Συγκλονιστικό
Το παγκόσμιο κέντρο βάρους μετατοπίζεται - Ο 21ος αιώνας ανήκει στην Ευρασία και στον Παγκόσμιο Νότο
Συγκλονιστικό - Ρωσία και Κίνα ανέστησαν τον γίγαντα της Ευρασίας - 3 γεγονότα σε 3 μέρες συντρίβουν την «Αυτοκρατορία του Χάους»
Η γεωπολιτική σκακιέρα βρίσκεται σε μια από τις πιο πυρακτωμένες φάσεις της μεταπολεμικής εποχής.
Στην καρδιά των ανατροπών που εκτυλίσσονται, τρεις διαδοχικές ημερομηνίες και τρεις εμβληματικές τοποθεσίες – Tianjin, Πεκίνο και Vladivostok – συγκεντρώνουν την προσοχή του πλανήτη.
Η συνάντηση κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), η παρέλαση για την 80ή επέτειο της Νίκης της Κίνας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το 10ο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ δεν αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα, αλλά κομβικούς κρίκους στην αλυσίδα μιας νέας, πολυκεντρικής παγκόσμιας τάξης, επισημαίνει σε άρθρο του ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.
Η παράλληλη κινητοποίηση Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας και του υπόλοιπου «Παγκόσμιου Νότου» σκιαγραφεί μια ιστορική καμπή: την οριστική αποσύνδεση από τη μονοπολική ηγεμονία της Δύσης και την οικοδόμηση ενός εναλλακτικού συστήματος διεθνών σχέσεων, πιο ισορροπημένου και αντιπροσωπευτικού.
1. Η Σύνοδος SCO στο Tianjin: Το σταυροδρόμι της Ευρασίας
Η πρώτη ημερομηνία – 31 Αυγούστου/1 Σεπτεμβρίου – φέρνει στο Tianjin της Κίνας τη σύνοδο κορυφής του SCO.
Ο οργανισμός, που ξεκίνησε το 2001 ως μια περιφερειακή πρωτοβουλία ασφάλειας, έχει πλέον εξελιχθεί σε έναν από τους βασικούς πυλώνες της Ευρασιατικής ολοκλήρωσης.
Με 10 κράτη-μέλη, δύο παρατηρητές (Αφγανιστάν και Μογγολία) και 14 εταίρους διαλόγου, ο SCO αποτελεί ένα φόρουμ που καλύπτει σχεδόν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και ένα τεράστιο κομμάτι των ενεργειακών αποθεμάτων της υφηλίου.
Η παρουσία στο ίδιο τραπέζι του Vladimir Putin, του Xi Jinping και του Narendra Modi– στην πρώτη του επίσκεψη στην Κίνα μετά από επτά χρόνια – δίνει ιδιαίτερο βάρος στη σύνοδο.
Η τριάδα Ρωσίας-Κίνας-Ινδίας (RIC) παραμένει στρατηγικής σημασίας, καθώς, παρά τις διαφορές τους, οι τρεις δυνάμεις έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την αντίθεση στη δυτική μονοκρατορία και στις πολιτικές κυρώσεων/δασμών που επιβάλλει η Ουάσιγκτον.
Η συμμετοχή του νέου προέδρου του Ιράν, Masud Pezeshkian, επιβεβαιώνει ότι η Τεχεράνη βλέπει στο SCO και στους BRICS ένα δίχτυ ασφαλείας απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις.
Η διεύρυνση του SCO και η όλο και πιο στενή του διασύνδεση με τους BRICS δείχνουν ότι η Ευρασία επιχειρεί να δημιουργήσει ένα «παράλληλο ΟΗΕ», λειτουργικό και προσανατολισμένο σε πολυπολικές ισορροπίες.
2. Η Παρέλαση της Νίκης στο Πεκίνο: Μνήμη και πολιτική
Στις 3 Σεπτεμβρίου, στο Πεκίνο, πραγματοποιείται η παρέλαση για τα 80 χρόνια από τη νίκη της Κίνας στον «Πόλεμο Αντίστασης κατά της Ιαπωνικής Εισβολής» και ταυτόχρονα από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μια στιγμή με βαρύ ιστορικό και πολιτικό φορτίο.
