Διεστραμμένη υποκρισία από Lagarde
Διεστραμμένη υποκρισία από Lagarde: Κατηγορεί τον Trump ενώ η ΕΚΤ σπρώχνει την Ευρωζώνη στην κατάρρευση
Σε συνέντευξή της στο
γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Classique, η Lagarde επισήμανε ότι ο Πρόεδρος
των ΗΠΑ Donald Trump προσπαθεί να αποκτήσει έλεγχο της Federal Reserve
Προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο που ενέχει η απώλεια ανεξαρτησίας της Federal Reserve των ΗΠΑ απηύθυνε η πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde… - κάτι περίεργο, αν ληφθεί υπόψη ότι η ΕΚΤ έχει εδώ και καιρό συγχωνευτεί με τις Βρυξέλλες σε μια πολιτική οντότητα.
Ειδικότερα, σε συνέντευξή της στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Classique, η Lagarde επισήμανε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump προσπαθεί να αποκτήσει έλεγχο της Federal Reserve.
Η ίδια δήλωσε: «Αν η νομισματική πολιτική των ΗΠΑ δεν ήταν ανεξάρτητη και εξαρτιόταν από τις εντολές αυτού ή εκείνου, τότε πιστεύω ότι το αποτέλεσμα για την ισορροπία της αμερικανικής οικονομίας θα μπορούσε, λόγω των συνεπειών που θα είχε σε όλο τον κόσμο, να είναι πολύ ανησυχητικό».
Πράγματι, ο Trump (αυτός ή εκείνος) ασκεί τεράστια πίεση στη Fed.
Η προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί το εσωτερικό σκάνδαλο γύρω από την επικεφαλής της Fed, Lisa Cook, ώστε να την απομακρύνει μέσω εκτελεστικού διατάγματος και να την αντικαταστήσει με σύμμαχό του, είναι αδιαμφισβήτητη.
Η Cook κατηγορείται ότι παρείχε ψευδείς πληροφορίες σε συναλλαγές στεγαστικών δανείων, υποστηρίζοντας ότι ένα διαμέρισμα στην Ατλάντα ήταν η κύρια κατοικία της, ενώ προηγουμένως είχε δηλώσει το σπίτι της στο Μίσιγκαν, δημιουργώντας υπόνοιες για απάτη σε στεγαστικά δάνεια.
Καλοί και κακοί αστυνομικοί
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αυτό σηματοδοτεί την τελευταία εξέλιξη στη σύγκρουση μεταξύ του Trump και του Προέδρου της Fed, Jerome Powell, τον οποίο ο Trump κατηγορεί για σαμποτάζ επιτοκίων.
Ο Powell αντέδρασε στην εκρηκτική αύξηση του πληθωρισμού που προκλήθηκε από τις εισροές ρευστότητας κατά τη διάρκεια των lockdown της COVID με ταχείες αυξήσεις επιτοκίων και έκτοτε κρατά τα αμερικανικά επιτόκια σημαντικά υψηλότερα από αυτά άλλων κεντρικών τραπεζών.
Ο Trump, αντίθετα, ζητά δραστικές μειώσεις επιτοκίων για να ξεπαγώσει η αγορά κατοικίας και να μειωθεί το βάρος των κρατικών επιτοκίων.
Παραμένει ασαφές σε ποιο βαθμό αυτή η δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ Trump και Powell ακολουθεί πολιτικό σενάριο.
Ακολουθώντας μια δυναμική «καλού και κακού αστυνομικού», και οι δύο έχουν επιτυχώς προσελκύσει επενδύσεις στις ΗΠΑ μέσω εμπορικής πολιτικής και υψηλών επιτοκίων, ενώ ταυτόχρονα έχουν απομειώσει τη δύναμη του δολαρίου έναντι άλλων νομισμάτων.
Αποστολή επιτευχθείσα, προς το παρόν: το βαθιά αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο αντιστρέφεται αργά, τα έσοδα από δασμούς αυξάνονται και η αμερικανική βιομηχανία ανακάμπτει ανακτώντας έδαφος.
