Η Επιστροφή –« Director’s Cut»
Η πολιτική στην Ελλάδα είναι πάντα έτοιμη για sequel. Μόνο που το κοινό δεν αγοράζει πια popcorn. Βλέπει με τα χέρια σταυρωμένα. Και ίσως ψάχνει… άλλο σινεμά.
Η Επιστροφή –« Director’s Cut»- Βασιλίσσης Όλγας: Μια ταινία δρόμου με πολλά εμπόδια – Γεωπολιτική ρομαντική κομεντί με υπογραφή Γεραπετρίτη
Πριν καν ακουστεί το πρώτο «καλησπέρα σας» από το βήμα του Economist, ο Αλέξης Τσίπρας φρόντισε να δώσει μια πρόγευση του trailer που ετοιμάζει για τη ΔΕΘ. Ανάρτηση-σφήνα, πασπαλισμένη με υπερκέρδη, ταξικές ανισότητες και το γνώριμο ύφος «εγώ τα έλεγα». Δεν είναι ακριβώς νέο έργο, αλλά ούτε και remake – περισσότερο μοιάζει με τη director’s cut εκδοχή του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά με καλύτερη φωτισμό και λιγότερους υπουργούς με επιρροές από τα Εξάρχεια.
Η γραφή του πρώην Πρωθυπουργού μιλά για «ένα πέμπτο που περνάει καλά» και «ένα μέρος που θησαυρίζει» – λες και περιγράφει το Triangle of Sadness, μόνο που δεν είναι κινηματογραφικό κρουαζιερόπλοιο, αλλά η εγχώρια ναυαρχίδα του ελληνικού καπιταλισμού. Και κάπου εκεί αρχίζει η προθέρμανση: όταν ο Τσίπρας μιλά για τους λίγους που πλουτίζουν, είναι σαν τον παλιό αντιήρωα που μπαίνει ξανά στη σκηνή, με το κοινό να ψιθυρίζει: «λες να είναι αυτός ο επόμενος πρωταγωνιστής;»
Βασιλίσσης Όλγας: Μια ταινία δρόμου με πολλά εμπόδια
Εκεί που νομίζαμε ότι ο «Μεγάλος Περίπατος» τελείωσε – ή έστω θάφτηκε μαζί με τις ζαρντινιέρες – επιστρέφει η αγαπημένη μας λεωφόρος σε ρόλο κοινόχρηστου action hero. Ο Χάρης Δούκας ανακοινώνει «τοπόσημο» με ήπια κυκλοφορία, ενώ τρία υπουργεία – σε μια σπάνια σύμπνοια που θα ζήλευε και η Ακαδημία των Όσκαρ – του απαντούν ότι… παραφέρεται.
Η Βασιλίσσης Όλγας δεν είναι πια δρόμος. Είναι meta-έργο με εναλλασσόμενη πλοκή: κάποτε ήταν για το Covid, μετά για το τένις, τώρα για τα ποδήλατα, αύριο για τα τραμ. Ούτε ο Κρίστοφερ Νόλαν δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει τα timelines. Και φυσικά, στην απέναντι γωνία, ο Δούκας καταγγέλλει ότι «τρία υπουργεία υπερασπίζονται τον ηττημένο των εκλογών». Σα να λέμε: η ΝΔ κάνει reunion για χάρη του Κώστα, με guest star τον Κυριάκο.
Μητσοτάκης – Ερντογάν: Έρωτας στα χρόνια της γεωπολιτικής αμηχανίας
Αν η Βασιλίσσης Όλγας είναι δράμα δρόμου, τότε η επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν είναι γεωπολιτική ρομαντική κομεντί. Μια Notting Hill με διπλωματικά χαμόγελα και καλώδια στη θάλασσα. Σύμφωνα με τον Γιώργο Γεραπετρίτη, η συνάντηση δεν θα είναι «εθιμοτυπική». Φυσικά και όχι: όταν μαζεύεσαι με κάποιον που την τελευταία φορά σου έστειλε γεωτρύπανα, δεν πίνετε απλώς τσάι. Ανταλλάσσετε βλέμματα… και χάρτες.
Όλα αυτά, την ώρα που η Μονή Σινά μπαίνει ξανά στην ατζέντα – γιατί, αν δεν βάλεις και λίγη Ιερουσαλήμ στο μενού, πώς να δέσει το διπλωματικό πιλάφι;
Ένας για όλους και όλοι για την πρεμιέρα
Ο Τσίπρας ακονίζει το πολιτικό του σενάριο, ο Μητσοτάκης προθερμαίνεται για ΔΕΘ, η ΝΔ ξανασυστήνεται με το παρελθόν της, ο Δήμος Αθηναίων κάνει μονολόγους στην Κοτζιά και η χώρα θυμίζει παράσταση που δεν ξέρεις αν παίζεται για πρώτη ή τελευταία φορά.
Και όπως θα έλεγε ο Μάικλ Κορλεόνε από το Godfather Part III:
«Just when I thought I was out, they pull me back in.»
Η πολιτική στην Ελλάδα είναι πάντα έτοιμη για sequel. Μόνο που το κοινό δεν αγοράζει πια popcorn. Βλέπει με τα χέρια σταυρωμένα. Και ίσως ψάχνει… άλλο σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.