Η Κίνα αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία τις προσπάθειες αναθεώρησης της Ιστορίας στη Δύση.
Από την αμερικανική αφήγηση ότι «ΗΠΑ και Ιαπωνία τερμάτισαν τον πόλεμο μαζί» έως την ευρωπαϊκή «μετατόπιση» του βάρους από το Ανατολικό Μέτωπο στις αποβάσεις στη Νορμανδία, το Πεκίνο βλέπει μια οργανωμένη προσπάθεια να υποτιμηθεί ο ρόλος τόσο της Κίνας όσο και της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασισμού.
Η παρουσία 26 ηγετών κρατών – αποκλειστικά από τον Παγκόσμιο Νότο – και η τετραήμερη επίσκεψη του Putin, δείχνουν τη σύγκλιση μνήμης και πολιτικής.
Όπως ο Xi συμμετείχε στην παρέλαση της 9ης Μαΐου στη Μόσχα, έτσι και ο Putin βρίσκεται τώρα δίπλα του στο Πεκίνο.
Πρόκειται για έναν «καθρέφτη» που υπογραμμίζει τη βαθιά στρατηγική σχέση Ρωσίας-Κίνας, τονίζει ο Escobar.
Η Ιστορική Μνήμη γίνεται εργαλείο γεωπολιτικής.
Η απόρριψη του ναζισμού και η αντίθεση στον αναθεωρητισμό αποτελούν κοινό θεμέλιο για μια νέα συμμαχία, που βλέπει τη Δύση όχι μόνο ως οικονομικό ανταγωνιστή, αλλά και ως ιδεολογικό αντίπαλο.
3. Το Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ: Γέφυρες από τον Ειρηνικό
Την ίδια ημέρα, 3 Σεπτεμβρίου, ξεκινά στο Vladivostok το 10ο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ (EEF).
Ο θεσμός αυτός αντανακλά τη στρατηγική στροφή της Ρωσίας προς την Ασία, με στόχο την ανάπτυξη της Σιβηρίας, της Άπω Ανατολής και της Αρκτικής.
Η πολιτική αυτή έχει έναν «καθρέφτη» στην Κίνα, η οποία από το 1999 επιδιώκει την ανάπτυξη των δυτικών της επαρχιών (Xinjiang, Θιβέτ).
Τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο αντιλαμβάνονται ότι η ισχύς τους δεν μπορεί να περιοριστεί σε παραδοσιακά κέντρα, αλλά πρέπει να αγκαλιάσει τα «σύνορα» και να δημιουργήσει νέους κόμβους ανάπτυξης.
Το EEF είναι επίσης πεδίο όπου συγκεντρώνονται επιχειρηματικοί και επενδυτικοί κύκλοι από όλη την Ευρασία.
Φέτος, μάλιστα, οι φήμες για πιθανά ανοίγματα ΗΠΑ–Ρωσίας προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: από την επιστροφή της ExxonMobil στο έργο Sakhalin-1 έως τη συμμετοχή αμερικανικών εταιρειών σε LNG projects της Αρκτικής. Αν τέτοιες κινήσεις ευοδωθούν, θα πρόκειται για πραγματική ανατροπή στην πορεία των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων.
Εξίσου σημαντική είναι η γεωστρατηγική διάσταση: ο Βόρειος Θαλάσσιος Δρόμος (Northern Sea Route), που προωθεί η Ρωσία με τη στήριξη της Κίνας, μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική του Suez.
Αν οι ΗΠΑ εμπλακούν, θα έχουμε μια ιδιότυπη «σύγκρουση-συνεργασία» γύρω από τις νέες θαλάσσιες οδούς.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η «Αυτοκρατορία του Χάους»
Κανένα από τα παραπάνω φόρουμ δεν μπορεί να αγνοήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Για τη Ρωσία και την Κίνα, είναι ξεκάθαρο ότι η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το Κίεβο ως στρατηγικό φράγμα απέναντι στη Μόσχα και ως εργαλείο παραμονής στην Ευρασία.