Επιστροφή στο ιδιωτικό χρήμα
Σε αυτό το πλαίσιο, μακριά από τη διαμάχη για τη Fed, μια μικρή νομισματική επανάσταση ξεδιπλώνεται στις ΗΠΑ: η μερική επιστροφή σε ένα σύστημα ιδιωτικού τραπεζικού χρήματος.
Με τον νόμο GENIUS και την άνοδο των stablecoins δολαρίου ΗΠΑ, η διοίκηση Trump έχει δημιουργήσει το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία ιδιωτικού χρήματος.
Οι ιδιωτικές τράπεζες θα μπορούν να εκδίδουν τα δικά τους stablecoins, καθένα εξασφαλισμένο με εγγύηση όπως ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, χρυσό ή Bitcoin.
Οι ΗΠΑ κινούνται προς ένα πιο σταθερό και ανταγωνιστικό νομισματικό σύστημα, μειώνοντας τον κίνδυνο μόχλευσης και ενισχύοντας τον τραπεζικό τομέα σε σύγκριση με την ευρωπαϊκή αντίστοιχη αγορά.
Η Lagarde δεν έχει εντελώς άδικο ότι η εξουσία της Fed μπορεί να περιοριστεί στο μέλλον.
Αλλά σε αντίθεση με το κεντροποιημένο σύστημα της Ευρωζώνης, ο αμερικανικός τραπεζικός τομέας πρόκειται να αποκτήσει σημαντική επιρροή σε βάρος της Fed.
Η Lagarde με χιούμορ
Είναι σχεδόν κωμικoτραγικό ότι η πρόεδρος της ΕΚΤ προειδοποιεί για απώλεια αυτονομίας της Fed.
Από την κρίση δημοσίου χρέους πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, η ΕΚΤ έχει συγχωνευτεί πλήρως με τις Βρυξέλλες.
Η αυτονομία στη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης δεν υπάρχει.
Κατά την κρίση χρέους, η ΕΚΤ επενέβη μαζικά. Τα ονομαστικά επιτόκια έπεσαν από πάνω από 4% το 2008 σε μόλις -0,5%, παραμένοντας σε αρνητικά επίπεδα για χρόνια.
Οι αγορές ομολόγων και οι μακροπρόθεσμες χρηματοδοτικές πράξεις φούσκωσαν περίπου στα 3 τρισ. ευρώ – ρευστότητα που αντικατέστησε μερικώς τον ιδιωτικό δανεισμό.
Αυτός είναι ένας λόγος που η οικονομία της Ευρωζώνης βασίστηκε στη ζήτηση χρηματοδοτούμενη από το κράτος για να παραμείνει βιώσιμη.
Με τα εργαλεία κατά της διάσπασης, η ΕΚΤ εξασφάλισε ομόλογα περιφερειακών κρατών ανεξάρτητα από τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Η κρίση δεν επιλύθηκε ποτέ
Τα αποτελέσματα αυτής της χειραγώγησης της αγοράς είναι εμφανή: η Euro Club συνέχιζε να διευρύνει τα εθνικά ελλείμματα.
Το τιμωρητικό αποτέλεσμα των επιτοκίων εξαφανίστηκε – η ΕΚΤ έγινε μηχανή εκτύπωσης κρατικού χρήματος, με τον πολιτικό έλεγχο να αντικαθιστά τη διαπραγματευτική πειθαρχία της αγοράς.
Η επιχείρηση διάσωσης κορυφώθηκε με το θρυλικό «Whatever it takes» του Mario Draghi, σηματοδοτώντας ότι η ΕΚΤ θα εγγυηθεί τη φερεγγυότητα των υπερχρεωμένων κρατών-μελών.
Από τότε, η ΕΚΤ λειτουργεί ως δανειστής ύστατης ανάγκης για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, πολλές από τις οποίες έχουν εγκαταλείψει τη δημοσιονομική ευθύνη.
Η απόφαση του Draghi αφαίρεσε από την αγορά ομολόγων τη δυνατότητα ελέγχου, υπονομεύοντας τον ρόλο της ως μηχανισμού πειθαρχίας.
Ανοησίες «made by EKT»
Οι Βρυξέλλες μετέτρεψαν την ΕΚΤ σε αντλία χρήματος για την ιδεολογική τους εκστρατεία κατά των ελεύθερων αγορών και της εθνικής κυριαρχίας.
