-tourism.gr/apisteyto-sta-62-7-dis-e-ta-esoda-tis-portogalias-ton-toyrismo-xekina-quot-chrysi-epochi-quot-tin-chora/) – άρα η μέση κατά κεφαλήν δαπάνη με τα 28 δις € ήταν στα 1.333 €. Στην Ελλάδα το 2024 είχαμε μαζί με την κρουαζιέρα διπλάσιες αφίξεις (40,7 εκατομμύρια τουρίστες) – με μόλις 531 € κατά κεφαλή δαπάνη σύμφωνα με την ΤτΕ (https://capital.gr/oikonomia/3916666/pleonasma-187-dis-sto-taxidiotiko-isozugio-to-2024-me-auxisi-48-stis-taxidiotikes-eispraxeis/).
Η αιτία της μειωμένης δαπάνης είναι κυρίως το ότι, η μερίδα του λέοντος εισπράττεται στο εξωτερικό από τις εταιρίες τύπου TUI – όπως στο παράδειγμα της Λευκάδας, όπου ξενοδόχοι εισπράττουν 15 € την ημέρα ανά δωμάτιο που προφανώς δεν καλύπτει τα έξοδα τους, ενώ οι ξένες εταιρίες το πουλούν με 70 €, οπότε εισπράττουν 55 €.
Για όσους χρησιμοποιούν το επιχείρημα της παραοικονομίας στον τουρισμό στην Ελλάδα, για να δικαιολογήσουν την εξευτελιστικά χαμηλή κατά κεφαλήν δαπάνη, προφανώς θα υπάρχει κάτι ανάλογο και στην Πορτογαλία – οπότε δεν μπορεί να αποτελεί επαρκή αιτιολογία (οι Έλληνες πάντως πληρώνουν πολύ πιο ακριβές τιμές παντού).
Οι τουριστικές μας αφίξεις τώρα είναι τέσσερις φορές περισσότερες από τον πληθυσμό μας, όταν της Πορτογαλίας δύο φορές – οπότε η επιβάρυνση των υποδομών και του φυσικού μας περιβάλλοντος είναι διπλάσια, με 2,6 φορές περίπου λιγότερα κατά κεφαλήν έσοδα που (α) είναι ζημιογόνα και (β) δεν επιτρέπουν τη συντήρηση, πόσο μάλλον τη βελτίωση των υποδομών μας.
Θεωρεί λοιπόν κανείς αλήθεια ότι, το τουριστικό μας μοντέλο είναι βιώσιμο; Παρά το ότι η χώρα μας έχει μακράν ομορφότερο φυσικό περιβάλλον από την Πορτογαλία λόγω κυρίως των νησιών της, καθώς επίσης ασυναγώνιστα πολιτιστικά μνημεία; Δεν είναι πρόβλημα η συνεχής αύξηση της προσφοράς που διαπιστώνεται στην Ελλάδα με την κατασκευή νέων ξενοδοχείων/Αirbnb, ακόμη και με υπερδόμηση, αφού έτσι μειώνονται οι τιμές;
«Εισόδημα άνω των 20.842 € δήλωσε μόνο το 10% των φορολογουμένων το 2023, σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων που δηλώθηκαν από 9.017.477 φορολογούμενους – στο 11,25% από 20.000 € έως 50.000 € στο σύνολο»!
Ο Κ. Μητσοτάκης θα ανακοινώσει πακέτο 1,5 δις € στη ΔΕΘ, για την ελάφρυνση της μεσαίας τάξης! Ποια μεσαία τάξη αλήθεια εννοεί; Αυτήν που έχουν πια αφανίσει στην Ελλάδα, όταν σχεδόν το 90% έχει εισοδήματα κάτω των 20.000 € το χρόνο; Από τα οποία εάν αφαιρεθεί ο πληθωρισμός και η υπερφορολόγηση, ειδικά το κόστος κατοικίας (ενοίκιο, ρεύμα κλπ.), μένουν πια ελάχιστα για την επιβίωση των Ελλήνων;
Όταν δεν μπορούν πια οι γονείς να κάνουν παιδιά και οι νέοι μας μεταναστεύουν για να επιβιώσουν; Όταν χάνουν μαζικά τα σπίτια τους οι Έλληνες από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς των ασύδοτων funds, χωρίς ΑΦΜ και με έδρα φορολογικούς παραδείσους;
Παραγωγή πλούτου χρειάζεται η Ελλάδα για αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και όχι σοβιετικού τύπου επιδόματα ελεημοσύνης από το κράτος! Φιλελεύθερη οικονομία και όχι κεντρικά κατευθυνόμενη, από το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.