Το ΝΑΤΟ έχει ουσιαστικά αναλάβει τη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας, μέσω πακέτων όπως το USAI (Ukraine Security Assistance Initiative), το PDA (Presidential Drawdown Authority) και το CAP (Comprehensive Assistance Package).
Η καθημερινή παρουσία αμερικανικών κατασκοπευτικών αεροσκαφών στον Εύξεινο Πόντο υπογραμμίζει το βάθος της εμπλοκής.
Ωστόσο, το Κρεμλίνο εκτιμά ότι ο «πόλεμος φθοράς» που διεξάγει η Δύση δεν μπορεί να ανατρέψει τη στρατηγική ισορροπία.
Αντίθετα, ενισχύει τη συνεργασία Ρωσίας-Κίνας-Ινδίας, καθώς και το συνολικό μπλοκ BRICS/SCO.
Η «Μεγάλη Σκακιέρα» του Mackinder ξαναστήνεται
Οι θεωρίες του πατέρα της γεωπολιτικής Halford Mackinder και του Zbigniew Brzezinski επανέρχονται στο προσκήνιο.
Ο φόβος τους ήταν ότι μια συμμαχία Ρωσίας-Κίνας-Ευρώπης θα μπορούσε να ελέγξει την Ευρασία και, κατ’ επέκταση, τον κόσμο.
Σήμερα, η πραγματικότητα είναι ότι Ρωσία και Κίνα, με την Ινδία ως τρίτο πόλο, βρίσκονται σε τροχιά στρατηγικής συνεργασίας.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι οικονομικό: οι BRICS και το SCO, μαζί, υπερβαίνουν πλέον το διπλάσιο του ΑΕΠ των ΗΠΑ και κινούνται σταθερά προς την αποδολαριοποίηση, με αυξημένες συναλλαγές σε εθνικά νομίσματα. Το χτύπημα στους Nord Stream και η τεχνητή εξάρτηση της Ευρώπης από το αμερικανικό LNG, αντί να ενισχύσουν τη Δύση, οδήγησαν την Ευρώπη σε αποβιομηχάνιση και γεωπολιτική αφάνεια.
Από την Αυτοκρατορία του Χάους στον πολυπολικό κόσμο
Η επόμενη εβδομάδα θα είναι, ουσιαστικά, μια συμπυκνωμένη απεικόνιση της μεταβατικής εποχής που ζούμε:
• Η SCO δείχνει την πολιτικο-ασφαλιστική ολοκλήρωση της Ευρασίας.
• Η Παρέλαση της Νίκης στο Πεκίνο ενώνει Ιστορική Μνήμη και στρατηγική ταυτότητα.
• Το Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ αναδεικνύει τις νέες οικονομικές και εμπορικές διαδρομές που παρακάμπτουν τη Δύση.
Η «Αυτοκρατορία του Χάους» – οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους – επιχειρεί να εμποδίσει την άνοδο αυτής της νέας πολυπολικής τάξης.
Ωστόσο, όσο η Ευρώπη παραμένει παραλυμένη και αυτοκαταστροφική, η πρωτοβουλία περνάει σταθερά στην Ευρασία και στον Παγκόσμιο Νότο.
Ο ήχος της Ευρασίας ακούγεται δυνατά
Οι τρεις κρίσιμες ημερομηνίες δεν είναι τυχαία διαδοχικές. Συνθέτουν μια «τριλογία» που παρουσιάζει ολοκληρωμένα το νέο γεωπολιτικό τοπίο:
• Ασφάλεια (SCO)
• Μνήμη και ταυτότητα (Παρέλαση Νίκης)
• Οικονομία και ανάπτυξη (EEF)
Η Ευρασία μιλάει με ενιαία φωνή, και αυτή η φωνή αντηχεί δυνατά, σαν ήχος ροκ που διαπερνά σύνορα και ηπείρους.
Το παγκόσμιο κέντρο βάρους μετατοπίζεται.