Από τη χρηματοδότηση ακραίων έργων για το κλίμα έως την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής πολεμικής οικονομίας, η ΕΚΤ νομισματοποιεί το αυξανόμενο χρέος, με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: ο προσεχής προϋπολογισμός των Βρυξελλών φτάνει περίπου τα 2 τρισ. ευρώ, πολλά από τα οποία θα χρηματοδοτηθούν μέσω έκδοσης ευρωομολόγων, βασιζόμενοι στην παρέμβαση της ΕΚΤ αν διστάσει η αγορά.
Η ΕΚΤ είναι πολύ μακριά από ανεξάρτητη.
Λίγες κεντρικές τράπεζες έχουν υποταχθεί τόσο πλήρως στην πολιτική.
Η κληρονομιά της συντηρητικής, σταθερότητας-προσανατολισμένης Bundesbank έχει χαθεί.
Διαστρεβλώσεις στα ΜΜΕ
Η πολιτικοποίηση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής επέτρεψε στον σοσιαλιστικό οικολογισμό των Βρυξελλών να εδραιωθεί παρά τις οικονομικές συνέπειες.
Τα χειραγωγημένα επιτόκια και οι κρατικές εγγυήσεις δημιούργησαν την μεγαλύτερη zombie οικονομία στον κόσμο, εξαιρουμένου του κινεζικού κτηριακού τομέα.
Σπάνιοι πόροι κατευθύνονται σε μη παραγωγικά έργα, παγώνοντας την Ευρωζώνη σε στασιμότητα.
Οι προειδοποιήσεις της Lagarde για τη Fed είναι απλώς αποσπάσεις της προσοχής. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει αυξανόμενες πιέσεις χρέους, με τη Γαλλία στο χείλος κρίσης.
Τα εργαλεία της ΕΚΤ πρέπει να είναι έτοιμα, καθώς κανείς δεν ξέρει πότε η αγορά θα βγάλει την κόκκινη κάρτα.
Ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν τη νομισματική μεταρρύθμιση, απελευθερώνουν την οικονομία και μειώνουν φόρους, η Ευρώπη παραμένει σε κανονιστική παράλυση.
Η ΕΚΤ συνεχίζει τη σοσιαλιστική δίνη του χρέους με συνεχείς νέες εισροές ρευστότητας.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας αργής κατάρρευσης, καθώς οι Ευρωπαίοι υπεύθυνοι χάνονται στο ιδεολογικό τους αδιέξοδο.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, σε συνέντευξή της στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Classique, η Lagarde επισήμανε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump προσπαθεί να αποκτήσει έλεγχο της Federal Reserve.
Η ίδια δήλωσε: «Αν η νομισματική πολιτική των ΗΠΑ δεν ήταν ανεξάρτητη και εξαρτιόταν από τις εντολές αυτού ή εκείνου, τότε πιστεύω ότι το αποτέλεσμα για την ισορροπία της αμερικανικής οικονομίας θα μπορούσε, λόγω των συνεπειών που θα είχε σε όλο τον κόσμο, να είναι πολύ ανησυχητικό».
Πράγματι, ο Trump (αυτός ή εκείνος) ασκεί τεράστια πίεση στη Fed.
Η προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί το εσωτερικό σκάνδαλο γύρω από την επικεφαλής της Fed, Lisa Cook, ώστε να την απομακρύνει μέσω εκτελεστικού διατάγματος και να την αντικαταστήσει με σύμμαχό του, είναι αδιαμφισβήτητη.
Η Cook κατηγορείται ότι παρείχε ψευδείς πληροφορίες σε συναλλαγές στεγαστικών δανείων, υποστηρίζοντας ότι ένα διαμέρισμα στην Ατλάντα ήταν η κύρια κατοικία της, ενώ προηγουμένως είχε δηλώσει το σπίτι της στο Μίσιγκαν, δημιουργώντας υπόνοιες για απάτη σε στεγαστικά δάνεια.
Καλοί και κακοί αστυνομικοί
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αυτό σηματοδοτεί την τελευταία εξέλιξη στη σύγκρουση μεταξύ του Trump και του Προέδρου της Fed, Jerome Powell, τον οποίο ο Trump κατηγορεί για σαμποτάζ επιτοκίων.