Ο 21ος αιώνας ανήκει στην Ευρασία και στον Παγκόσμιο Νότο.
Η σκακιέρα ξαναστήνεται.
Οι κινήσεις που θα παιχτούν αυτές τις μέρες ίσως καθορίσουν τις επόμενες δεκαετίες.
www.bankingnews.gr
Στην καρδιά των ανατροπών που εκτυλίσσονται, τρεις διαδοχικές ημερομηνίες και τρεις εμβληματικές τοποθεσίες – Tianjin, Πεκίνο και Vladivostok – συγκεντρώνουν την προσοχή του πλανήτη.
Η συνάντηση κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), η παρέλαση για την 80ή επέτειο της Νίκης της Κίνας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το 10ο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ δεν αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα, αλλά κομβικούς κρίκους στην αλυσίδα μιας νέας, πολυκεντρικής παγκόσμιας τάξης, επισημαίνει σε άρθρο του ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.
Η παράλληλη κινητοποίηση Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας και του υπόλοιπου «Παγκόσμιου Νότου» σκιαγραφεί μια ιστορική καμπή: την οριστική αποσύνδεση από τη μονοπολική ηγεμονία της Δύσης και την οικοδόμηση ενός εναλλακτικού συστήματος διεθνών σχέσεων, πιο ισορροπημένου και αντιπροσωπευτικού.
1. Η Σύνοδος SCO στο Tianjin: Το σταυροδρόμι της Ευρασίας
Η πρώτη ημερομηνία – 31 Αυγούστου/1 Σεπτεμβρίου – φέρνει στο Tianjin της Κίνας τη σύνοδο κορυφής του SCO.
Ο οργανισμός, που ξεκίνησε το 2001 ως μια περιφερειακή πρωτοβουλία ασφάλειας, έχει πλέον εξελιχθεί σε έναν από τους βασικούς πυλώνες της Ευρασιατικής ολοκλήρωσης.
Με 10 κράτη-μέλη, δύο παρατηρητές (Αφγανιστάν και Μογγολία) και 14 εταίρους διαλόγου, ο SCO αποτελεί ένα φόρουμ που καλύπτει σχεδόν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και ένα τεράστιο κομμάτι των ενεργειακών αποθεμάτων της υφηλίου.
Η παρουσία στο ίδιο τραπέζι του Vladimir Putin, του Xi Jinping και του Narendra Modi– στην πρώτη του επίσκεψη στην Κίνα μετά από επτά χρόνια – δίνει ιδιαίτερο βάρος στη σύνοδο.
Η τριάδα Ρωσίας-Κίνας-Ινδίας (RIC) παραμένει στρατηγικής σημασίας, καθώς, παρά τις διαφορές τους, οι τρεις δυνάμεις έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την αντίθεση στη δυτική μονοκρατορία και στις πολιτικές κυρώσεων/δασμών που επιβάλλει η Ουάσιγκτον.
Η συμμετοχή του νέου προέδρου του Ιράν, Masud Pezeshkian, επιβεβαιώνει ότι η Τεχεράνη βλέπει στο SCO και στους BRICS ένα δίχτυ ασφαλείας απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις.
Η διεύρυνση του SCO και η όλο και πιο στενή του διασύνδεση με τους BRICS δείχνουν ότι η Ευρασία επιχειρεί να δημιουργήσει ένα «παράλληλο ΟΗΕ», λειτουργικό και προσανατολισμένο σε πολυπολικές ισορροπίες.
2. Η Παρέλαση της Νίκης στο Πεκίνο: Μνήμη και πολιτική
Στις 3 Σεπτεμβρίου, στο Πεκίνο, πραγματοποιείται η παρέλαση για τα 80 χρόνια από τη νίκη της Κίνας στον «Πόλεμο Αντίστασης κατά της Ιαπωνικής Εισβολής» και ταυτόχρονα από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μια στιγμή με βαρύ ιστορικό και πολιτικό φορτίο.
Η Κίνα αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία τις προσπάθειες αναθεώρησης της Ιστορίας στη Δύση.
Από την αμερικανική αφήγηση ότι «ΗΠΑ και Ιαπωνία τερμάτισαν τον πόλεμο μαζί» έως την ευρωπαϊκή «μετατόπιση» του βάρους από το Ανατολικό Μέτωπο στις αποβάσεις στη Νορμανδία, το Πεκίνο βλέπει μια οργανωμένη προσπάθεια να υποτιμηθεί ο ρόλος τόσο της Κίνας όσο και της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασισμού.
Η παρουσία 26 ηγετών κρατών – αποκλειστικά από τον Παγκόσμιο Νότο – και η τετραήμερη επίσκεψη του Putin, δείχνουν τη σύγκλιση μνήμης και πολιτικής.
Όπως ο Xi συμμετείχε στην παρέλαση της 9ης Μαΐου στη Μόσχα, έτσι και ο Putin βρίσκεται τώρα δίπλα του στο Πεκίνο.
Πρόκειται για έναν «καθρέφτη» που υπογραμμίζει τη βαθιά στρατηγική σχέση Ρωσίας-Κίνας, τονίζει ο Escobar.
Η Ιστορική Μνήμη γίνεται εργαλείο γεωπολιτικής.
Η απόρριψη του ναζισμού και η αντίθεση στον αναθεωρητισμό αποτελούν κοινό θεμέλιο για μια νέα συμμαχία, που βλέπει τη Δύση όχι μόνο ως οικονομικό ανταγωνιστή, αλλά και ως ιδεολογικό αντίπαλο.
3. Το Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ: Γέφυρες από τον Ειρηνικό
Την ίδια ημέρα, 3 Σεπτεμβρίου, ξεκινά στο Vladivostok το 10ο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ (EEF).
Ο θεσμός αυτός αντανακλά τη στρατηγική στροφή της Ρωσίας προς την Ασία, με στόχο την ανάπτυξη της Σιβηρίας, της Άπω Ανατολής και της Αρκτικής.
Η πολιτική αυτή έχει έναν «καθρέφτη» στην Κίνα, η οποία από το 1999 επιδιώκει την ανάπτυξη των δυτικών της επαρχιών (Xinjiang, Θιβέτ).
Τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο αντιλαμβάνονται ότι η ισχύς τους δεν μπορεί να περιοριστεί σε παραδοσιακά κέντρα, αλλά πρέπει να αγκαλιάσει τα «σύνορα» και να δημιουργήσει νέους κόμβους ανάπτυξης.
Το EEF είναι επίσης πεδίο όπου συγκεντρώνονται επιχειρηματικοί και επενδυτικοί κύκλοι από όλη την Ευρασία.
Φέτος, μάλιστα, οι φήμες για πιθανά ανοίγματα ΗΠΑ–Ρωσίας προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: από την επιστροφή της ExxonMobil στο έργο Sakhalin-1 έως τη συμμετοχή αμερικανικών εταιρειών σε LNG projects της Αρκτικής. Αν τέτοιες κινήσεις ευοδωθούν, θα πρόκειται για πραγματική ανατροπή στην πορεία των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων.
Εξίσου σημαντική είναι η γεωστρατηγική διάσταση: ο Βόρειος Θαλάσσιος Δρόμος (Northern Sea Route), που προωθεί η Ρωσία με τη στήριξη της Κίνας, μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική του Suez.
Αν οι ΗΠΑ εμπλακούν, θα έχουμε μια ιδιότυπη «σύγκρουση-συνεργασία» γύρω από τις νέες θαλάσσιες οδούς.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η «Αυτοκρατορία του Χάους»
Κανένα από τα παραπάνω φόρουμ δεν μπορεί να αγνοήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Για τη Ρωσία και την Κίνα, είναι ξεκάθαρο ότι η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το Κίεβο ως στρατηγικό φράγμα απέναντι στη Μόσχα και ως εργαλείο παραμονής στην Ευρασία.
Το ΝΑΤΟ έχει ουσιαστικά αναλάβει τη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας, μέσω πακέτων όπως το USAI (Ukraine Security Assistance Initiative), το PDA (Presidential Drawdown Authority) και το CAP (Comprehensive Assistance Package).