Ο Powell αντέδρασε στην εκρηκτική αύξηση του πληθωρισμού που προκλήθηκε από τις εισροές ρευστότητας κατά τη διάρκεια των lockdown της COVID με ταχείες αυξήσεις επιτοκίων και έκτοτε κρατά τα αμερικανικά επιτόκια σημαντικά υψηλότερα από αυτά άλλων κεντρικών τραπεζών.
Ο Trump, αντίθετα, ζητά δραστικές μειώσεις επιτοκίων για να ξεπαγώσει η αγορά κατοικίας και να μειωθεί το βάρος των κρατικών επιτοκίων.
Παραμένει ασαφές σε ποιο βαθμό αυτή η δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ Trump και Powell ακολουθεί πολιτικό σενάριο.
Ακολουθώντας μια δυναμική «καλού και κακού αστυνομικού», και οι δύο έχουν επιτυχώς προσελκύσει επενδύσεις στις ΗΠΑ μέσω εμπορικής πολιτικής και υψηλών επιτοκίων, ενώ ταυτόχρονα έχουν απομειώσει τη δύναμη του δολαρίου έναντι άλλων νομισμάτων.
Αποστολή επιτευχθείσα, προς το παρόν: το βαθιά αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο αντιστρέφεται αργά, τα έσοδα από δασμούς αυξάνονται και η αμερικανική βιομηχανία ανακάμπτει ανακτώντας έδαφος.
Επιστροφή στο ιδιωτικό χρήμα
Σε αυτό το πλαίσιο, μακριά από τη διαμάχη για τη Fed, μια μικρή νομισματική επανάσταση ξεδιπλώνεται στις ΗΠΑ: η μερική επιστροφή σε ένα σύστημα ιδιωτικού τραπεζικού χρήματος.
Με τον νόμο GENIUS και την άνοδο των stablecoins δολαρίου ΗΠΑ, η διοίκηση Trump έχει δημιουργήσει το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία ιδιωτικού χρήματος.
Οι ιδιωτικές τράπεζες θα μπορούν να εκδίδουν τα δικά τους stablecoins, καθένα εξασφαλισμένο με εγγύηση όπως ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, χρυσό ή Bitcoin.
Οι ΗΠΑ κινούνται προς ένα πιο σταθερό και ανταγωνιστικό νομισματικό σύστημα, μειώνοντας τον κίνδυνο μόχλευσης και ενισχύοντας τον τραπεζικό τομέα σε σύγκριση με την ευρωπαϊκή αντίστοιχη αγορά.
Η Lagarde δεν έχει εντελώς άδικο ότι η εξουσία της Fed μπορεί να περιοριστεί στο μέλλον.
Αλλά σε αντίθεση με το κεντροποιημένο σύστημα της Ευρωζώνης, ο αμερικανικός τραπεζικός τομέας πρόκειται να αποκτήσει σημαντική επιρροή σε βάρος της Fed.
Η Lagarde με χιούμορ
Είναι σχεδόν κωμικoτραγικό ότι η πρόεδρος της ΕΚΤ προειδοποιεί για απώλεια αυτονομίας της Fed.
Από την κρίση δημοσίου χρέους πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, η ΕΚΤ έχει συγχωνευτεί πλήρως με τις Βρυξέλλες.
Η αυτονομία στη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης δεν υπάρχει.
Κατά την κρίση χρέους, η ΕΚΤ επενέβη μαζικά. Τα ονομαστικά επιτόκια έπεσαν από πάνω από 4% το 2008 σε μόλις -0,5%, παραμένοντας σε αρνητικά επίπεδα για χρόνια.
Οι αγορές ομολόγων και οι μακροπρόθεσμες χρηματοδοτικές πράξεις φούσκωσαν περίπου στα 3 τρισ. ευρώ – ρευστότητα που αντικατέστησε μερικώς τον ιδιωτικό δανεισμό.
Αυτός είναι ένας λόγος που η οικονομία της Ευρωζώνης βασίστηκε στη ζήτηση χρηματοδοτούμενη από το κράτος για να παραμείνει βιώσιμη.