Η καθημερινή παρουσία αμερικανικών κατασκοπευτικών αεροσκαφών στον Εύξεινο Πόντο υπογραμμίζει το βάθος της εμπλοκής.
Ωστόσο, το Κρεμλίνο εκτιμά ότι ο «πόλεμος φθοράς» που διεξάγει η Δύση δεν μπορεί να ανατρέψει τη στρατηγική ισορροπία.
Αντίθετα, ενισχύει τη συνεργασία Ρωσίας-Κίνας-Ινδίας, καθώς και το συνολικό μπλοκ BRICS/SCO.
Η «Μεγάλη Σκακιέρα» του Mackinder ξαναστήνεται
Οι θεωρίες του πατέρα της γεωπολιτικής Halford Mackinder και του Zbigniew Brzezinski επανέρχονται στο προσκήνιο.
Ο φόβος τους ήταν ότι μια συμμαχία Ρωσίας-Κίνας-Ευρώπης θα μπορούσε να ελέγξει την Ευρασία και, κατ’ επέκταση, τον κόσμο.
Σήμερα, η πραγματικότητα είναι ότι Ρωσία και Κίνα, με την Ινδία ως τρίτο πόλο, βρίσκονται σε τροχιά στρατηγικής συνεργασίας.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι οικονομικό: οι BRICS και το SCO, μαζί, υπερβαίνουν πλέον το διπλάσιο του ΑΕΠ των ΗΠΑ και κινούνται σταθερά προς την αποδολαριοποίηση, με αυξημένες συναλλαγές σε εθνικά νομίσματα. Το χτύπημα στους Nord Stream και η τεχνητή εξάρτηση της Ευρώπης από το αμερικανικό LNG, αντί να ενισχύσουν τη Δύση, οδήγησαν την Ευρώπη σε αποβιομηχάνιση και γεωπολιτική αφάνεια.
Από την Αυτοκρατορία του Χάους στον πολυπολικό κόσμο
Η επόμενη εβδομάδα θα είναι, ουσιαστικά, μια συμπυκνωμένη απεικόνιση της μεταβατικής εποχής που ζούμε:
• Η SCO δείχνει την πολιτικο-ασφαλιστική ολοκλήρωση της Ευρασίας.
• Η Παρέλαση της Νίκης στο Πεκίνο ενώνει Ιστορική Μνήμη και στρατηγική ταυτότητα.
• Το Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ αναδεικνύει τις νέες οικονομικές και εμπορικές διαδρομές που παρακάμπτουν τη Δύση.
Η «Αυτοκρατορία του Χάους» – οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους – επιχειρεί να εμποδίσει την άνοδο αυτής της νέας πολυπολικής τάξης.
Ωστόσο, όσο η Ευρώπη παραμένει παραλυμένη και αυτοκαταστροφική, η πρωτοβουλία περνάει σταθερά στην Ευρασία και στον Παγκόσμιο Νότο.
Ο ήχος της Ευρασίας ακούγεται δυνατά
Οι τρεις κρίσιμες ημερομηνίες δεν είναι τυχαία διαδοχικές. Συνθέτουν μια «τριλογία» που παρουσιάζει ολοκληρωμένα το νέο γεωπολιτικό τοπίο:
• Ασφάλεια (SCO)
• Μνήμη και ταυτότητα (Παρέλαση Νίκης)
• Οικονομία και ανάπτυξη (EEF)
Η Ευρασία μιλάει με ενιαία φωνή, και αυτή η φωνή αντηχεί δυνατά, σαν ήχος ροκ που διαπερνά σύνορα και ηπείρους.
Το παγκόσμιο κέντρο βάρους μετατοπίζεται.
Ο 21ος αιώνας ανήκει στην Ευρασία και στον Παγκόσμιο Νότο.
Η σκακιέρα ξαναστήνεται.
Οι κινήσεις που θα παιχτούν αυτές τις μέρες ίσως καθορίσουν τις επόμενες δεκαετίες.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.