Με τα εργαλεία κατά της διάσπασης, η ΕΚΤ εξασφάλισε ομόλογα περιφερειακών κρατών ανεξάρτητα από τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Η κρίση δεν επιλύθηκε ποτέ
Τα αποτελέσματα αυτής της χειραγώγησης της αγοράς είναι εμφανή: η Euro Club συνέχιζε να διευρύνει τα εθνικά ελλείμματα.
Το τιμωρητικό αποτέλεσμα των επιτοκίων εξαφανίστηκε – η ΕΚΤ έγινε μηχανή εκτύπωσης κρατικού χρήματος, με τον πολιτικό έλεγχο να αντικαθιστά τη διαπραγματευτική πειθαρχία της αγοράς.
Η επιχείρηση διάσωσης κορυφώθηκε με το θρυλικό «Whatever it takes» του Mario Draghi, σηματοδοτώντας ότι η ΕΚΤ θα εγγυηθεί τη φερεγγυότητα των υπερχρεωμένων κρατών-μελών.
Από τότε, η ΕΚΤ λειτουργεί ως δανειστής ύστατης ανάγκης για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, πολλές από τις οποίες έχουν εγκαταλείψει τη δημοσιονομική ευθύνη.
Η απόφαση του Draghi αφαίρεσε από την αγορά ομολόγων τη δυνατότητα ελέγχου, υπονομεύοντας τον ρόλο της ως μηχανισμού πειθαρχίας.
Ανοησίες «made by EKT»
Οι Βρυξέλλες μετέτρεψαν την ΕΚΤ σε αντλία χρήματος για την ιδεολογική τους εκστρατεία κατά των ελεύθερων αγορών και της εθνικής κυριαρχίας.
Από τη χρηματοδότηση ακραίων έργων για το κλίμα έως την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής πολεμικής οικονομίας, η ΕΚΤ νομισματοποιεί το αυξανόμενο χρέος, με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: ο προσεχής προϋπολογισμός των Βρυξελλών φτάνει περίπου τα 2 τρισ. ευρώ, πολλά από τα οποία θα χρηματοδοτηθούν μέσω έκδοσης ευρωομολόγων, βασιζόμενοι στην παρέμβαση της ΕΚΤ αν διστάσει η αγορά.
Η ΕΚΤ είναι πολύ μακριά από ανεξάρτητη.
Λίγες κεντρικές τράπεζες έχουν υποταχθεί τόσο πλήρως στην πολιτική.
Η κληρονομιά της συντηρητικής, σταθερότητας-προσανατολισμένης Bundesbank έχει χαθεί.
Διαστρεβλώσεις στα ΜΜΕ
Η πολιτικοποίηση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής επέτρεψε στον σοσιαλιστικό οικολογισμό των Βρυξελλών να εδραιωθεί παρά τις οικονομικές συνέπειες.
Τα χειραγωγημένα επιτόκια και οι κρατικές εγγυήσεις δημιούργησαν την μεγαλύτερη zombie οικονομία στον κόσμο, εξαιρουμένου του κινεζικού κτηριακού τομέα.
Σπάνιοι πόροι κατευθύνονται σε μη παραγωγικά έργα, παγώνοντας την Ευρωζώνη σε στασιμότητα.
Οι προειδοποιήσεις της Lagarde για τη Fed είναι απλώς αποσπάσεις της προσοχής. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει αυξανόμενες πιέσεις χρέους, με τη Γαλλία στο χείλος κρίσης.
Τα εργαλεία της ΕΚΤ πρέπει να είναι έτοιμα, καθώς κανείς δεν ξέρει πότε η αγορά θα βγάλει την κόκκινη κάρτα.
Ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν τη νομισματική μεταρρύθμιση, απελευθερώνουν την οικονομία και μειώνουν φόρους, η Ευρώπη παραμένει σε κανονιστική παράλυση.
Η ΕΚΤ συνεχίζει τη σοσιαλιστική δίνη του χρέους με συνεχείς νέες εισροές ρευστότητας.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας αργής κατάρρευσης, καθώς οι Ευρωπαίοι υπεύθυνοι χάνονται στο ιδεολογικό τους αδιέξοδο.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.